Ξυπνήσαμε αργά το απόγευμα ενώ ένιωθα αρκετά κουρασμένη ακόμα.
Με τα χίλια ζόρια αποχωρήστικα το κρεβάτι κ πήρα τηλέφωνο τον Ανδρέα.
Μας περιμένει στο ξενοδοχείο.
Η Χαρά ξεκίνησε να ετοιμάζεται και εγώ μπήκα στην κουζίνα να βρώ κάτι να φάμε.
Εφτιάξα δύο τόστ στα γρήγορα και τα πήρα πάνω στο δωμάτιο.
Η Χαρά είχε δοκιμάσει όλα τα ρούχα που είχε φέρει μαζί της.
Θέλει να εντυπωσιάσει τον Ανδρέα σήμερα.
Δεν ξέρει το πόσο όμορφη είναι μάλλον και ότι αρκεί μόνο μια ματιά της για να την ερωτευτεί καποιος.
Λάτρευα τα πράσινα μάτια της.
"Σταμάτα βρε χαζό να αγχώνεσαι ότι κιαν βάλεις θα είσαι μια κούκλα"της λεω ενώ τελειώνω με το τόστ.
"Ναι αυτό το λες εσύ επειδή είσαι κολλητή μου "ειπε κάνοντας γκριμάτσα.
Έκατσε στο κρέβατι ενώ πήρε στα χέρια της το τόστ.
Πλησίασα την βαλίτσα μου και έβγαλα απο μέσα ενα κοραλί εξώπλατο φόρεμα που είχα πάρει μαζί μου.Ήταν απο τα αγαπημένα μου.
"Βάλε αυτό και θα τον τρελάνεις σίγουρα "της λέω και το ακουμπάω στο κρεβάτι.Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της ενώ σηκώνεται και το παίρνει στα χέρια της και πηγαίνει μπροστά απ τον ολόσωμο καθρεφτη.
"Βάλε και τις ψηλές πλατφόρμες και θα είσαι μια κουκλα.Μην βαφτείς έντονα.Απαλά χρώματα."
"Ξέρεις πόσο σε λατρέυω ;Τι θα έκανα εγώ χωρίς εσένα μου λες; " λεει και μου δίνει ένα ζουμέρο φιλί στο μάγουλο.
Άνοιξα την βαλίτσα μου ξανά και έβγαλα μια ψιλόμεση φούστα με λουλούδια,γενικά λάτρευα τα χρωματιστά ρούχα.Και απο πάνω μια άσπρη τιραντέ μπλούζα.Την έβαλα μέσα απ την φούστα και έδειχνε σχεδόν σαν φόρεμα.Έμοιαζα πολύ χαριτωμένη.
Φόρεσα τις μπέζ πλατφόρμες μου και ξεκίνησα να βάφομαι.
Έβαλα μπολικο κονσίλερ κάτω απ τα μάτια μου.Μάσκαρα ρουζ και ένα ροζουλί κραγιόν.
Η Χαρά ήταν έτοιμη και χάζευε στο facebook,ανέβαζε τις φωτογραφίες μας απο το ταξιδι.
Η ώρα κόντευε δέκα οπότε ξεκινήσαμε για το ξενοδοχειο.
Ήταν περίπου δέκα λεπτά απ το σπίτι και είπαμε να πάμε με τα πόδια να δει και η Χαρά την περιοχή.
Δεν σταματήσαμε τις φωτογραφίες,της έλεγα για τον Ανδρέα,για την παιδικη μας ηλικια και πονούσε το στομάχι μου απ το πολύ γέλιο.
Ήμασταν τρελές και οι δυο.
Η Χαρά αν και τις περισσότερες φορές είχε αυτοπεποιθηση είχε αρκετό κόμπλεξ με το ύψος της.
Εκείνη ήταν 1.62 και εγώ 1.58 αλλά εμένα ποτέ δεν με πείραζε το οτι ήμουν κοντή
Ειχε τέλειο σώμα γιατί ασχολειόταν με το στίβο απο μικρή,ξανθό μαλλί σαρκώδη χειλη,και πράσινα μάτια.
Μόνο στο ύψος μοιάζαμε με την Χαρα.
Πάνω μου λάτρευα μόνο το χαμογελό μου και την μύτη μου.
Καστανά μαλλιά και καστανά προς πράσινα μάτια.Τίποτα το σπουδαίο.
Το σώμα μου ήταν κανονικό,δεν είχα αναλογίες μοντέλου,λατρευω το φαι και βαριέμαι αφάνταστα την γυμναστική.
Το ξενοδοχείο είχε αλλάξει αρκετά απο την τελευταία φορά.
Μόλις μπήκαμε μέσα είδα την νονά και αμέσως χαμογέλασα.
Αυτή η γυναικα όσο παει κ ομορφαίνει.
"Κοριτσάκι μου όμορφο πόσο μεγάλωσες " είπε με συγκίνηση ενώ με έσφιγγε στην αγκαλιά της. Κάτσαμε στην καφετερια και λέγαμε τα νέα μας.Η Χαρά ήταν στο bar με τον Ανδρέα.
Της εξηγούσε για την δουλειά απο σο καταλάβα.
Τους έριχνα κλεφτές ματιές που και που ενω χαμογελούσα.
Τι ταιριαστοί που είναι,σκέφτομαι. Μετά απο μισή ώρα ήρθαν και κείνοι προς το μέρος μας.
"Φτάνει ρε μάνα θα τα πείτε και αυριο,την ζαλισες"ειπε ο Ανδρεας με σοβαρό υφος και εγω τον αγριοκοιταξα.
Σκάει ένα χαμόγελο ενώ της δίνει ενα φίλι και μου κλείνει το μάτι.
"Ευα πρέπει να φύγουμε σήκω "
λεει και προχωράει με την Χαρά προς την έξοδο.
"Κοπανε" φώναξα αλλα δεν με άκουσε.
Αγκάλιασα την νονά και τους ακολούθησα.