Katsuki, pazar gününe sinirli bir şekilde uyandı. Saat daha 6.45’di ama mükemmel alarm sesi onu uyandırmaya yetmişti. Mitsuki, Katsuki’yi mutfağa çağırdı ve kahvaltı ettiler. Sonra Katsuki “Ben duş alacağım.” diyerek banyoya girdi. Her zamanki gibi, yine bir zarf vardı. Katsuki zarfı açıp okudu.
“Kağıdı aldım,
sıra cevaplarda.
Michael’e yaptığım şey çok açık,
onu öldürdüm.
Ve evet ben bir yandereyim.
Polisi arayabilirsin,
çünkü tutuklanan sen olursun.
‘Nasıl?’ dersen,
o bıçak sana ait,
her yerinde parmak izin var.
Ve aynı bıçak ile bu sefer diğeri öldü.
Herhalde adı Tsubasa:ydı.
Neyse,
herkes öldüğüne göre,
yarın sıra bende.
Yapamadığım herşeyi yapacağım.
Sonra da saat tam 00.00'da,
boğazıma giren bir bıçak ile öleceğim.
Görüşmek üzere Bakugou Katsuki.”
Katsuki donup kalmış, öylece mektuba bakıyordu. Mektup, Katsuki’nin elinden kayarak düştü ve yere yapıştı. Katsuki hâlâ anlamsızca yere bakıyordu. “Hayır,” dedi Katsuki. “Olamaz.” Gözünden yavaş yavaş yaşlar akmaya başladı. Kendisi bir kahraman olmak istiyordu, bir kötü değil. Fakat şimdi, Katsuki yüzünden iki kişi ölmüştü. Dün herkes her yerde Michael’i ararken bu gün Tsubasa’yı da arayacaklardı. Korkuyordu Katsuki, korkudan titriyordu. Hiçbrişeyden korkmayan Katsuki, yavaş yavaş hissediyordu korkuyu...
———
Tsubasa da Katsuki’nin diğer arkadaşı, hani şu saçları sarı ve gri karışımı olan, ağzı yüzü yamuk olan.
———