Promise
I woke up because of the non-stop sound of my alarm. Anong oras na ba pagtingin ko sa may orasan ay 8:15 am na pala. Tumayo na ako upang mag toothbrush at maghilamos nang matapos ako agad ay naisipan ko ng bumaba. Habang pababa ako sa may hagdan nakasalubong ko si Kuya Clyde.
"Good morning baby girl." he said while smiling. Inirapan at nilagpasan ko lang siya at dumiretso ako sa dining room, yun nga lang mukhang kahit saan ata ako pumunta ehh makikita ko sila. Aalis na sana ako kaso nakita na ako ni Kuya Jeydon at lumapit sakin.
"Where do you think you're going? We know you're hungry because you didn't eat last night kaya sumabay kana samin." he said softly. Bakit ba kung kausapin nila ako parang wala silang ginawa na kinasama ng damdamin ko.
"Why should I eat with you? And I'm not hungry, I just came here para sana magpaalam kay nay rosie pero dahil wala namn siya kaya aalis na lang ako." I said then tinalikuran ko na lang sila ulit kaso nakakailang hakbang palang ako ng marinig ko ng nagsalita si Kuya Third.
"We just left but when we came back here your behavior was different immediately. Is that what we taught you?" Kuya third said. Humarap ako sa kanila para namn hindi nila sabihin na ang bastos ko.
"What do you expect me to greet you with a smile as if you never left?" I said sarcastically.
"We talked to you before we left and you said you understand." Kuya Marcus said.
"Yeah, I understand because you said you would come back soon! Pero lumipas ang ilang taon ni maski anino niyo dko na nakita! You are all liars!" Sigaw kong sabi. Then umalis na ako kahit na tinatawag nila ako hindi ko na sila nilingon.
Naisipan kong pumunta na lang sa bahay ng kaibigan ko kaya agad-agad ko silang tinawagan at sakto nandun sila sa house naming lahat. Kaya agad akong sakay at pinaandar ang kotse ko, after ng ilang minuto nakarating din ako at sinalubong agad ako ni Kate.
Nang makapasok kami sa loob umupo agad ako sa may sofa.
"Ayos ka lang ba?" Chel said with a worried face.
"Maybe." I said to her because, I don't even know if I'm ok because this is my first time na kinausap sila ng ganun. Dko alam kung paano ko sila nasagot ng ganun siguro dahil nasaktan at galit ako sa kanila.
"Hindi namn pwdeng araw araw kayong magsasagutan ng mga kuya mo." Ellie said.
"Maybe, I'll just avoid them. Right now, I don't want to go home, I just want to stay here kahit ngayong araw lang." I said to them.
"Hindi ka kaya hanapin ni nay rosie lalo na umalis ka ng walang paalam Samantha." Chel said.
"Tatawagan ko na lang siya later, Hmmm... by the way nasaan sila Kim, Angel, Alex and Daniel?" Tanong ko sa kanila kanina ko pa kasi napapansin na wala yung apat na yun.
"Si Kim nag grocery kasama niya si Angel si Alex at Daniel hindi alam kong nasaan yung dalawang yun, pero huwag kang mag aalala sa dalawang yun nandiyan lang yang mga yan sa tabi tabi." Kate said while still chuckled. Tumango na lang ako sa kanya.
"Do you have any food here? I'm already hungry. I haven't eaten last night." I said sadly.
"Why didn't you eat last night?" Kate said.
"Duhh! Maybe you forgot that my brothers came last night kaya po hindi ako nakakain." I said sarcastically hindi ko na siya hinintay sumagot, tumayo at pumunta na lang ako ng kusina para tumingin ng makakain kaso hotdog lang ang meron sa ref so ito na lang yung niluto ko.
Habang kumakain ako biglang tumunog yung cellphone ko kaya agad kong kinuha sa bulsa ko at hindi ko na inabalang tignan kung sino yung tumatawag sinagot at ni loudspeaker ko.
"Hello, who's this?" Sabi ko habang may laman na pagkain yung mouth ko.
"Sam si nay rosie mo ito. Nasaan kana namang bata ka umalis ka daw sabi ng mga kuya mo at nasabi nila sakin na nagkasagutan na naman kayo. nag aalala na sila sayo lalo na ako." Nay Rosie said.
"Huwag na po kayong mag alala sakin, ligtas namn po ako at nay wag munang sabihin sakin na nag aalala din sila sakin kasi hindi na nila ako mapapaniwala. Hmmm... dto po muna ako matutulog sa kaibigan ko nay kaya huwag niyo na po akong hintayin, sge na po." Magalang kong tugon then she hang up the call.
Nang matapos akong kumain ay siya namng pagdating nung apat ko pang kaibigan. Habang naghuhugas ako ng pinagkainan ko ay biglang pumasok si Kim at angel dala ang mga pinamili nila.
"Nabalitaan ko na nakauwi na yung mga kuya mo ahh." Kim said while smiling.
"Yeah kararating lang nila kagabi, and why you smiling?" Nakakunot kong tanong sa kanya.
"Sam alam mo yang si Kim may crush siya, isa sa mga kuya mo." Angel said habang tumatawa.
"Shut up Angel. Sam don't believe her." Kim said then she walked away. Tumingin sakin si Angel at I shrugged.
After ko maghugas dumiretso na ako sa kwarto naming lahat iisa lang namn ang kwarto namin eh pero sobrang laki. Pagpasok ko nanunuod na sila kaya tumabi na lang ako kila Alex. Seryoso silang lahat habang nanunuod bkt kaya? pagtingin ko kung ano yung pinapanuod nila kaya namn pala napakaseryoso nila kasi about na namn sa Love ang pinapanuod nila.
"Dba kayo nagsasawang manuod ng ganyang klaseng movie?" I asked them pero ni isa sa kanila walang sumagot dahil dko bet yung pinapanuod nila nagdecide na lang akong mahiga at matulog.
Nagising na lang ako sa sigaw ni Alex paano ba namn kung makasigaw akala mo may sunog kaya dali dali akong bumangon at bumaba hindi ko namalayan na umaga na pala pagdating ko sa may sala nandun silang lahat nakaupo at tulala kaya lumapit ako sa kanila.
"Guys, What happened? At bkt ka sumisigaw Alex umagang-umaga." Naiinis kong tanong.
"K-kasi Sam promise mo na h-hindi ka magagalit." Pautal utal niyang sabi.
"Sge sge ano kasi yun?" Kinakabahan kong tanong paano ba namn natulala yung iba naming kaibigan eh.
"Samantha nakabuntis ako." Alex said
"HAHAHAHAHAHAHAHA nakakatawa ka Alex sa tingin mo maniniwala ako sa prank mo! Ikaw makakabuntis eh diba nga! wala ibang babaeng nakakalapit sayo maliban samin na kaibigan mo!" Natatawang tugon ko sa kanya kaso nahinto ako sa kakatawa ng lahat sila tumingin sakin ng seryoso bakit ganyan sila makatingin huwag nilang sabhin na totoo yung sinasabi ni Alex.
"Samantha totoo yung sinasabi ni Alex sa katunayan nga pupunta dito yung babaeng nabuntis ni Alex ehh, Sam anong gagawin natin!" Naiistress na sabi ni Ellie.
"You mean, OMG is this real? Did I just heard it right? Hindi naman siguro ako pinaglalaruan ng taenga ko dba?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanila.
"Totoo lahat ng narinig mo Sam, and please stop calling me Alexa! It's Alexa okay! Please help me hindi ko na alam kung paano ko ito maiisosolve." Alex said sadly.
"Duh! Alex naman talaga totoo mong name no? Kaya tigilan mo ako Alex. At about sa problema mo, I don't know." I said. Kung yung problema ko nga sa mga kuya ko hindi ko alam kung paano isolve yung problema pa kaya niya.
"Don't worry pagkatapos niyo mag usap nung babaeng nabuntis mo balitaan niyo ako agad. Basta tutulungan kita financially Alex lalo na sa magiging baby mo. Congratulations!" Masayang sabi ko, Ng may biglang tumunog na cellphone akala ko sakin, yun pala kay Kate habang may kausap si Kate sakin siya nakatingin maya-maya binigay niya sakin yung phone niya.
"Si nanay rosie gusto ka daw makausap kanina pa daw siya tumatawag sayo kaso hindi ka daw niya macontact." Kate said.
"Hello po." I said.
"Anak uuwi kaba ngayon?" Nanay Rosie said.
"Opo nay pauwi na rin po, bkt po?" I said.
"Hinahanap ka ng mga kuya mo, sge anak ingat ka sa pag uwi." Nay Rosie said then binabaan na ako ng cellphone.
Huminga muna ako ng malalim bago ko binigay kay Kate yung cellphone niya.
"I need to go home na, balitaan niyo na lang ako araso!!" May diin kong sabi sa kanila.
I went back to our room to take a shower and get ready. After an hour I went downstairs and said goodbye to them. Sumakay na ako sa kotse ko ilang minuto lang ang nakalipas nakarating na rin ako sa bahay bago ako bumaba sa kotse ko tinignan ko muna kung anong oras na 2pm na pala.
When I finally entered, I was surprised that they were all there and seemed to be waiting for my arrival. I was very special and they were really complete. Suddenly kuya Clyde came up to me and hugged me so tightly that I couldn't breathe properly.
"I-I c-can't b-breathe any-anymore, c-can y-you p-please let me go." Hirap kong sabi. At buti na lang binitawan na niya ako papatayin ba niya ako sa yakap niya.
"I'm sorry, I'm just too worried, I thought something bad happened to you?" Nag aalalang sabi ni Kuya Clyde.
"If something bad happened to me hindi sana wala ako ngayon sa harapan niyo." Masungit kong sabi.
"Where did you go last night?" Kuya Ford said habang nakakunot ang noo.
"At my friend's house. Teka nga bkt ba ako nagpapaliwanag dito." Iritang sabi ko.
"We went to your friends' house last night but you weren't there and your friends are not in their houses either?" Galit na sabi ni Kuya Third.
"Where did you really go last night?" Kuya Xander said na halatang naiinis na okay, bakit parang may nagawa akong mali na hindi ko alam kung ano sasagot na sana ako kaso naunahan agad ako ni Kuya Marcus.
"What if something bad happened to you last night?" Worried niyang sabi.
"Or maybe you have a boyfriend?" Kuya Marky said accusingly.
"Will you just be quiet there and have no intention of answering our questions?" Iritang sabi ni Kuya Jeydon napalunok na lang ako sa sarili kong laway dahil lahat sila masama na ang tingin sakin Nanay Rosie where are you? Sandali nga bakit naman ako kakabahan sa kanila.
"How can I answer your questions, if you ask one question after another and you didn't even give me a chance to answer. And one more thing, do you even care where I slept or if something bad happens to me?" Naiinis kong sabi sa kanila.
"We probably care because you are our only sister and we love you so much." Malambing na tugon ni Kuya Third.
"You really love me why can't I feel it. you know I haven't believed in that love for a long time, since you left me here and never came back." Naiiyak kong sabi pero hindi ako iiyak sa harap nila, pagkatapos kong sabhin yun umakyat na lang ako sa kwarto ko duon ko binuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon at thankful ako kasi soundproof itong kwarto ko kaya kahit anong iyak ko dto hindi nila maririnig.
Naalala ko dati nung seven years old ako......
Flashback.
Nandito ako sa loob ng room ko umiiyak mag isa dahil hindi ko na namn makakasama sila mommy at daddy dahil busy sila sa work nila habang umiiyak ako hindi ko namalayan na nakapasok na pala sila kuya.
"Why is our princess crying?"Kuya Third said softly.
"Who made our only baby girl cry?" Kuya Ford said.
"At kapag hindi ka huminto sa kakaiyak papanget kana niyan lalo gusto mo ba yun?" Naasar na sabi ni Kuya Clyde.
"Kuya namn ehh! lagi mo na lang ako inaasar." Nakasimangot kong sabi.
"Kaya huwag kanang umiyak para hindi kana aasarin okay?" Masuyong sabi ni kuya Xander sabay yakap niya sakin lahat sila nandito sa harap ko ng huminto na ako sa kakaiyak binitawan na ako ni Kuya Xander then Kuya Marky namn ang lumapit sakin para tanungin ako.
"Can you tell us, why our princess is crying?" Malambing na tanong ni Kuya Marky.
"Because mommy and daddy are leaving for work again, they don't have time for me anymore, I just want to be with them for a few minutes." Malungkot kong tugon habang nakayuko.
"Nandito namn kami na mga kuya mo at ang dami na nga namin tapos malulungkot kapa. Aren't we enough for you to be happy princess hmm?"
Nagtatampong tanong ni Kuya Clyde.
"I'm so happy because you became my brothers but of course I still want to be with mommy and daddy." Magalang kong tugon.
"We promise you that no matter what happens we will never leave you and at all times, we are always here for you." They said softly.
"I have a better idea so, that our princess will not be sad anymore. Let's go to the mall and buy everything our princess wants. Do you like that baby?" Malambing tanong ni Kuya Third then pumunta kami ng mall binili lahat ng gusto ko at sobrang saya ko ng araw na yun lahat ng pangako nila pinanghahawakan ko.
Flashback End.
Lahat ng pangako nila sakin ni isa wala silang tinupad, hindi na lang sana sila nag-promise wala naman pala silang balak tuparin. Wala silang pinagkaiba kila mommy at daddy, parehas nila akong sinaktan, pinaiyak, at hindi mahal kasi kung totong mahal nila ako hindi nila ako sasaktan at iiwan no matter what. Shh... stop crying Samantha it's time to stop crying, hindi ba ay strong ka! ohh... bkt umiiyak ka na namn paulit ulit mo na lang silang iniiyakan hindi kapa ba nagsasawa or napapagod. Bakit ba lagi na lang ako yung nasasaktan at umiiyak sila nga umuwi dito na akala mo wala silang nasaktan nung umalis sila.
Tama na Samantha! sabay hawak sa may dibdib ko naninikip na namn at hirap na namn akong huminga kinuha ko yung gamot ko at ininom. Maya-maya nararamdaman kong nagiging maayos na yung lagay ko at huminto na rin ako sa kakaiyak, humiga na ulit ako sa kama ko para makapagpahinga, hanggang sa hindi ko na namalayang nakatulog na ako sa sobrang pagod kakaiyak.
---
A/N: Hi! Thank you and I hope magustuhan niyo. Just dm me if may mga question or gusto kayong Iclarified regarding sa story.