"Mateo! Are you listening?"
I quickly put down my phone and turned to face Klea. Kita ko ang pagsunod niya ng tingin sa cellphone ko at agad nag iwas ng tingin.
"What is that again?" I asked.
"Ang sabi ko uuwi na ako ng Pilipinas sa makalawa."
Tumango ako at gumilid ang aking ulo ng makita si Jacob na kakapark lang ng sasakyan. Andito silang dalawa ngayon sa Canada, lagi silang andito sa tuwing bakasyon na nila.
Tumayo na ako at dumiretso sa sasakyan ko. It's time to go to our hide out because I'm bored.
"Saan ka na naman pupunta Mat? Makikipag racing ka na naman?" Klea asked.
I Ignore her at agad pinatakbo ng mabilis ang sasakyan.
Klea and Jacob were my childhood friends. Jacob's mother and mom were best friends before, so we became close to each other. And I met Klea at the orphanage, because Mom used to donate at that orphanage because that's where she met Dad. I saw her. She was not playing with other children, and she was alone. So I talked to her, but she never responded to me, so I asked those who were watching her and discovered that she had escaped from the family who were torturing her. I'm mad because I think she was only seven years old at the time and was already exposed to such a cruel fate.
Every time we go to the orphanage, I always look for her and always try to talk to her. As time went by, she finally started to talk to me. She said everything to me, so I got mad at those who had adopted her before. They were hurting her and she was traumatized. She didn't even know her biological mother and her father. So since then, my visits to the orphanage have become more frequent. I want her to feel what it feels like to have someone who loves her. I didn’t leave her side back then. She started to smile when someone adopted her, and finally she experienced the love of a parent. She changed her name from Faye to Klea to forget what happened to her back then.
"Mateo,"
Binalingan ko si Jacob na sinunundan pala ako papunta sa hide out namin.
"I'm bored. Let's have a race," aniya at pinaikot ikot ang susi sa kan'yang daliri.
Ngumisi ako at muling tumayo. "Deal."
Lumabas na kaming dalawa at sumakay sa kan'ya kan'yang sasakyan. Pumunta sa paboritong lugar naming dalawa na hindi kalayuan sa hide out at kung saang walang tao at walang ibang dumadaan na sasakyan. Dito kami madalas na mag racing o di kaya kung kailangan naming magtraining para sa racing ay dito na kami dumidiretso.
Ibinaba ko ang bintana. "Ready?"
"I'm always ready," ngisi niya pabalik at mas lalong lumakas ang ugong ng kanyang sasakyan.
"In 3,2.1.." I said.
Tumingin na ako sa harapan at mabilis na pinaandar ang sasakyan. Noong una ay hinayaan ko siya ang manguna sa akin at nang makakuha ng tiyempo ay mas lalo ko pang finull speed ang takbo ng sasakyan at napangisi ako ng mapatingin sa rear view mirror at nakitang nahuhuli na siya.
No one can beat me except Dad.
Hanggang makarating sa finish line ay agad kung ipinaikot ang sasakyan na naglikha ng usok at inabangan ang sasakyan niya.
Lumabas na ako at tamad na sumandal sa pinto ng sasakyan at sinuklay ang buhok gamit ang kamay. Nang makarating na siya ay padabog niyang isinarado ang pinto at tamad rin na sumandal sa sasakyan.
"Let's race again?" pangunguya ko.
"Fucker!" aniya sabay ngisi kaya natawa ako.
Napatingin ako sa cellphone ko ng tumunog iyon at nakitang tumatawag si Klea. Sinagot ko iyon pero hindi nagsalita.
"Mat, asaan ka na? Hinahanap ka na ni Tita," bungad niya.
"I'm with Jacob."
"Nagrarace na naman kayo nuh! Hindi---" hindi ko siya pinatapos at agad pinatay ang tawag.
"Who's that? Is that Klea?" seryoso niyang sabi kaya tamad ulit akong tumango.
"I have a question,"
I raised my eyebrow.
"About what?"
"About Klea."
Tumitig ako sa kan'ya, mukhang alam ko na ang gusto niyang sabihin.
"Do you like her?"
"Why did you ask?"
"Because I like her."
Hindi na ako nagulat sa sinabi niya.
"But she seems to like me."
"Fuck you!" Sabay kwelyo sa akin.
What's wrong with that? I am telling the truth. I know that Klea has feelings for me, and I admit that I once fell in love with her when I had nothing to lean on and she was the only one there for me, but I restrained myself because I love someone else and I don't want to ruin our friendship. Because I know Jacob obviously loves her, I distanced myself from Klea so she could see that Jacob loves her.
"I like he---" hindi niya ako pinatapos at agad na sumingit.
"I'l do everything to make her mine. Remember that."
At tinulak ako.
I bite my lips because he didn't let me finish speaking. I was supposed to say that I don't have feelings for Klea, I like her as my friend and no other than that.
Until one day, he said how he felt about Klea and I didn't think our friendship would end there. He can't accept that Klea chose me over him. I had no time to explain everything to him because he returned to the Philippines at that time and I never contacted him again. I just found out that he stopped joining in racing.
"Mateo, naintindihan mo ba?"
Kaagad kung pinatay ang cellphone ko bago nag angat ng tingin.
"Kanina pa ako nagsasalita dito hindi ka pala nakikinig! Ano bang meron diyan sa cellphone mo at kanina ka pa nakatitig diyan?! Ang sabi ko sa bahay ka tumira at hindi sa Condo mo! Understood?"
We are now in the Philippines and on our way home after more than 10 years of not visiting our home in Cagayan. He finally allowed me to come here to study, and she'll be back in Canada by next week.
"Mom, I already told you that I prefer to stay at my condo rather than at our house."
"But Mateo, wala kang kasama doon sa Condo mo! Sa bahay ay maasikaso ka pa nila Manang Sella."
"I am not kid anymore Mom, I can handle myself okay?"
I heard Mom sighed.
"Mateo tandaan mo 'to, pinayagan kitang pag aralin dito dahil nangako ka sa akin na titigil ka na sa racing. Kaya please stop joining."
"Yeah."
And closed my eyes.
But there is another reason why I am here. I want to see her.
The next day, ay tamad kung pinark ang sasakyan ko sa parking lot at napahinga ng malalim nang makita ang mga babaeng hinihintay ang paglabas ko.
Damn, Can't they just give me some privacy?!
"Mateo! Totoo ba 'to? Andito si Mateo!"
"Ahhh Mateo, marry me!"
"Ang guwapo niya talaga!"
"Sana maging kaklase natin siya!"
Rinig ko pagkalabas ng sasakyan. I fixed my hair and looked up at my cellphone to see my next class. I ignore them and find my room. They are all irritating.
Napatigil ako sa paglalakad ng tumunog ang cellphone ko at nakita ang text ni Klea.
Klea:
Why didn't you tell me that you were already here?!
Mabilis kung pinatay ang cellphone ko dahil mula nang mangyari iyon ay mas lalo siyang naging makulit sa akin pero kailanman ay hindi rin siya umamin kung anong nararamdaman niya sa akin. Minsan ay naiirita ako sa laging pagtext niya dahil lagi nalang niyang pinapaalala na 'wag akong sumali ng racing.
Everything changed when our friendship was ruined.
Tumigil ako sa paglalakad ng mahanap na ang klassroom ko, mas lalo pang lumakas ang hiyawan nila ng pumasok na ako pero agad nahinto ng makita ko siya. Gumawa ako ng paraan para maging kaklase siya para mabantayan.
Nakapikit ang mata niya at ang kamay ay nakatakip sa kan'yang tenga. I could feel my heartbeat going faster as she opened her eyes and our eyes met.
Agad akong nag iwas ng tingin at natigil ang mata ko kay Klea na katabi niya ngayon, alam kung magkaibigan sila dahil noong panahon na may kompetisyon ulit ako dito ay nakita ko silang magkasama.
"Go back to your classroom now!"
Ramdam kung pinagpapawisan ako ng malamig dahil sa titig niya.
Fuck, I'm so doomed. But I really hate it, because with those stares, she can't even remember me again. Samantalang ako ay hindi siya nakalimutan.
Naalala ko pa noon kung kailan ang unang pagkikita namin, kung saan dinala siya ni Tita sa bahay dahil walang mag alaga sa kan'ya at may trabaho noon si Tita.
"Mateo, this is Samantha, be good to her okay?" sabi ni Mom, ng makaalis na si Tita.
Tinignan ko siya pababa at hawak hawak nito ang teddy bear niya. Nakaipit ang buhok sa magkabilang side. I think hindi nagkakalayuan ang edad namin, maybe she's only nine. I rolled my eyes at her nang tumitig siya pabalik. Naiinis ako dahil napaka inonsente ng mata niya na tila pag tinitigan ko siya ay nagmumukha na akong masama.
Tumalikod na ako at muling bumalik sa paglalaro sa gamepad ko at kita sa gilid ng aking mata na inalalayan siya ni Mom papunta sa tabi ko kaya lumayo ako.
"Mateo, anong gustong mong kainin? Ipagluluto ko kayo," sabi ni Mom.
"Anything," malamig kung sabi kaya umalis na sila.
"Hi, ako nga pala si Samantha," rinig kung sabi niya kaya natigil ako sa paglalaro at saglit siyang binalingan.
Tinaasan ko lamang siya ng kilay. "I don't care," at agad nag iwas ng tingin dahil hindi ko kayang titigan siya ng matagal, kaya muli akong nagpatuloy sa paglalaro.
Napapikit ako ng mariin dahil sunod sunod ang pagkatalo ko dahil nanginginig ang kamay ko sa hindi malamang dahilan.
"K.O"
Rinig ko ang mahinang tawa niya at ramdam ko ang pagkamanhid ng katawan ko dahil tila naging musika iyon sa akin.
"What are you laughing at?"
Tuluyan ng bumaling sa kan'ya.
"Mukha kasing hindi ka marunong maglaro."
Laglag ang panga ko.
"I know how to play this game, watch and learn!" Irita kung sabi.
Hindi ko alam ang nangyayari sa akin pero ramdam kung pawisan ang aking noo nang patuloy pa rin ako sa pagkatalo, sa buong buhay ko ay hindi pa ako kinabahan ng ganito. Mas lalong lumakas ang tawa niya at nagulat ng hinablot niya sakin ang gamepad.
Napatingin ako sa kamay niyang saglit na nahawakan ang kamay ko at napatitig sa kan'ya.
I don't know, but my world stopped when I saw her smile at me, habang tinataas niya ang gamepad kaya napakurap kurap ako at agad tumayo at diretsong lumabas.
Sinipa ko ang bola na pinaglaruan ko kanina na ngayon ay nakaharang sa daan ko.
"S..sorry nagalit ba kita dahil inagaw ko 'yung gamepad?"
Napatalon ako sa gulat ng nasa tabi ko na siya at hawak parin ang teddy bear niya. Hindi ko siya pinansin at pumunta sa damuhan at humiga. Pero sumunod pa rin siya at tumayo sa harapan ko.
"S..sorry. Hmm, p..peace offering," tinitigan ko ang bigay niya at nakita kung candy iyon.
Tumawa ako, I'm only ten pero ang daming nagsasabi na ang matured ko mag isip kumpara sa kan'ya na batang bata pa talaga mag isip.
"I don't eat sweets," at umupo na.
Sinundan ko pa rin siya ng tingin ng umupo rin siya sa harapan ko.
"Kahit na hindi ka kumakain, sa'yo na 'yan para hindi ka magalit sa akin," sabay ngiti niya.
Agad akong nag iwas ng tingin dahil hindi ko na alam kung anong nangyayari sa akin at hindi ko talaga kayang tumitig sa kan'ya ng matagal.
"L..laro tayo?" nahihiya niyang sabi.
"What kind of play?" nanlaki ang mata ko sa tanong ko dahil hindi ako nakikipaglaro sa mga babae.
What's wrong with me?!
"Nanay, Tatay."
Laglag ang panga ako. Anong klaseng laro 'yun? Bakit parang gusto ko nalang maging Tatay agad at siya ang Nanay.
Hindi ko akalain na napapayag niya akong laruin iyon at sa unang pagkakataon ay parang ngayon lang ako naging masaya dahil sa kan'ya. At nasunod sunod pa ang pag iiwan ni Tita sa kan'ya at sa panahon na 'yun ay tila gusto ko na lang siyang tumira dito para makalaro ko siya. Hindi ko akalain na darating ang araw na kailangan naming mag-migrate sa Canada at napagpasyahan nila Mommy at Tita na pumunta ng beach para sulitin ang araw bago ang flight namin.
Kinagat ko ang labi ko para pigilan ngumiti at lumapit sa kan'ya, kitang gumagawa siya ng sand castle.
"Hey!" sabi ko na dahilan ng pag angat niya ng kan'yang tingin pero agad yumuko at pinagpatuloy ang paghukay ng buhangin.
Pumunta ako sa likod niya dahil naiinitan siya. Tirik na tirik pa naman ang araw.
"Aren't you sad na lilipat na kaming Canada?" bungad na tanong ko.
"Sino ka?" sabay harap sa akin.
Laglag ang panga ko sa sinabi niya. What did she say? Sino ako?
"What? I'm Mateo, Sam."
Kumunot noo siya at nagpatuloy ulit sa paghuhukay. Anong nangyari sa kan'ya ba't niya 'yun sinabi? May amnesia ba siya? Isang buwan lang kami hindi nagkita and I think anim na beses siyang dinala ni Tita sa bahay at lagi kaming magkalaro. At ngayon ang itatanong niya sa akin ay, sino ako?
Pumunta ako ng harapan niya.
"You don't remember me?" tanka kung tanong.
Kita ko ang paghinga niya ng malalim at inis na akong binalingan.
"Magtatanong ba ako kung kilala kita?" masungit niyang sabi.
What happened to her? Why she can't remember me? At kailan pa siya naging masungit sa akin? That's my role, lagi ko siyang sinusungitan dahil naiinis ako kung bakit ang cute niya at napaka inonsente ng boses niya.
Inis siyang tumayo at naglakad paalis papunta kay Tita.
What happened?
Agad akong sumunod sa kanyya at padabog na lumapit kay Mom.
"Oh bakit ganyan ang mukha mo Anak?" tanong ni Mom.
"Why can't Samantha remember me, Mom?" Inis na inis kung sabi at pasimpleng sumulyap sa kan'ya nang nakitang kumakain na siya.
"What?"
"She said she doesn't know about me."
"Oh," tumigil si Mom sa pagsasalita at napaisip. "Sinabi rin sa akin ni Mae na gano'n daw talaga si Samantha, minsan ay madali niyang makalimutan kung sino 'yung nakakausap niya kaya siguro ay hindi ka niya maalala. Gano'n din kasi si Mae noon, namana ni Samantha ang pagkakalimotin niya."
Mas lalong hindi maipinta ang mukha ko, ang bata pa niya para maging ulyanin. That's unfair. I know everything about her and she doesn't remember about me. Nang sumapit ang hapon ay habang nagkukuwentuhan sila Mommy at Tita ay nilapitan ko siya habang pinapanood niya ang paglubog ng araw. Nawalan ako ng gana na maligo at tinitigan nalang siya sa malayo habang ang saya saya niyang naliligo sa dagat samantalang ako ay iniisip kung bakit gano'n ang utak niya. Hindi niya talaga ako kilala kaya halos hindi niya ako pansinin.
"Hoy Samantha!" sabi ko at tumabi sa kan'ya.
Tinignan niya ako at agad lumayo.
"Wala akong pakialam kung hindi mo ako maalala," masungit ko pang sabi kaya tinitigan niya ako. "Pero gusto kung pag alis namin ay 'wag kang makikipaglaro sa ibang lalaki, gusto ko ako lang."
"Bakit naman?" Inonsente niyang sabi.
"Basta, tandaan mo 'to pagbalik namin dito, liligawan kita. Tapos 'yung nilalaro nating Nanay, Tatay 'wag mong lalaruin sa iba. Gusto ako lang ang Tatay."
Mas lalong kumunot ang noo niya.
"Nanay, Tatay? Eh pangpatay na laro 'yun, paano ka magiging Tatay?"
Pumikit ako ng mariin dahil gusto kung patagilin siya sa pagsasalita gamit ang labi ko.
"Wala akong paki kung pangpatay ang laro na 'yun, basta ako ang Tatay!"
Napanguso siya at mas lalong tumitig sa akin.
"Hindi mo pa rin ba ako naalala?" seryoso kung tanong pero umiling siya.
Napabuntong hininga ako at gusto ko nalang magpaiwan dito sa Pilipinas para makasama siya pero hindi puwede. Biglang lumakas ang ihip ng hangin na dahilan ng pagkagulo ng buhok niya kaya inayos ko iyon.
"Remember this, kahit nasa ibang bansa ako ay babantayan kita."
At dun nag umpisa lahat, sa tuwing may kompetisyon ako sa Pilipinas ay agad akong nagpapabook ng flight at para makita rin siya. Lagi ko siyang pinagmamasdan sa malayo, kinuhanan ko rin siya ng picture ng patago at masasabi kung ang daming nagbago sa kan'ya. She used to smile sa mga lalaking kaklase niya.
Fuck, baby 'wag kang ngumiti dahil gusto ko ako lang ang makakita nun at ako lang ang puwede mong ngitian.
Naningkit ang mata ko nang maalala kung saan sinusundan ko siya pauwi ng matapos ang klase niya para masiguradong ligtas siya sa pag uwi at napansin ko ang tatlong lalaki na nagtutulakan habang sinusundan siya.
Mabilis akong naglakad at hinarang ang daan nila.
"Dalian mo na kunin mo na number niya!" sabi nung isa kanila ng makalapit ako.
Masama ko silang tinitigan habang ang kamay ay nasa bulsa ng pantalon ko.
Umiwas sila ng daan sa akin at muling nagtutulakan papalapit kay Samantha. Umusbong ang galit ko dahil nilagpasan lang nila ako.
"What are you doing?" malamig kung sabi.
Kumunot noo rin sila at nagtataka kung sino ako.
"Sino ka?" sabi nung lalaki at nakipagpantayan ng tingin sa akin.
"I'm Samantha's boyfriend."
Laglag ang panga nila sa sinabi ko.
"Tignan mo rin ang lalaking 'to, nangangarap na girlfriend si Samantha," saba sabay silang tumawa.
Fuck?!
Tumaas ang kilay ko. "Back off! She's mine."
Mas lalo pang lumapit sa kanila at agad nagdilim ang paningin ko dahil naiisulto ako sa tawa nila. Napaatras sila at napatigil sa pagtawa.
Kita ko ang paglunok nila at nagtapikan ng balikat at dali daling tumakbo.
Idiot!
Muli hinanap ng mata ko si Samantha pero wala na siya.
The first time I met her, I knew she was the one. I am in love with her. I will do everything to make her mine. Sa tuwing wala akong magawa ay lagi kung tinitigan ang picture niya. I am waiting for the right time na magpakita ulit sa kan'ya. Naalala ko pa noon na sa tuwing magka video call sila ni Mom ay nasa tabi niya lamang ako at nakikinig sa boses niya pero kailanman ay hindi nagpakita sa kan'ya. Kahit hindi ko rin sabihin kay Mom ay alam kung ramdam niyang may gusto ako sa kan'ya dahil sa tuwing balak niya akong ipakita sa video call nila ay agad akong umiiwas.
And I had no idea Mom would ask Samantha to keep an eye on me and stop me from competing in drag racing. And that was the decision I liked a lot. I pretend I do not even know her because it irritates me when she doesn't remember me. I became cold to her and accidentally stole her first kiss.
Mula noong mangyari 'yun ay napansin kung naging malamig rin siya sa akin at nakitang lagi silang magkausap ni Jacob. Hindi ko rin akalain na lilipat ng paaralan si Jacob at talagang magkaklase pa kaming tatlo nila Klea. Mula nang mag umpisa rin ang pasukan ay hindi ko rin sila pinapansin dahil alam kung kalat ang balita patungkol sa amin na nasira ang pagkakaibigan naming dalawa dahil sa babae. And no one knows na si Klea ang babaeng 'yun.
Nang nasa Canada pa ako ay lagi naming pinoprotektahan ni Jacob, si Klea dahil maraming nagtatangka sa kan'ya dahil sa pagiging malapit niya sa amin. They didn't know that Klea is our bestfriend. So, we decided to hide her identity so no one can hurt her. Kaya minsan ay gusto ko nalang bumalik sa dati na kung saan normal ang buhay ko.
Nang matapos ang klase ay hinarangan ko ang daan ni Jacob. I know that he's mad at me dahil sa nangyari noon. But now, I want to talk to him.
Lumabas ako ng sasakyan at hinintay ang paglabas niya. Seryoso ang titig ko nang tuluyan na siyang lumabas at sumalubong sa akin ang ngisi niya.
"Bro, you're here!" nakakalokong sabi niya. "Do you want us to race?"
Hindi ko pinansin ang sinabi niya at mas lalong lumapit sa kanya.
"Stay away from, Samantha."
Natawa siya sa sinabi ko. "Hinarangan mo ang daan ko para sabihin 'yan?"
Seryoso lamang ang titig ko at kita ko na nawala ang ngisi niya at seryosong tumitig din sa akin.
"Anong meron kay Samantha? 'Di ba ang gusto mo si Klea? Pinaglalaruan mo ba siya?"
"We were just friends. I don't have feelings for her."
Tumawa siya na parang hindi naniniwala sa akin.
"Fuck you Mateo! Ikaw mismo nagsabi noon gusto mo si Klea tapos sasabihin mo ngayon ay wala kang nararamdaman sa kan'ya. Just fuck you!" galit niyang sabi.
"I was supposed to say that I like her as my friend but you never listen to me," malamig kung sabi.
"What?! Sinabi rin sa akin ni Klea na gusto mo daw siya kaya nga mas pinili ka niya kaysa sa akin."
Kumunot noo ako.
"I admit na may gusto nga ako sa kan'ya noon pero panandalian lamang iyon. Una pa lang ay may iba na akong gusto pero nung namatay si Dad ay doon ko lamang nabaling ang pagtingin ko sa kan'ya dahil hindi niya ako iniwan."
Hindi siya nakinig sa sinabi ko na tila hindi naniniwala.
"What about Samantha? Do you like her?" pag iiwas niya.
"Samantha is mine, so you better back off," tila kulog kung sabi dahil pansin kung madalas ang pagsulyap niya kay Samantha pag hindi ito nakatingin sa kan'ya.
Fuck it, agawin mo na lahat 'wag lang siya.
"Sa'yo ba siya? Sa tingin ko kasi wala siyang boyfriend, right? And you can't fool me because I know that you had feelings for Klea before kaya mas pinili ka niya kaysa sa akin."
Hindi ko na napigilan na dumapo ang kamao ko sa mukha niya. Napahawak siya doon dahil sa hindi inaasahang nagawa kung suntukin siya.
Ginalaw galaw niya ang kan'yang ulo. "Sorry, Mateo. I no longer have feelings for Klea, and I like Samantha too. May the best man win," sabi niya at iniwan ako.
Shit!
Noong camping trip namin ay nakita ko silang nag uusap, galit na galit ako dahil kaya pala niya ako iniiwasan ay may gusto siya kay Jacob. May nagsend pa sa akin ng picture nila sa bus na nakapatong ang ulo niya sa balikat ni Jacob.
Tila gusto kung pasubugin ang bus na 'yun ng wala sa oras dahil sa sobrang galit. I thought she liked me because she kissed me back, but I didn't know that she also had feelings for Jacob.
"Let' talk," sabi ko sa kan'ya ng ginuyod ko siya kung saan walang makakita sa amin dahil gustong gusto ko siyang kausapin kung sino ba talaga sa amin ang gusto niya.
"You're avoiding me because you like Jacob right?"
Laglag ang panga niya dahil sa sinabi ko.
"Ano ngayon kung gusto ko siya?!"
Umusbong agad ang galit ko.
"He's a jerk!"
"Bakit ikaw hindi?"
"What?!"
"Alam mo Mateo kung wala kang matinong sasabihin babalik na akong camp, isipin mo na lahat ng gusto mong isipin. Saka hindi naman kita pinapakialaman pagdating sa girlfriend mo kaya wag mo rin akong pakialamanan kung sino ang gugustuhin ko."
"What did you say? Girlfriend?" tumaas ang kilay ko.
Pero tinalikudan niya lamang ako, napangisi ako dahil mukhang alam ko na ang dahilan kung bakit ganito ang tungo niya sa akin.
"I don't have girlfriend, Samantha," I said.
Pero tumawa lamang siya sa sinabi ko. "Huwag mong ideny Mateo, kita ng dalawang mata ko na may kasama kang babae sa Mall."
"You're jealous."
Mas lalong lumaki ang ngisi ko.
Tuluyan na siyang humarap sa akin. "Bakit naman ako magseselos?! Magsama pa kayong dalawa." Tunog selos na sabi niya.
"She's just my cousin, Ana."
Her eyes widened because of what I said, now I know the reasons why she was avoiding me was because she saw me with Ana. That was a time when she took me to the mall because she had something to buy and no one would drive for her. She's my cousin on my father's side. I really thought that she liked Jacob, so she kept avoiding me.
"I like you, Samantha."
I finally said to her. But this shouldn't happen. I was supposed to tell her my feelings for her in a good situation, carrying flowers, but I was admitted suddenly because I didn't want her to feel jealous of Ana.
Hindi siya makapaniwala sa sinabi ko pero nagulat ako ng pinagsaklop niya ang kamay namin and that was the moment na hinding hindi ko makakalimutan. She said that she also had feelings for me, but she was afraid to tell me that because she thought I didn't like her and I have a girlfriend.
Finally, the woman I've been dreaming of for a long time is now mine.