პანიკა ... იმის მიუხედავად რომ ჯონგუკს თავი ,არაჩვეულებრივად ეჭირა როდესაც ოთახიდან გამოვიდა და ომეგა იქ დატოვა,პანიკამ მოიცვა რათქმაუნდა ის ხომ ბოლო ორმოცდაათი წელი ეძებდა მეწყვილეს,და როგორც იქნა იპოვა მაშინ როცა იმედი საბოლოოდ გადაეწურა,და წარმოდგენაც არ უნდოდა როგორი იქნბოდა ის ფიზიკურად,იმის მიუხედავად რომ ჯერ მხოლოდ მისი ომეგა მგლის ფორმაში ნახა,დარწმუნებული იყო რომ ადამიანის ფორმაშიც შესანიშნაავი იქნებოდა....მაგრამ ახლა ნამდვილად უნდა მოეფიქრებინა რამე რომ ის ოთახში მყოფი საოცრად საყვარელი ომეგა დაემშვიდებინა,და უფრო მეტად არ დაეფთხო ,ჯონგუკი ესეთ რამებში მაინდამაინც არ იყო გარკვეული ამიტომ ,ბიჭებს დაურეკა და უთხრა რომ სასწრაფოდ მისულიყვნენ მიზეზს კი მერე ეტყოდა .
ათი წუთის ლოდინის მეერე კი როგორც იქნა ბიჭებიც მივიდნენ,ჯონგუკმა მათ ყველაფერი უთხრა თუმცა იუნგისაც და ნამჯუნსაც უჭირდა დაჯერება.
-ანუ ახლა გვეუბნები რომ ამდენ ხნიანი ძებნის მერე ,როგორც იქნა იპოვე ის და გინდა გვითხრა რომ მანიაკივით აქ მოათრიე და ოთახში ყავს გამოკეტილი?...იუნიმ ღმად ჩაისუნთქა როდესაც წინადადება დასრულა,ცოტა უჭირდა ამის დაჯერება.
-კი მართალია,ოთახში მყავს გამოკეტილი.
-და ..მე და იუნგიმ რა უნდა ვქნათ ჯონგუკ?
-ღმერთო ჩემო არ მინდა უარესად შევაშინო უბრალოდ არ ვიცი რა ვუყო ახლა და იქნებ რამე მომაფიქრებინოთ მაგ თქვენი უმქნისი ტვინებით.
-ანუ გინდა რომ შენი გაფუჭებული საქმე გამოვასწოროთ?
შეუსწორა ნამჯუნმა,და თვალები გადატრიალა.
-ჯანდაბა ჯონგუკ შენ საერთოდ ტვინით აზროვნებ?აქ ისე მოიყვანე თითქოს შენი მონა იყოს ,ალბათ ახლა დამფრთხალია და შეშინებული,დაემუქრე რომ ალფას ხმას გამოიყენებდი, ახლა კი გიზნდა და ასე უბრალოდ გამოასწორო ყველაფერი?...
იუნგი გაცხარებული უყვიროდა ჯონგუკს ,ის კი დაშჯილი ბავშვივით უსმენდა მის საუბარს.შეილება მართალი იყო იუნგი თუმცა იმ მომენტში სხვა ვერაფერი მოიფიქრა.
-ჯანდაბა აბა რა მექნა ,მეწყვილე რომელსაც ორმოცდათი წელი ვეძებდი უბრალოდ გამეშვა?
ნამჯუნი ხვდებოდა რომ ამ ორის ყურადღება სხვა რამეზე უნდა გადაეტანა თორემ ,ეს ორი აუცილებლად იჩხუბებდა.
-ხალხო შეწყვიტეთ და იქნებ ,ის ომეგა გვენახა ბოლოს და ბოლოს.
ამან ჯონგუკს ომეგა გახსენა რომელიც ჯერ კიდევ ოთახში იყო.ამიტომ მის ოთახში იყო ჩაკეტილი,ამიტომ სამივე იმ ოთახისკენ წავიდნენ.
-მისმინე ჯონგუკ ,არ ვიცი გამართლებს თუ არა მაგრამ უბრალოდ დაელაპარაკე და ყველაფერი აუხსენი,შენ კი ისსვ მხეცურად ნუ მოექცევი გაიგე?..უთხრა იუნგიმ
როდესაც ოთახის კართან მივიდნენ,ჯონგუკმა მათ უთხრა რომ ჯობდა ჯერ ის შესულიყო რომ არ დაეფთხოთ ომეგა,თანაც იმედი ქონდა რომ მის ომეგას საბოლოდ ნახავდა ადამიანის ფორმაში .
თუმცა შეცდა ის ჯერ კიდევ მგლის ფორმაში იყო.
-მისმინე მე არ მინდა დაგაფრთხო მართლა,შეილება ეს ძნელი დასაჯეეებელია იმის მერე რაც აქ მოგიყვანე მაგრამ უბრალოდ საუბარი მინდა .
-მე კი უბრალოდ აქედან წასვლა მინდა გესმის...
ომეგამ მისი საყვარელი ხმით შეუღრინა ალფას და ეს ცოტა სასაცილოც კი იყო.
-კიდევ ერთხელ გთხოვ რომ გარდაისახო....
-რატომ მერე აქ რომ დამტოვო?არა არ ვაპირებ...
ჯონგუკი მართლა ცდილობდა თავი შეკავებინა ,მაგრამ სურვილი დიდი იყო და მისი ალფას დამორჩილების შესაძლებლობა კი ცოტა.
-გ ა რ დ ა ი ს ა ხ ე
ამ ხმაზე გარეთ მყოფი ბიჭები შემოვარდნენ,ჯიმინმა კი სასოწარკვეთილმა დაიწკმუტუნა და საბოლოოდ მიღო ადამიანის ფორმაა.
და ჯონგუკს დაეფიცებოდა რომ ასწლიანი სიცოცხლის მანძილზე,ესეთი სილამაზე ჯერ არ უნახავს ,თითქოს ომეგას თითოეული ნაწილი სათითაოდ გამოძერწეს ,ფიქრობდა რომ ლამაზი იქნებოდა მაგრაამ ამდენად ,არ ელოდა ,როგორც ჩანს მარტო თვითონ არ იყო აღფრთოვანებული ომეგით როდესაც მეგობრების გაშტერებული სახეები შეამჩნია.,ომეგის თვალებში კი შიში შენიშნა.
-ულამაზესია და ჯერ სულ პატარაა..
ამოილაპარაკა იუნგიმ და ნამჯუნმა ერთდროულად,ნამდვილად აღფრთოვანებული იყვნენ.
ჯონგუკმა კი მას თავისი მოსაცმელი მისცა,და უნდოდა შეშინებული ომეგას წამოდგომაში დახმარებდა თუმცა ომეგამ მაშინვე მოიცილია მისი ხელი...
-ბიჭებო მგონი უნდა წახვიდეთ ,უნდა ვისაუბროთ .