Birisinin yanağıma öpücük kondurmasıyla kalktığımda tabikide karışımda bir adet Gencer köpeği vardı.Hala ayılamamıştım ve o burnumun dibindeydi. Kımıldamaya bile korkuyordum.
Gazel/ Gencer temsili; ( Karakterleri istediğiniz gibi hayal edebilirsiniz. Ben anlatılan ve yaşanılan o anı anlamanız açısından koyuyorum bu gifleri kişilerle bir alakası yok.)
Boynumdan derince bir nefes çekip bir öpücük kondurdurduğunda midem bulanmıştı, dayanamıyordum artık.
"Do-dokunma bana."
Geri çekildiğinde ellerini başımın yanına koyup tekrar yüzüme doğru eğilmişti.
"Sen benimsin Gazel. Senden ayrı kalmak benim için ne kadar zor biliyor musun?"
"Ama benim midem bulanıyor."
Çenemi sıkmaya başladığında tıslıyordu.
"Alışacaksın bebeğim."
Kapıdan dışarı çıkmak üzereyken ayağa kalkıp konuşmuştum.
"Bu sevmek değil. Sen saplantılı bir ruh hastasısın. Acilen ruh ve sinir hastalıkları hastanesine gidip tedavi görmen gerekiyor."
Sinirden köpürmüş bir şekilde yanıma gelip tokat atmıştı. Psikopattı o , seven insan dövmezdi buradan bile beni sevmeyip takıntı haline getirdiği anlaşılıyordu.
"Senin için ölürüm ben Gazel. Daha nasıl sevilir bilmiyorum. İkide bir aynı şeyi söyleyip durman canımı sıkıyor bilmiş ol."
Dediklerine hiç bir şey dememiştim.
Suratına baktığımda tek bir cümle kurmuştum.
"Bu saplantılılık Gencer sevmek böyle bir şey değil."
Gazel temsili;
Yavaş ve sakin adımlarla yanıma gelip narince kollarımdan tutmuştu.
"Adımı söyledin. Adımı bir daha söyler misin birtanem."
Sinirden ağlayacaktım neredeyse. Bu halleri beni korkutuyordu.
"Bak Gencer anl..."
Dudağımdan öpeceği sırada kafamı çevirmiştim. Sinirlensede bir şey dememiş yanağımı öpmüştü.
Geri çekildiğinde sakin ve naif bir şekilde konuşmaya başlamıştı.
"Sen de seveceksin beni biliyorum. Bekleyeceğim bebeğim. Ölene kadar bekleyeceğim."
Bir şey demeyip ağlayarak yatağa oturduğumda ıslık çalarak odadan çıkmıştı. Ayağa kalktığımda başım dönmüştü. 52 kilo kızdım ben bünyem kaldırmıyordu bu saçma sapan şeyleri.
Kapıyı yumruklamaya başladığımda aynı zamanda da bağırıyordum.
"Sadistsin sen Gencer. Allah belanı versin senin. Hiç bir zaman sevmeyeceğim seni. Senin o sevgi dediğin ama aslında saplantı haline getirdiğin benim buradan cesedim çıkacak. Beni döverek kendine aşık edemezsin Allah'ın cezası."
Kapının hemen yanındaki duvara çöktüğümde ağlıyordum. Kapının ilerisinden kırılma ve yumruk sesleri geliyordu.
Kapım yavaşça açıldığında içeri kumral Gencer'e benzeyen bir adam girmişti. Bu kardeşim dediği Serverdi sanırım. Elinde de yemek tepsisi duruyordu.
"Yenge gel yemek ye."
"YENGE DEME BANA GERİZEKALI.
NEREDEN YENGEN OLUYORUM SENİN."
Yemek tepsisini yatağıma koyduğunda yanıma adımlamıştı.
"Abimin sevdiği kadınsın ya ondan yengem oluyorsun."
"Beyinsiz misiniz siz. Abin saplantılı bir psikopat. Beni takıntı haline getirmiş. Kaçırıp buraya kapattı ve hepiniz bunun adını aşk koymuşsunuz."
Yanıma çömelip kollarımdan tutacağı sırada geriye çekilip zorlada olsa kendim kalkmıştım.
"Bak Gazel bu durumdan bende memnun değilim. Ama abim ilk defa böyle bir şey yaşıyor. Sırf sen ağlıyorsun diye herkesi topa tuttu. Abime karşı gelemeyiz. Onun hakkından bir tek PUSAT KURT gelir o da şansına sana denk gelmez. Kabullensen iyi edersin. Bu şekilde onu kudurtmaya devam edersen senin için iyi olmaz."
Suratına baktığımda sırıtıyordu embesil. Hepsi mi şizofren ,psikopat, sosyopat,deli ,manyak ,gerizekalı , hayvan olurdu. Evet hepsi öyleydi.
"Allah topluca belanızı versin. Elime geçen ilk fırsatta geberteceğim sizi."
"Sürekli bela okuma yengem. Belaya sormuşlar nereye gidiyorsun diye sahibime demiş. O da sana gelmesin abim siker bizi. Yemeğini ye lütfen."
Şuan ne mi yapıyordum korkudan ağlıyordum. Topluca deliydi bunlar.
Bir tabak çorbanın yarısını içtiğimde ufak bir kavganın sonunda galip gelmiştim ve Server odadan siktir olup girmişti.
Ben ne yapacaktım burada ya kaç gün geçti bilmiyordum bile. Belki bir hafta belki 2 belki 3 gün. Çoğu zaman yatıyordum. O zamanlar yanıma Gencer gelene kadar olabildiğim kadar huzurlu oluyordum.
Ama o gelip bana yaklaştığında o kadar korkuyordum ki anlatamam. Benden güçlüydü her an bana tecavüz edecek korkusuyla yaşıyordum. Zaten sürekli beni öpüp koklaması fazlasıyla psikolojimi bozmuştu. Her yaklaştığında bana bir şey yapacak diye ödüm patlıyordu. Hiç bir erkeğe dokunamaz olmuştum. Ve bu olay o manyağın hoşuna gidiyordu.
Yere çöküp ağlamaya başladığımda gözlerim morarmıştı artık ağlamaktan. Göz yaşım bile yoktu olan da gözlerimi yararak dışarı çıkıyordu. Kapının yanına geldiğimde vurarak konuşmaya başladım.
"Siz insan değil misiniz? Ben yetimim zaten, arayanım soranımda olmaz. İşinize gelir hepinizin. Ben bir insandan önce genç bir kızım. İstemediğim halde beni burada köpek yerine koyup tutamazsınız ya, tutamazsınız. Sizin hiç anneniz ,kız kardeşiniz, kız arkadaşınız , sevgiliniz yok mu ya. Burada her saniye tecavüz korkusuyla yaşamak ne kadar zor BİLİYOR MUSUNUZ SİZ. SIRF SAPLANTILI BİRİNİ SEVMİYORUM DİYE DAYAK YEMEK, İSTEMEDİĞİ HALDE TÜRLÜ TACİZLERE UĞRAMAK NE KADAR KÖTÜ BİR ŞEY HABERİNİZ VAR MI SİZİN. ALLAH BELANIZI VERSİN HEPİNİZİN. BU BANA YAŞATILANIN GÜNAHI BOYNUNUZDA YÜK OLSUN YAKANIZI BURAKMASIN."
Ağlamam gittikçe şiddetleniyordu. Sessizce tekrardan kendi kendime konuşmaya başladım.
"Allahım bana yardım et. Ne olur kurtar beni buradan. Sığınacağım, yardım bekleyeceğim bir tek sen varsın ne olur yardım et."
"Yokluğumun farkına varacak tek bir insan ya tek bir insan bile yok. Eve gelmediğim için yerle göğü birbirine katacak bir annem yok. Beni bulmak için gerekirse canını verecek ama beni bulup annemin ellerine bırakacak bir babam yok. Beni herşeyden koruyacak bir abim, ya da her şeyim paylaşacağım bir ablam yok. Bir arkadaşım bile yok polisi arayacak."
Ne olursa olsun boyun eymeyeceğim. Madem yardım edecek kimsem yok kendi elimden kendim tutarım ben. Sırf dövülmemek için bir zalime onu sevdiğimi söylemeyeceğim. Yüzüm morluk içindedir belki. Bakamadım hiç. Ama bir yeniside eklense o morluklara asla sevmeyeceğim birine seviyorum deyip bana dokunma şansı vermeyeceğim.
B-el-ki te-cavü-ze de uğrayacağım. Ama bunu ben istemeyeceğim. Bu tavizi ona asla vermeyeceğim. Allahım sen beni bu içleri çöp dolmuş canavarlardan koru yarabbim. Sınandıklarımla kalayım.
Ayağa kalkamaya çalıştığımda aynı zamanda da kapı açılmıştı. Bayılacağımı anladığımda gelen Gencer de anlamış olacak ki beni düşmeden yakalamıştı. En son hatırladığım beni kucağına alışıydı.
YAZARIN AĞZINDAN;
Gencer Gazel'i yatağa yatırdığında endişelenmişti. Bağırıp çağırmasıda bu yüzdendi.
"BURAYA GELİN ÇABUK. BAYBARS İTİ BURAYA GEL HEMEN."
Baybars endişeyle içeri girdiğinde Gencer emir veriyordu.
"Hemen doktoru getir. 10 dakikan var."
10 dakika sonra nefes nefese içeri doktor girdiğinde Gencer erkek olmasından dolayı sinir krizi geçirsede bebeğinin iyileşmesi için şimdilik ses etmemeye çalışmıştı.
"Neyi var ?"
"Fazlasıyla yıpranmış. Bünyesine yetecek kadar yemek yemediği belli, güçsüz düşmüş. Serum taktım bu onu kendine getirir. Yazdığım ilaçları 1 hafta içerisinde günde bir tane olacak şekilde verirseniz bir şeyi kalmayacaktır."
"Tamam defol şimdi. Baybars Çetoya söyle ilaçları hemen alsın gelsin."
Başını sallayıp gittiğinde Gencer'de sevdiği kızın başına gelip beklemeye başlamıştı.
Gazel'in Anlatımından Devam;
Gözlerimi zar zor açtığımda burumun dibinde bekleyen bir adet Gencer ile karşılaşmıştım. Bıkmıştım artık ya.
Kafamı diğer tarafa çevirdiğimde içeri elinde ilaç ve su olan Baybars girmişti.
Eliyle çenemi sıkıp kendine çevirdiğinde yüzüne yaklaştırmıştı.
"Bebeğim bu tavırlarını yorgunluğuna ve hastalığına bağlayıp sineye çekeceğim. Server de yemeğini getirecek yedikten sonra ilaçlarını içeceksin."
Başımı çekmeye çalışıp aynı zamanda da konuşuyordum.
"Ben senin yemeğini yemem. Ölürüm daha iyi. Yakındır zaten sen öldürmezsen ben öldüreceğim kendimi."
Dediklerimi duyduğunda çıldırmıştı köpek. Yumruk atmadığı bir tek ben kalmıştım. Silahını çıkarıp tetiğini çekmişti. Yatağın başında hüzünlü ama suratı ifadesiz bir şekilde bize bakan Baybarsa çevirdiğinde şok olmuştum.
"Söyle sevgilim ne yapayım şimdi. Sen ölemezsin zaten ama biri ölmeli o zaman. Eee bende ölemem seni çok özlerim. O zaman emirlerime rağmen yemek yemediğin için güçsüz düşmeni sağlayan Baybars ölsün ha ne dersin."
Dedikleriyle elim ayağım birbirine girmişti. Baybars'a baktığımda ifadesizce silaha bakıyordu. Sanırım öldüreceğini biliyordu. Çünkü bu psikopat söylemişti. Yemek yemeyip halsiz düşerse ölürsün demişti. Allahın belası köpek. Ciddi ciddi vuracaktı çocuğu.
"Gencer"
Adını söylemem ile direk bana çevirmişti başını.
"Efendim bebeğim."
"Bırak Baybarsı onun ne suçu var."
"Şimdi sen bana bu iti mi savunuyorsun. Kendi ölümün umrunda değil benimki umrunda değil ama BU PEZEVENGİNKİ Mİ UMRUNDA?"
Sonlara doğru çıldırmıştı.
"Hayır Gencer. Sadece o yemeğimi yedirdi. Ben ağlamaktan böyle oldum. Gördün sende."
Ayağa kalkmıştım artık yanına gidiyordum yavaş yavaş.
"Evet sikik gibi ağlıyordun. Hasta ettin kendini. Biri bir şey mi dedi de ağlıyordun. Öldürelim sorun değil."
"Yok yok. Sıkıldım buradan hep bu odadayım ya onun için ağladım. Senin suçun yani."
Kapı açıldığında elinde tepsiyle Server girmişti içeriye. Atılacakken elimle dur demiştim. Olduğu yerde durduğunda Gencer silahı Baybarsın alnına daha beter bastırmış bir şekilde konuşuyordu.
Bölümü nasıl buldunuz aşkiletalarım.
Beğendiyseniz bunu yorumlarda belirtip, yorum yapıp beni takip ederseniz sevinirim. Şuan için hikayem ile lgili düşüncelerinizi çok merak ediyorum. Gerçeği yansıtmaya çalıştığım için taciz, şiddet olacak ama bu bizim kötü karakterimiz için geçerli. Seven insan şiddet uygulamaz birtanelerim. Kadının şiddet gördüğü kişiye aşık olması çok kötü bir durumdur. Öyle kurgusu olan kitapları kınıyorum. Ve sizleri çok seviyorum.Unutmayın siz varsanız diğer bölüm var.