Het is 1858 en Lily Salvatore staat op het punt te bevallen van haar derde kindje. Haar zonen Stefan en Damon waren erg nieuwsgierig naar hun kleine broertje of zusje. 'Zouden we een broertje of een zusje krijgen?' ging er door hun hoofd. Plotseling hoorden ze een baby huilen. Snel renden ze naar de slaapkamer van hun ouders. In de armen van hun moeder lag een klein meisje. 'Jongens, dit is jullie zusje. Lotte Elizabeth Salvatore.' Zei hun moeder blij. 'Ze is erg schattig. Dag Lotte.' Zei Stefan. 'Voorzichtig, Stefan. Ze is nog klein.' 'Ja, vader.' 'Moeder, waar houden meisjes van?''Damon, lieverd. Als een baby'tje wordt geboren weten ze nog niets. Ze is nog te jong om van iets te houden. Maar vanbinnen houdt ze wel van ons allemaal. Dat is ongeveer het enige wat ze nu al kan. Snap je dat?' ' Ja, moeder.' 'Goed, laat jullie moeder nu maar wat rusten' ' Ja, vader'
'Ik ga even met de jongens mee. Rust maar wat.' 'Doe ik nadat ik haar in bed heb gelegd.' 'Oké.'
_______________________________________
*6 maanden later *'Dokter, wat is er aan de hand met haar? '
'Ze moet naar het ziekenhuis. Daar wordt er besloten wat ze heeft.'
'Giuseppe, ik kan Lotte hier niet alleen laten.'
'Dan gaat ze mee.'
Al snel kwamen ze bij het ziekenhuis aan.
'Hallo mevr. Salvatore. Ik ben Lucy. Ik ga je verzorgen.'
'Hallo, Lucy.'
'Mr. Salvatore, mag ik u vragen om even buiten te wachten?'
'Jazeker.'
Giuseppe ging naar buiten en na 5 minuten kwam de verpleegster naar buiten met slecht nieuws.
'Dat kan niet. Ze kan niet dood zijn.'
'Het spijt me. Ik heb haar niet kunnen redden.'
'Hoe moet ik dit aan mijn kinderen uitleggen?'
'Dat weet ik niet.'