ဒီေန႔ဟာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားရက္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ တနဂၤေႏြ ေန႔ေလးေပါ့
အလုပ္ပိတ္ ေက်ာင္းေတြပိတ္ ၾကတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ရက္
တခ်ိဳ႕ေသာ မိသားစုေတြရဲ႕ အားလပ္ရက္အေနနဲ႔ တစ္မိသားစုလုံး အနားယူၾကတာလဲ ႐ွိၾကသည္။
သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရက္ျဖစ္တဲ့ အေလွ်ာက္
ႏွင္းဧကရီ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးဟာလဲ လူသားထဲက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔
သူ႕ရဲ႕ နားရက္ကိုလဲ တနဂၤေႏြေန႔တြင္သာ သတ္မွတ္ထားခဲ့သည္။
သူမဟာ ေနာက္ႏွစ္အစထဲမွာ အသက္သုံးဆယ္ျပည့္ေတာ့မယ့္ မိန္းမ တစ္ေယာက္
အမ်ားေျပာၾကသလို ထိပ္စီး ေျပာင္းေတာ့မဲ့ မိန္းမ
ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးကို ပိုင္ႏိုင္ ကြၽမ္းက်င္စြာ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး
အေမမ်ားရဲ႕ ေခြၽးမအေတာ္ခ်င္ဆုံး
ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုလဲ မမွားေပ။
ဒီေန႔ဟာ သူမနားရက္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အလုပ္အားလုံးကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
အခ်ိန္အားျဖင့္ မနက္ ဆယ္နာရီခြဲ။
ေဆာင္းႏွင္းေဝေနတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ မနက္ခင္းျမင္ကြင္းဟာ အသက္ဝင္လွတဲ့ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္အလား။
သူမရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔ အစကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ စတင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ကာ အိမ္ေ႐ွ႕ ေရာင္စုံပန္းမ်ား ပတ္လည္ၾကားထဲ အနားယူရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ထိုင္ခုံ သို႔ သြားလိုက္သည္။
ေကာ္ဖီခြက္ေလးကို ခ်ကာ
သူမ၏ အိတ္ထဲ၌သာ တစ္ခ်ိန္လုံး အနားယူေနရတဲ့ ဖုန္းေလးကို တစ္ဖန္ျပန္အသက္သြင္းေပးလိုက္သည္။
လူအမ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေပးသည္ဆိုေသာ
Facebook app ကို click တစ္ခ်က္ႏွိပ္ကာ
စိတါအပန္းေျဖရန္ ဝင္လိုက္မိသည္။
ထိုစဥ္ သူမရဲ႕ Newsfeed ေပၚတြင္ suggested ဆိုၿပီး
Tarot page ရဲ႕ post ေလး တစ္ခုတတ္လာခဲ့သည္။
သူမရဲ႕ ငါးႏွစ္အတြင္း အလိုလို ႐ွိလာတဲ့ အက်င့္မ်ားထဲက တစ္ခုေၾကာင့္
သူမဟာ ထို post ေလးကို ဆက္ဖတ္ေနမိသည္။
ေခါင္းစဥ္ေလးက
"ရာသီခြင္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏လိုက္ဖက္ေသာ ရာသီခြင္မ်ား" တဲ့
သူမဟာ Zodiac sign Arises မွ စ၍ ဆက္ၾကည့္ေနရင္း
တစ္ေနရာသို႔ေရာက္သြားတဲ့ အခါ ဖုန္း မ်က္ႏွာျပင္ကို ပြတ္ဆြဲေနတဲ့ ညာဘက္လက္ဟာလဲ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ေတာ့သည္။
ဖုန္းေပၚက အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့
Capricorn - Capricorn တဲ့
႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို သူမဟာ ေမ့ထားတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္သတိရလာခဲ့သည္။
နားထဲတြင္လဲ ထိုအခ်ိန္က မီးငယ္ေျပာခဲ့သည့္ စကားသံမ်ား
"မ , သိလား Capricorn နဲ႔ Capricorn ဟာ လိုက္ဖက္တဲ့ ရာသီခြင္ေတြတဲ့"
(A/N- ထိုအေၾကာင္းအရာသည္ မွီျငမ္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)
သူမ၏ ပါးျပင္ေပၚ စိုစြတ္စြတ္ ခံစားလာရတဲ့အခါ
သူမဟာ သတိျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
ထိုစဥ္ သူမရဲ႕ ဖုန္းဟာလဲ sleep timeကိုဘယ္ခ်ိန္ ေက်ာ္သြား လဲဆိုေတာင္မသိတဲ့အတြက္
Screen ဟာလဲ ေမွာင္အတိ ။
သူမရဲ႕ စိတ္အေျခအေနဟာလဲ အေမွာင္ အတိ။
လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္,,,,,
မနက္ခင္း ေဝလီေဝလင္း အခ်ိန္တြင္ ဧကရီတစ္ေယာက္
အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးလာခဲ့သည္။
ေတာင္ပတ္လမ္းျဖစ္သည့္ အတြက္ ဧကရီ ဆက္လက္၍ အိပ္လို႔မရေတာ့ေပ။
သူႏိုးလာၿပီး မၾကာခင္အခ်ိန္တြင္
သူ႕ေဘးခုံတြင္ ထိုင္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လဲ ႏိုးလာခဲ့ေတာ့သည္။
ႏိုးလာလာခ်င္းပဲ သူ႕ရဲ႕အေ႐ွ႕မွာ အဆင္သင့္ ထားထားတဲ့
ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အမည္း ကို ယူကာ
ထိုးအန္ေလေတာ့သည္ ။
ဧကရီသည္လည္း ဒီေကာင္မေလးလို ခံစားဖူးတာေၾကာင့္
ေဘးနားကေန ကူညီေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။
ကေလးမေလး အန္ တာ သက္သာသြားတဲ့ခ်ိန္
ေရဗူးကို ဖြင့္ေပးလိုက္ကာ သူ႕ကိုေပးလိုက္ေတာ့
သူမကို မ်က္လုံးဝိုင္းေလးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ပလုတ္က်င္းလိုက္ဦး ညီမေလး
ပါးစပ္ေတြခ်ဥ္ေနမွာဆိုးလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကေလးမက ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနပုံရသည္။
သူမကို စကားျပန္ေျပာတဲ့ အသံေလးဟာ တကယ့္ကို တိုးတိုးေလးျဖစ္သည္။
ခနၾကာေတာ့ ေအးသာယာ ကားႀကီးကြင္းကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
အကုန္လုံး ပါလာေသာ သူတို႔၏အထုပ္မ်ားကို စစ္ကာ
အလွ်ိဳလွ်ိဳ ဆင္းၾကကုန္းသည္။
ဧကရီကေတာ့ လူကုန္ေတာ့မွ ေအးေအးေဆးေဆး ဆင္းျဖစ္သည္။
သူမဟာ လူ႐ႈပ္တာကို အလြန္ မုန္းသည့္လူတစ္ေယာက္။
သူမကားေအာက္ကို ေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္
လူတစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ
"ဒီက ညီမေလး ေတာင္ေပၚတတ္မွာလား
အကိုတို႔ ကားနဲ႔လိုက္မလားဗ် "
"ရၿပီ ရၿပီ
ကြၽန္မကို လာႀကိဳမဲ့ လူ႐ွိပါတယ္"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ထိုအကိုလဲ ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း အျခားလူေတြဘက္လွည့္ကာ
ဆက္ၿပီး ေခၚေနခဲ့သည္။
ေဘးလူတစ္ေယာက္ ဟာ ဧကရီ နဲ႔ ထိုအကို တို႔ စကားေျပာတာကိုၾကည့္လွ်င္
ဧကရီ႕ကို စကားေျပာတာ ရင့္သည္ဟုထင္ေနလိမ့္မည္။
ဒါဟာ ေတာင္ေပၚသူ/ေတာင္ေပၚသား ေတြနဲ႔ ေအာက္ျပည္သူ/ေအာက္ျပည္သား ေတြရဲ႕ ကြားျခားခ်က္ေလးေပါ့
ဧကရီ ငယ္ငယ္က ဒီကို ခနခန ေရာက္ဖူး၏ ။
သို႔ေပမဲ့ သူတို႔လို စကားေျပာပုံေလးေတြကို ခနမွ်သာ လိုက္ေျပာႏိုင္ခဲ့သည္။
ပဲခူးျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူမဟာ အရင္ပုံစံအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားခဲ့လိုပင္ျဖစ္သည္။
"ဧကရီ ဧကရီမဟုတ္လား
အမေလး လွလာလိုက္တာ ၾကည့္ပါဦး"
သူမေနာက္မွ စကားသံကို ၾကားေတာ့
ဧကရီဟာ သူမ၏ ႀကီးႀကီးျဖစ္သူမွန္း ရိပ္မိလိုက္ပါသည္။
"ဟာ ႀကီးႀကီး ကိုယ္တိုင္လာတာလား
ပင္ပန္းေနဦးမယ္
အျခားတစ္ေယာက္လာခိုင္းလဲရတာပဲကို"
ႀကီးႀကီးကေတာ့ ေခါင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ယမ္းကာ
"ငါ့တူမႀကီး လာတာကို ကိုယ္တိုင္လာႀကိဳရမွာေပါ့
သူမ်ားကို လႊတ္လိုက္ဖို႔ ေကာင္းမလား"
သူမရယ္သာ ရယ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
ႀကီးႀကီးဟာ အသက္ ငါးဆယ္လို႔မထင္ရေအာင္ကို ဖ်က္လက္လြန္းလွသည္။
အလုပ္ဆိုလွ်င္လဲ ႀကီးႀကီး ကိုယ္တိုင္ဝင္လုပ္မွသာ ေက်နပ္သူတစ္ဦး။
"ဦးငယ္ ေရ အထုပ္ေတြ လာဆြဲေပးပါဦး
ဒီမွာ ငါ့တူမႀကီး ပင္ပန္းေနၿပီ "
ဦးငယ္ ဆိုသူက ဧကရီ႕လက္ထဲမွ အထုပ္ကို လာယူေပးေတာ့
"ရပါတယ္ ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္ ဆြဲလိုက္ပါ့မယ္
မိန္းကေလး အထုတ္ျဖစ္ေနလို႔ပါ"
"သမီး ပင္ပန္းမွာဆိူလို႔ပါ
ဦးငယ္က ဘာမွမျဖစ္ဘူး ရတယ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဧကရီရဲ႕
ဦးငယ္က အားနာရမဲ့ လူမဟုတ္ပါဘူး"
ဦးငယ္ ဆိုသူက ေျပာတာကို ႀကီးႀကီးကလဲ ဝင္ေထာက္ခံေတာ့
"အားမနာပါဘူး ႀကီးႀကီးရဲ႕
ကြၽန္မက ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္ခ်င္လို႔ပါ"
ဧကရီေျပာလိုက္တဲ့ခ်ိန္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾကေပမဲ့
သူမဟာ အမွန္အတိုင္း ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဘယ္ေနရာမွာမဆို ဘယ္သူ႕အကူအညီမွ မယူပဲ ကိုယ္တိုင္လုပ္မွ ေက်နပ္တာဟာ သူမရဲ႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက အက်င့္ေလးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။
အမ်ားအျမင္မွာ သူမဟာ မာနႀကီးတယ္ ထင္ေကာင္းထင္ေနႏိုင္လိမ့္မည္။
သို႔ေပမဲ့ သူမဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနဖို႔ထိ အားေနတဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပ။
ေအးသာယာ ကားႀကီးကြင္းမွ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေမာင္းႏွင္လာေသာ
Honda fit( 2012 )အျဖဴေရာင္ေလးဟာ
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕ အဝင္ကိုပင္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။
သူမလဲ ခရီးပန္းလာ၍ ကားေနာက္ခန္း၌သာ ေမွးၿပီးလိုက္လာျဖစ္ခဲ့သည္။
~~~~~~~
ႀကီးႀကီး အိမ္သို႔ေရာက္ေတာ့လဲ သူမေသခ်ာစကားမေျပာျဖစ္ေသး။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကားေပၚက ဆင္းၿပီးတာနဲ႔
သူမေနရန္ ေပးထားေသာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာ အထုတ္ေတြ ေနရာခ်ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
" ႀကီးႀကီးတင္ေရ ႀကီးႀကီးတင္
အိမ္မွာ ယာဂု လုပ္စားလို႔
လာပို႔တာ ႐ွင့္"
အိမ္ေ႐ွ႕မွ အသံစူးစူးကို ၾကားလိုက္ေတာ့ ဧကရီတစ္ေယာက္ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာခဲ့သည္။
အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန သုံးနာရီခြဲ႐ွိၿပီ။
သူမ ေတာ္ေတာ္ အိပ္လိုက္တာပဲဟု ေတြးကာ
အိမ္ေ႐ွ႕ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ႀကီးႀကီးတင္ မ႐ွိဘူးလား မသိဘူး
ဘာသံမွလဲ မၾကားဘူး"
ထိုစဥ္ အိမ္ေပၚထပ္ ေလွကားမွ တစ္လွမ္းခ်င္း ဆင္းလာတဲ့ ဖဝါးႏုႏုေလး
ႀကီးႀကီးတင္ ေျခေထာက္က အဲ့ေလာက္ေဖြးတာလားဟု
မိုးပြင့္ တစ္ေယာက္ေတြးလိုက္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္
"ႀကီးႀကီး မ႐ွိဘူးထင္ ညီမေလး
အမက ႀကီးႀကီးရဲ႕ တူမပါ
ဘာေျပာေပးရမလဲ"
မိုးပြင့္ ေၾကာင္,အ ေနမိသည္။
သူမရဲ႕ ဘဝမွာ ဒီေလာက္ က်က္သေရ႐ွိၿပီး လွပတဲ့
မိန္းကေလးမ်ိဳး ကို အေမကလြဲၿပီး မျမင္ဖူးေသးေပ။
အသားေလးက ျဖဴေနတာလဲ မဟုတ္ ညိဳတာလဲမဟုတ္
ဝင္းဝါေနၿပီး မ်က္ႏွာမွာလဲ ဘာမွ လိမ္းျခယ္ထားျခင္းမ႐ွိေတာင္ လွပေနတယ္တဲ့လား။
မ်က္ေတာင္ေလးဆိုတာကလဲ ေကာ့ေနၿပီး
မ်က္စံကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားကို အညိဳေရာင္ေလးျဖစ္သည္။ မ်က္ကပ္မွန္ မပါပဲ သဘာဝအတိုင္းကို စြဲေဆာင္မႈ႐ွိတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေပါ့။
ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ မထူမပါး ကႀကီး ပုံ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔
ေဆးဆိုးထားျခင္း မ႐ွိတဲ့ သဘာဝ ပန္းႏုေရာင္ေလး
လွရက္လိုက္တာ
"ဟို ညီမေလး ႀကီးႀကီးမ႐ွိဘူးေနာ္
ဘာေျပာေပးရမလဲ"
မမ စကားေျပာလာေတာ့မွ အသိျပန္ဝင္လာတဲ့ မိုးပြင့္ဟာ
ေမ့ေျမာေနသည့္ လူတစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းျပန္သတိရလာသလိုမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။
"အာ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့
အိမ္မွာ ယာဂု လုပ္စားလို႔ အဲ့တာေလး လာပို႔တာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ညီမေလး
အမ ပန္းကန္လဲေပးမယ္ေနာ္ ခနေလာက္ေစာင့္ေပးမလား"
"ဟုတ္ကဲ့ မမ
ရပါတယ္"
မိုးပြင့္ကို ျပဳံးျပၿပီး ဝင္သြားတဲ့ မမဟာ
သိပ္လွတဲ့ နတ္မိမယ္ေလး တစ္ပါးလိုပင္
မိုးပြင့္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အုံမွာလဲ အမ်ိဳးအမည္ ေဖာ္လို႔မရတဲ့ တုန္လႈပ္မႈေလးတစ္ခုနဲ႔ေပါ့။
"ပန္းကန္ပါ ညီမေလး
ေက်းဇူးပါေနာ္ ေကာင္းေကာင္းစားလိုက္ပါ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ "
"လိုက္ပို႔ရဦးမလား ညီမေလး"
"အာ ရတယ္႐ွင့္ ရတယ္"
"အာ့ဆို လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူးေနာ္ ညီမေလး"
ဧကရီ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္ရန္လွည့္မယ့္အျပဳမွာ
"ဟို ဟိုေလ မမ"
ဧကရီဟာ သူမဘက္ကို ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။
"မမရဲ႕ နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္"
မိုးပြင့္ ေမးၿပီးမွ ေနာင္တ ရခ်င္သလို ျဖစ္သြားသည္။
အခုမွ စေတြ႕ဖူးတဲ့ လူကို အဲ့လိုသြားေမးတာ ႀကိဳက္ပါ့မလား"
"ႏွင္းဧကရီ ပါ ႏွင္းဧကရီ "
မမဟာ သူမထင္ထားသလိုမဟုတ္ပဲ ျပဳံး၍ ေအးေအးေလး ျပန္ေျဖလာခဲ့သည္။
"သမီးက မိုးပြင့္ငယ္ ပါ
ဟိုဘက္အိမ္မွာ ေနတယ္႐ွင့္"
"ဟုတ္ပါၿပီ နာမည္ေလးနဲ႔ လူေလးနဲ႔ လိုက္တယ္ေနာ္
ခ်စ္စရာေလး
ဒါဆို အမ ဝင္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
"ဟုတ္ မ "
မိုးပြင့္ အိမ္ကိုေရာက္သည္အထိ ေတြး၍ မဆုံးႏိုင္ေပ။
မမ က သူမကို ခ်စ္စရာေလး ဟု ေျပာသြားသည္ကို
ေတြးေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနေတာ့သည္။
"မီး ေရ မီး "
(A/N - သမီးေရ လို႔ေခၚတာပါ)
"ဟုတ္ အေမ"
"အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး
ဒီမွာ ယာဂု လာစား
ခုနကတည္းက ဝင္သြားတာ ျပန္ကိုထြက္မလာေတာ့ဘူး"
သူမ ခ်က္ခ်င္းကို ထသြားလိုက္သည္။
ဟိုဘက္အိမ္က မမ အေၾကာင္းကို ေမးရမယ္ဟု ဆိုၿပီး
အျမန္သာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"အေမ အေမ
ဟိုဘက္မွာ ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတာသိလား"
"သိတယ္ေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ျမင္ဖူးလား"
"ငယ္ငယ္ ကေတာ့ ျမင္ဖူးတယ္ ဧကရီ မဟုတ္လား
ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"လွ လို႔ပါ အရမ္းလွတယ္"
"ဟုတ္လား အေမလဲ ေသခ်ာမေတြ႕ရေသးဘူး
မတင္ ေျပတာပဲ သိေသးတာ ေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ေလ"
"အလည္လာတာလား အေမ"
"အလုပ္ကိစၥထင္တယ္ အေမလဲ ေသခ်ာမသိပါဘူး"
"မိုးပြင့္ ငါ့သမီး ဘယ္တုနက သူမ်ားအေၾကာင္းစပ္စုတတ္သြားတာလဲ"
သူမ အေဖက အ႐ႊန္းထေဖာက္ေတာ့မွ မိသားစုစကားဝိုင္းဘက္သို႔ ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။
"မဟုတ္ပါဘူး အေဖကလဲ"
"ဒီေန႔ ေျဖႏိုင္တယ္မွတ္လား ျပန္လာကတည္းက အျပင္ကို မထြက္လာေသးဘူး"
"ေျဖႏိုင္တာေပါ့ ဘယ္သူ႐ွိရမလဲ အေဖ့ သမီးေလ"
"လပတ္ေတြလဲ မေပါ့နဲ႔ေနာ္ သမီး
သမီးက အခုဆယ္တန္း အတန္းမငယ္ေတာ့ဘူး"
"အေမကလဲ သမီး ဒီေန႔မွ စာေမးပြဲေလး ၿပီးတာပါ
စိတ္မပူနဲ႔ သမီးကိုယ္သမီး ယုံတယ္
ဂုဏ္ထူးပါေစရမယ္ စိတ္ခ် အခုေတာ့ ဒါေလး ကို
အပူအပင္မ႐ွိ စားပါရေစ ေနာ္ "
ဦးေအာင္ႏိုင္ နဲ႔ ေဒၚေမကမ႓ာ လဲ
သူတို႔ သမီးေလးရဲ႕ အေျပာကို ၾကည့္ၿပီး
သေဘာက်ကာ ရယ္ပဲရယ္ေနႏိုင္ေတာ့သည္။
ထိုေန႔ညက အိမ္ႏွစ္အိမ္က ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ဟာ
ေတာ္႐ုံနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ၾကပါဘူး။
~~~
သီတင္းကြၽတ္ ပိတ္ရက္လဲ တစ္ဝက္က်ိဴးေနသလို
မိုးပြင့္နဲ႔ ဧကရီလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ခင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
မိုးပြင့္ က်ဴ႐ွင္ ဆင္းတိုင္း ဧကရီ ဆီကို အေရာက္လာေလ့႐ွိသည္။
အရင္ေန႔ေတြကေတာ့ ဧကရီ ပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔ဆိုၿပီး
စကားလာေျပာေပးသည္တဲ့။
မိုးပြင့္လာတဲ့ေန႔တိုင္း သူမတကယါကို ေပ်ာ္႐ႊင္ရပါသည္။
မိုးပြင့္နဲ႔ သူမဟာ အက်င့္စ႐ိုက္က အစ ကြာျခားသည္။
မိုးပြင့္ဟာ tarot အရမ္းဝါသနာပါသည္။
ဧကရီ ကေတာ့ လက္ေတြ႕ကိုပဲ ယုံသည္။
မိုးပြင့္ဟာ စကားလဲ အရမ္းမ်ားသည္။
ဧကရီကေတာ့ စကားေျပာရသည္ကို အမုန္းဆုံး လူတစ္ေယာက္။
မိုးပြင့္ဟာ ပြဲလမ္းသဘင္ ေတြ လူမ်ားတဲ့ ေနရာေတြကို အရမ္းသေဘာက်သလို သြားရတာလဲ ဝါသနာပါသည္။
ဧကရီငေတာ့ အဲ့လိုေနရာေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းက မသြားခဲ့ေပ။
အဲ့လိုသြားေနရမဲ့ အစား စာအုပ္တစ္အုပ္ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္နဲ႔
အခန္းထဲမွာ ေအးေအူေဆးေဆးေလး ေနရတာကိုပိုသေဘာက်သည္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ မတူညီတာေတြ မ်ားရဲ႕ႏွင့္ ဘာလို႔
တူတူေနလို႔ရသြားခဲ့သလဲ။
"မ , မ လို႔ "
ေနာက္တစ္ခု မိုးပြင့္ဟာ သူမကို 'မ' ဆိုၿပီး တစ္လုံးထဲပဲ ေခၚတတ္လာသည္။
"မ ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ
မီးငယ္ ေခၚတာလဲ မၾကားဘူး"
"မဟုတ္ပါဘူး မီးငယ္ အေၾကာင္းေတြးေနတာ"
"တကယ္လား အာ့ဆိုေျပာ
မီးငယ္ရဲ႕ ဘာအေၾကာင္းကိုေတြးေနတာလဲ"
တခါတေလ မီးငယ္ဟာ အခုလိုလဲ ရစ္တတ္ပါေသးသည္။
သူမကို မီးငယ္ လို႔ ေခၚပါဆိုၿပီး ေျပာလာတာလဲ
သူစိတ္ေကာက္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ခ်ိန္ သူကိုယ္တိုင္ ေခၚခိုင္းတဲ့ နာမ္စားေလး ျဖသ္သည္။
"မီးငယ္ စာမလုပ္ဖူးလားလို႔ ေတြးေနတာ"
" ဟာ 'မ' ေနာ္ အခုမွ ျပန္လာတာကို အတင္းႏွင္ထုတ္ေနတယ္"
ဧကရီ လဲ အက်င့္ေတြ ေျပာင္းလာခဲ့ပါသည္။
ဘယ္ သူစိမ္းနဲ႔ စကားအမ်ားႀကီး မေျပာခဲ့ေပမဲ့
မီးငယ္နဲ႔ေတာ့ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။
အရင္းႏွီးဆုံးသူစိမ္း ဆိုတာကို ေတြးမိတိုင္း
ဧကရီ႕ ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အုံဟာ ေအာင့္လာခဲ့သည္။
အေျဖကို စဥ္းစားလိုက္ရင္ တစ္မ်ိဳးတည္း ထြက္မွာ သိေနေပမဲ့
သူမ ဘယ္ေတာ့မွ ဆက္စဥ္းစားမွာ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။
"မီးငယ္ ျပန္ေတာ့မယ္
ဒီေန႔ အိမ္စာေတြ မ်ားလို႔"
"စာႀကိဳးစား မီးငယ္
ဂုဏ္ထူးေတြအမ်ားႀကီး ပါလာရင္ မ ဆုခ်မယ္"
" 'မ' သာ ဆုခ်ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့ "
အျပင္ကို ေျပးထြက္သြားတဲ့ မီးငယ္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကို ၾကည့္ရင္း သူမရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အုံက
ဒုတိယအႀကိမ္ ေအာင့္လာျပန္သည္။
သူမဟာ ကေလးငယ္ အေပၚ မေကာင္းတဲ့လူျဖစ္ေနၿပီလား?
ဒီေန႔လဲ ထုံးစံအတိုင္း မီးငယ္ဟာ ကြၽန္မဆီကို ေရာက္လာျပန္သည္။
" 'မ' သိလား Capricorn နဲ႔ Capricorn ဟာ လိုက္ဖက္တဲ့ ရာသီခြင္ေတြတဲ့ "
"မီးငယ္ စာသာႀကိဳးစားလုပ္ပါ"
" 'မ' ကေလ အၿမဲ စာပဲ လုပ္ခိုင္းေနတယ္
မီးငယ္ ကို အဲ့ေလာက္ေတာင္မေတြ႕ခ်င္ဘူးလား
မီးငယ္က 'မ' အတြက္ အ႐ႈပ္ထုတ္လား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ မ က ပိုေတာ္ေစခ်င္လို႔ပါ"
" ေတာ္ၿပီ မီးငယ္ျပန္မယ္
လျပည့္ ေန႔ ဆီမီး တစ္ေထာင္ ပူေဇာ္ပြဲကို သြားမယ္ေနာ္
မလိုက္လို႔မရဘူး "
မီးငယ္ဟာ သူမရဲ႕ အေျဖကိုေတာင္မေစာင့္ပဲ
ထြက္သြားခဲ့ၿပီ
ဒီေကာင္မေလးဟာ တခါတေလ အဲ့လိုလဲ ဇြတ္တ႐ြတ္ လုပ္တတ္ပါေသး၏။
"ဧကရီ ႀကီးႀကီး နဲ႔ စကားခနေျပာရေအာင္ေနာ္"
ဘယ္ခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ ႀကီးႀကီးဟာ
ဒီေန႔ ထူးဆန္းေနတယ္လို႔ သူမ ခံစားမိေနသည္။
"ဟုတ္ ႀကီးႀကီး ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး မိုးပြင့္နဲ႔ အရမ္း ရင္းႏွီးလား ဧကရီ"
"ဟုတ္ ရင္းႏွီးပါတယ္ "
"သူ႕အေပၚေရာ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ"
ႀကီးႀကီး ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းဟာ သူမ ကိုယ္ သူမေတာင္
မေမးခ်င္ပဲ ေမ့ထားခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ေနခဲ့သည္။
" ညီမေလးေပါ့ ႀကီးႀကီး ရဲ႕"
"ႀကီးႀကီးကို အမွန္တိုင္းေျပာေပး ဧကရီ
ႀကီးႀကီးလဲ ငယ္ရာကေန ႀကီးလာတာပါ"
"ႀကီးႀကီး ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ"
" ဧကရီ သမီးက လူႀကီးျဖစ္ေနပါၿပီ
အသက္ ၂၅ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မွာပဲ
ဒါဟာ ျဖစ္သင့္လား မျဖစ္သင့္ဘူးလား ဆိုတာ
သမီး ေတြးၾကည့္ပါ
မေန႔က ေမကမ႓ာ လာေျပာတယ္
သမီး အလုပ္ကိစၥ အျပင္ထြက္တဲ့ခ်ိန္"
"ဘာေတြ ေျပာသြားလဲ ႀကီးႀကီး
ကြၽန္မ ကို အကုန္ေျပာျပလို႔ရမလား"
သူမရဲ႕ ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ေတြကို
ႀကီးႀကီးဟာ ဆုပ္ကိုင္လာခဲ့သည္။
" သူ႕သမီးေလး ကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္လို႔
ဧကရီ႕ကို ေျပာခိုင္းတာပါ"
သူမ အရာရာအားလုံး ဆုံး႐ႈံးသြားသလိုကို ခံစားလိုက္ရသည္။
မွန္ပါတယ္ ၊ သူမေၾကာင့္ မီးငယ္ ဘဝတတ္လမ္းကို မပိတ္ေစခ်င္ဘူး ။
"ႀကီးႀကီး လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္တာ အမွားႀကီးျဖစ္သြားတာလား"
"တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္တာ မမွားေပမဲ့
တစ္ေယာက္တည္းက ခ်စ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျခားတစ္ေယာက္အတြက္ ဆူးခလုတ္လို ျဖစ္ေစတာေပါ့"
ႀကီးႀကီး ေျပာတာကို သူေကာင္းေကာင္း နားလည္လိုက္ပါသည္။
"လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔ ကြၽန္မ ျပန္လိုက္ပါေတာ့မယ္
လျပည့္ေန႔ေတာ့ ကတိေပးထားတာေလး႐ွိလို႔ "
"ႀကီးႀကီး က သမီး ေကာင္းေစခ်င္လို႔ေျပာတာပါ
သမီးလို မိန္းကေလးမ်ိဳးဆိုရင္ လိုက္ဖက္တဲ့လူက အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္"
သူမ ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ။
ႀကီးႀကီးေျပာတာေတြ အကုန္လုံးက အမွန္ေတြပဲေလ...
လျပည့္ေန႔မနက္မွာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ သူမႏိုးလာခဲ့သည္။
"Hello, "
" 'မ' မီးငယ္ပါ
ေဖေဖမ႐ွိတုန္း ဖုန္းခိုးဆက္လိုက္တာ"
"မီးငယ္ အဲ့လို လူႀကီးမသိေအာင္ မလုပ္ရဘူးေလ
'မ' မႀကိဳက္ဘူး"
" 'မ' ရာ ခနေလး ဆက္တာေတာင္ ဆူဖို႔ႀကီးပဲ
ညၾကရင္ မေမ့နဲ႔ေနာ္ မီးငယ္ ရေအာင္ထြက္ခဲ့မယ္
ၿပီးေတာ့ မီးငယ္ 'မ'ကို .."
" မီးငယ္ အၾကာႀကီးေျပာရင္ အိမ္ကလူေတြ ဆူဦးမယ္
'မ' ထြက္ခဲ့မယ္ ဒါပဲေနာ္"
သူမဘက္ကသာ အရင္ဆုံး ဖုန္းခ် ခဲ့မိသည္။
မီးငယ္ ဆက္ေျပာလာမဲ့ စကားကို မၾကားပါရေစနဲ႔
မီးငယ္လဲ ဒီရက္ပိုင္း အိမ္ကို မလာျဖစ္ေပ။
သူမ ေၾကာင့္ဆိုတာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္မည္။
~ strawberries and cigarette always tease like you~
" ဟုတ္ ေမေမ "
"သမီး အခုခ်က္ခ်င္း ဆင္းလာမွရမယ္
သမီးရဲ႕ café မီးေလာင္လို႔"
"႐ွင္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ
ဘယ္ကေန ေလာင္တာလဲ"
"သမီးအဲ့တာေတြ မေမးေနနဲ႔ဦး အခုခ်က္ခ်င္း ပဲခူးကို
ဆင္းလာခဲ့ "
သူမဖုန္းခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း အထုတ္ျပင္ရေတာ့သည္။
ဒီလို ျဖစ္တာလဲ သူမေၾကာင့္ပဲလား
ဘာလို႔ သူမဆီမွာမွ ဒီလိုေတြ ၾကဳံလာရတာလဲ ??
မီးငယ္ ကိုေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ မရပဲ
ခ်က္ခ်င္း ဟဲဟိုးကို ဆင္းရေတာ့သည္။
ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္း ျဖတ္လိုက္ရသည္။
~~~~
Now
ဧကရီ ရဲ႕ ပ်ံလြင့္ ေနတဲ့ စိတ္အစုံဟာ သူမရဲ႕ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ျပန္လည္ စုစည္းလိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
" Hello"
"ကိုယ္ အာကာ ပါ ဧကရီ
ဒီေန႔ ေတြ႕ဖို႔ အဆင္ေျပမလားမသိဘူး
ဧကရီ႕ ရဲ႕ နားရက္ဆိုေတာ့ ခြင့္ေတာင္းၾကည့္တာပါ"
အစကေတာ့ သူမျငင္းဖို႔ စိတ္ကူး႐ွိေပမဲ့
သူမရဲ႕ စိတ္အေျခအေနလဲ မေကာင္းတာမို႔ လက္ခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုအာကာ
ကြၽန္မ လာခဲ့ပါ့မယ္ "
"ဧကရီ တကယ္ေျပာတာေပါ့
ဝမ္းသာလိုက္တာ ဒါဆိုရင္ (xxx) မွာ ေတြ႕မယ္ေနာ္
ဧကရီ အဆင္ေျပတဲ့ခ်ိန္ေလး လာလို႔ရပါတယ္
ကိုယ္ က ေရာက္ေနၿပီးသားမို႔လို႔ပါ"
တစ္ဖက္မွ အသံကို နားေထာင္႐ုံနဲ႔ ေပ်ာ္ေနမွန္း ဧကရီ ခံစားမိပါသည္။
ဧကရီ အခုလို လုပ္တာဟာ မွားမွန္း သိေပမဲ့ ျပန္မျပင္မိေတာ့ေပ။
~~~
သူမဆိုင္ကိုေရာက္လာေတာ့
ဆိုင္ အျပင္အဆင္က မွန္ေတြနဲ႔သာ ျပဳလုပ္ထား၍ အတြင္းမွ အျပင့္သို႔ ေဖာင္ထြင္းျမင္ႏိုင္၍ကိုကာအာ က သူမကို ထြက္ႀကိဳခဲ့သည္။
" ဧကရီ လာ ဒီမွာထိုင္
ဒီေနရာေလးက view အရမ္းေကာင္းတယ္
ကိုယ္ဆို အၿမဲ ဒီကို လာထိာင္ျဖစ္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ဘာေသာက္မလဲ ဧကရီ"
"Latte ပဲေသာက္ေတာ့မယ္ ကိုအာကာ"
ကိုအာကာ လဲ မွာစရာ႐ွိတာ မွာၿပီး သူမဘက္ကို ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။
"ဧကရီ ကိုယ္ ဧကရီ႕ အေပၚဘယ္လိုသေဘာထားလဲဆိုတာ
သိမွာပါ"
"ကိုအာကာ ေျပာခ်င္တာက.."
သူမ ကိုအာကာကို စကားစေဖာ္ေပးလိုက္ေတာ့..
"ကိုယ္တို႔လဲ မငယ္ေတာ့ဘူးေလ
ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ဘဝကို ျဖတ္သန္းခြင့္ျပဳေပးမလား ဧကရီ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုအာကာ ကြၽန္မ တစ္ေယာက္ထဲ ေနခ်င္ေသးလို႔ပါ"
ကိုအာကာရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာ အမ်ိဴအမည္မေဖာ္ႏိုင္ေသာ
အရိပ္မ်ိဳးစုံ ျဖတ္ေျပးလ်က္...
"ဘာလို႔လဲ ဧကရီ ကိုယ့္က ဘယ္ေနရာမွာ ဧကရီနဲ႔ မလိုက္ဖက္ေနလို႔လဲ
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုယ္က ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ပါ "
ကိုအာကာ ေျပာေနသည့္ ပုံဟာ တကယ့္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္
သူမ သူနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ လက္ခံတာဟာ သူ႕အခ်စ္ကိုလက္ခံသလိုမ်ားျဖစ္သြားေလသလား...
"ဟုတ္ပါတယ္ ကိုအာကာက ပ်ိဳတိုင္ႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ေပါ့
ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ့ ႏွင္းဆီခိာင္ကို ႀကိာက္တဲ့ ပ်ိဳေတြ ထဲမွာ ကြၽန္မ မပါခဲ့႐ုံေလးပါ
ခြင့္ျပဳပါဦး ကိုအာကာ "
ကိုအာကာရဲ႕ ျပန္ဆိုလာမည့္စကားသံကိုေတာင္မေစာင့္ ဆိုင္အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့မိသည္။
သူ႕ရဲ႕ မာနကို ထိခိုက္သြားမယ္ဆိုတာ ဧကရီ တပ္အပ္သိလိုက္ပါသည္။
သို႔ေပမဲ့ သူမ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ထပ္လဲမခ်စ္ႏိုင္ေတာ့သလို လွည့္လဲမစားခ်င္ေတာ့ပါ။
" 'မ' "
ဧကရီရဲ႕ ေ႐ွ႕သို လွမ္းေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြဟာ မည္သူ႕အကူအညီမွမပါပဲ ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္။
သူမနားၾကားမမွားပါ။
သူမရဲ႕ ငါးႏွစ္တာကာလ လုံး လြမ္းေနခဲ့ရသည့္ မီးငယ္..
" 'မ' "
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ေခၚေနသည္ကို ၾကားေနရသည္ေတာင္ ဧကရီ မယုံခ်င္ေသးပါ။
" 'မ' က မီးငယ္ကိုေမ့သြားၿပီလား"
ဧကရီ နားၾကားမွားတာမဟုတ္မွန္း အတပ္သိလိုက္ပါၿပီ။
သူမ လွည့္ခ်က္လိုက္တဲ့ခ်ိန္
မီးငယ္မွ မီးငယ္အစစ္
သူမအရမ္းကို လြမ္းေနခဲ့ရတဲ့ မီးငယ္ေပါ့
သိပ္ကိုဆိုးတဲ့မီးငယ္
စာေတာ္ရဲ႕သားနဲ႔ ထိုႏွစ္က ဆယ္တန္းကို က်ေအာင္ေျဖခဲ့တဲ့ မီးငယ္
ဧကရီ အရမ္းကို သေဘာက်ခဲ့ရတဲ့ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြေတာ့ မ႐ွိေတာ့ဘူး
သူမကို မုန္းလို႔ ေျဖာင့္လိုက္ၿပီထင္သည္။
" 'မ'
ျပန္ေတြ႕ၿပီေနာ္"
"အင္း မိုးပြင့္
ျပင္ဦးလြင္ကို လာလည္တာလား"
"မိုးပြင့္တဲ့လား"
မီးငယ္ရဲ႕ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ အျပဳံးကို သူမ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ပါေသးသည္။
"ဟုတ္တယ္ မီးငယ္ ခ်စ္ သူ နဲ႔ေလ
လာလည္တာ "
ခ်စ္သူ ဆိုတဲ့ေနရာကို တမင္ ဆြဲေျပာလိုက္ေလသလား မီးငယ္ရယ္
" ဟုတ္လား congratulations ေနာ္ မိုးပြင့္
အမ လဲ အလုပ္ေလး႐ွိေသးလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္"
ဧကရီ မီးငယ္ကိုေက်ာခိုင္းၿပီး လွည့္အထြက္
"အဲ့ေန႔ညက မီးငယ္ 'မ' ကိုေစာင့္ေနခဲ့တာ
မီးငယ္မွာေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိေနခဲ့တာ"
"မီးငယ္အေၾကာင္းေတြၾကားပါတယ္
ဘာလို႔ ဆယ္တန္းကို ႏွသ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ မေျဖခဲ့တာလဲ"
" 'မ' အျမင္မွာ မီးငယ္က ကေလးလိုကလြဲၿပီး မျမင္ခဲ့ဘူးလား"
" အမသြားေတာ့မယ္ အလုပ္ေတြ႐ွိေနေသးလို႔"
မီးငယ္ရဲ႕ စကားေတြကို နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါ
ဒီေနရာမွာ ဆက္ေနလွ်င္ ခံစားခ်က္ေတြ ထိန္းႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။
မီးငယ္ မသိခဲ့တာတစ္ခုက
အခ်စ္တစ္ခုမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ခ်စ္ေနၿပီး မေပါင္းဖက္ခဲ့ရတာေတြလဲ ႐ွိေနတာပဲေလ
'မ' ရဲ႕အခ်စ္ကို ခံယူခ်က္ကေတာ့
မီးငယ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနရဖို႔ ပါပဲ
မီးငယ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနရင္ 'မ' လဲေပ်ာ္ပါတယ္
'မ' ရဲ႕ အခ်စ္က ေပးဆပ္ေနဖို႔ပါပဲ
မီးငယ္ရဲ႕ ဘဝတတ္လမ္းကို 'မ' က ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ လက္ခုပ္တီးေပးဖို႔ပါပဲ ...
" 'မ' ကိုမီးငယ္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေရာ သိရဲ႕လား"
မီးငယ္ရဲ႕ ေအာ္ေျပာေနတဲ့ စကားသံကို
မၾကားခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ခဲ့သည္။
'မ' ကိုဆက္ခ်စ္ေနတာထပ္ 'မ' ကို မုန္းလိုက္ပါ မီးငယ္
ဒါ အေကာင္းဆုံးပါပဲ ....
အခ်သ္တသ္ခုမွာ ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ ခ်စ္ရတာကိုပဲ ပိုၿပီး သေဘာက်ေနတာ အျပစ္လား မီးငယ္.......
#ro_ru_ki