CJ's POV:
"You scared the sh*t out of us." Kuya BZ said.
"Language!" Sabay-sabay na sigaw nila. Kuya BZ just rolled his eyes.
"Tch. Sayang walang nakapag-film." Sagot ni KZ at ngumisi.
Yes. He's alive. Thankfully, all our prayers are heard. He survived.
Nung nag-flat line ang heartbeat niya, lahat ng doctor ay nataranta. Pati sila kuya ay halos sirain na ang pinto makapasok lang sa loob. Samantalang ako, natulala, natuliro at hindi alam ang gagawin. Halos tawagin ko na ang lahat ng santo, maibalik lang yung heartbeat ng pinsan kong ubod ng gulo.
"Bakit walang nagsabi saakin na may sakit si KZ sa puso?" Lahat sila ay napatigil ng magsalita ako. Walang emosyon na mababasa sa aking mukha, ganun din sa aking mata. Kahit na namumula ito, bakas ng aking pag-iyak. Lahat sila ay walang naisagot. Bukod syempre kay KZ na pinanganak na ata talagang pilosopo.
"Hindi ka naman nagtanong eh." Sagot niya kaya tiningnan ko siya ng masama.
"Nakikipagbiruan ba ako Kaiden?" Seryosong tanong ko sakaniya. Nag-iwas siya ng tingin.
"CJ this is not the right time to—" Pinutol ko ang sasabihin ni Kuya Luke.
"Then when is the right time? When one of us got in danger? Hmm?" I asked. I stood up and walked towards KZ's bed. "magpagaling ka. Mag-aaway pa tayo bilang isang aso't pusa." Sabi ko at dere-dertsong lumabas. Narinig ko ang pagtawag nila sa pangalan ko, but I didn't bother to look back or to stop. I just continued walking toward the elevator. While waiting for it to open, I played with my car keys. Para akong nasu-suffocate dito kaya mas pinili ko nalang mag-hagdan dahil kung hihintayin ko pa yung elevator ay matatagalan pa ako. Nasa third floor lang naman kami kaya ayos lang na maghagdan.
Sa malapit na resto pinark nila kuya yung kotse ko dahil puno ang parking lot ng ospital. I unlocked it and entered there. Pabalibag kong sinara ang pinto at sinandal ang noo ko sa manibela bago bumuntong hininga.
"Saan tayo pupunta?" Agad kong dinukot ang nakasuksok na dagger sa gilid ng upuan ko at tinutok iyon sa dibdib sa may puso mismo ng nagsalita. Napamura nalang ako ng makilala ko kung sino ito.
"P*tang*na." Bulong ko at ibinalik sa pagkakasuksok yung dagger.
"Ganyan ka pala magulat. Kala ko masasaksak mo na si Klarenz eh." Agad akong napatingin sa likuran at nakitang prenteng nakaupo doon sina Dev, Mykell at Eric.
"Anong ginagawa niyo dito?!" Tanong ko sakanila. Napatingin ako sa bintana ng may kumatok dito. "Anak ng, kasama niyo pa talaga yung bata?!" Singhal ko sakanila. In-unlock ko yung pinto para makapasok si Renz.
"Ate! Binilhan kita oh!" Sabi ni Renz at ianbutan ako ng milktea. Gusto ko man ngumiti dahil yung design ng cup ay pikachu, hindi ko magawa dahil sa dami ng problema ko ngayon.
"Nakita kasi namin yung kotse mo dito. Tas etong si Klarenz nagpasimunong buksan daw. Muntik pa nga kaming mapagkamalan na carnapper eh." Paliwanag ni Dev at hinampas si Klarenz.
"Okay? And?" Tanong ko.
"Gala tayo." Sabi ni Mykell.
"I don't have time for that, sorry. Ihahatid ko na kayo sa mga bahay niyo." Sabi ko at sinuksok ang susi para paandarin na ang kotse.
"The others are at your house." Eric said. Napatingin ako sakanilang lahat na nagkanya-kanyang iwas ng tingin.
"What? Why?" I asked.
"We received a message from Clover." Sagot ni Klarenz.
"What message?" takang tanong ko sakanila.
"911" sabay-sabay na sagot nila.
"Seryoso ba kayo?" Seryosong tanong ko sakanila. Sabay-sabay silang tumango.
"Yeah. Natataranta ka daw kanina. So, he thought it's an emergency. Kaya ayun. Actually, on the way kami papunta sa bahay niyo eh. Tapos ayun nga nakita namin 'tong kotse mo." Sabi ni Mykell.
"Fine." I said at sinimulang mag-drive.
---
"Hey. Are you okay?" Pagka-park na pagka-park ko ng kotse ay sinalubong agad ako ng mga kumag.
"I'm fine." Walang-buhay na sagot ko. Binuksan ko yung gate at pinapasok silang lahat. Wala kasi ang mga maids at guards dahil day-off nila kapag weekends. Yung kapalitan naman nung guard ay wala dahil nagkasakit ang anak nito.
"Pasok kayo." Sabi ko at binuksan yung pinto. Nagulat sila sa gulo ng bahay. May dalawang vase na nabasag, yung sofa nawala sa ayos, at may bala pa ng baril.
"Ate totoo ba 'to—" Agad kong hinablot mula kay Renz yung pinulot niyang pistol.
"Maybe." I said and disassembled it. Pagkatapos ay umakyat ako sa kwarto ko para itago iyon. Muli akong bumaba at nagsimulang ayusin ang mga gamit. Wala akong kakibo-kibo. Sila naman ay tumulong saakin ng walang ginagawang ingay.
Matapos ay pare-pareho kaming naupo. Yung iba sa sofa, yung iba naman, gaya ko, ay naupo sa sahig. Walang gustong magsalita saamin. Huminga ako ng malalim at marahas na pinakawalan ito.
"Muntik na." Pabulong na saad ko bago tumingin sakanila. "Muntik na si KZ kanina."
"O-oo nga narinig nga namin." Alanganing sagot ni Timothy.
"Ano bang nangyari?" Tanong ni Riu.
"I—I don't know." I said and a lone tear fell from my eyes. "Basta pagdating ko dito, puno ng armadong lalaki ang bahay namin. Pilit nila akong kinuha. Nanlaban si KZ kaya hinampas siya ng baril nung isa sa mga armadong lalaki." Pagkukwento ko.
"Hindi nila...hindi nila sinabi saakin na may sakit si KZ sa puso. W-walang nagsabi sakin." Unti-unting nabasag ang aking boses, pagkatapos ay sunod-sunod na ring naglaglagan ang mga luhang pinipigilan ko.
"Asul na bato tahan na. Ang panget mo pag umiiyak." Imbis na mainis ay natawa nalang ako sa sinabi ni Kyle. Nakatanggap tuloy siya ng batok mula kay Clover at Riu.
"Kesa naman sayo mukhang batang hindi napagbigyan sa gusto." Baliwalang sagot ni Renz.
"Aba'y halika nga ditong bata ka." Sabi ni Kyle at akmang hahampasin si renz ng tumayo ito at tumakbo papunta saakin.
"Ate oh si Kyle!" Sumbong niya.
"Ewan ko sainyong dalawa napaka ano niyo." Natatawang sabi ko. Pinahid ko ang luhang tumulo sa aking mata at ngumiti sakanila. "Thank you ah. Naistorbo pa tuloy kayo." Sabi ko.
"Hindi ka istorbo, Cy. Tandaan mo 'yan." Sabi ni Clover at ngumiti.
"Diba sabi nga namin sayo once a section 5, will always be a part of section 5." Dugtong ni Riu.
"We're a family. And what's our family's motto?" Luis said.
"Walang iwanan. Hanggang dulo ang samahan!" Sabay-sabay na saad namin.
"Ay teka nga, nasaan pala yung pinuno niyo?" Tanong ko sakanila.
"Ha?" Sabay sabay na tanong nila.
"Si Ice kako nasaan?" Tanong ko. Ngumiti sila ng nakaka-echos kaya sinamaan ko sila ng tingin.
"Isa..." banta ko.
"Ice and CJ sitting in a tree! K.I.S.S.I.N.G!" Sabay sabay na kanta nila sabay hagalpak ng tawa.
"Parang mga g*go amp*ta." Bulong ko at inirapan sila.
Mga kumag talaga. Pero aaminin ko, napamahal na ako sa mga 'to. Kahit pa gaano sila kakumag, sila parin yung mga taong tumanggap saakin kahit na hindi pa nila alam ang buong pagkatao ko.
Ang tanong ay, magiging ganto parin kaya kami, once they found out what kind of person I am? Or kung sino ba talaga ako?
(Ms.A: Short ud muna mga beybs. Bawi si author sa next chap. Thank you so much Adites for waiting patiently! Love y'all!
votes and comments are highly appreciated by the Author
and always remember,
PLAGIARISM IS A CRIME)