Unicode
ကျွန်မက မြင့်မြတ်တဲ့မိခင်နဲ့တူလို့လား?
________________
"ဒါဆို ဒီကုသမှုရဲ့ပထမဆုံးအဆင့်က မိန်းမတွေနဲ့အိပ်တာကို ရပ်လိုက်ဖို့ပဲ။"
နဉ်ရှုက အသည်းအသန်အလေးအနက်ထားနေသည့်အမူအရာဖြင့်ဆိုသည်။
ကုန်းဝူမေ့က မျက်ခုံးပင့်သည်။
"ကိုယ့်အတွင်းဒဏ်ရာတွေ ပြန်ထလာလို့ ကိုယ် မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့မအိပ်ရင် ကိုယ့်သွေးကြောတွေ ပေါက်ကွဲသွားလိမ့်မယ်။ မင်းက ကိုယ် သွေးကြောတွေပေါက်ပြီးသေသွားတာကို ကြည့်ချင်လို့လား?"
ကုန်းဝူမေ့ရဲ့လေသံက အင်မတန်အေးစက်လို့နေကာ နဉ်ရှုကိုကြည့်နေတဲ့သူ့မျက်ဝန်းတွေကတော့ လူသတ်လိုစိတ်တို့ရှိနေသည်။
နဉ်ရှုက နူးညံ့စွာပြန်ဖြေသည်။
"ရှင့်ချီစွမ်းအားတွေ ကမောက်ကမဖြစ်တိုင်း ရှင်က ထိန်းချုပ်လို့မရတဲ့ချီစွမ်းအားတွေကိုထုတ်လွှတ်ဖို့ ဒီနည်းလမ်းကိုသုံးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနည်းက ရှင်ရော၊ ရှင်နဲ့အိပ်တဲ့မိန်းမကိုပါ ထိခိုက်စေတယ်။ ကျွန်မ အရင်ကလည်းပြောခဲ့ပြီးပြီ၊ ရှင့်သမားတော်လုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးမှတော့ ကျွန်မ ရှင့်အတွက်တာဝန်ယူမှာပါ။ ဒါက သမားတော်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျွန်မရဲ့ကိုယ်ကျင့်တရားပဲ။"
ထိုသည်ကိုပြောနေရင်းနှင့် သူမ၏မျက်နှာမှာ မြင့်မြတ်သည့်အလင်းရောင်တို့ဖြာထွက်ကာ တောက်ပလာသလိုရှိသည်။
"ငါ မင်းကို ဒီတစ်ကြိမ်ယုံပေးလိုက်မယ်၊ ဒါပေမယ့် တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် ငါ မင်းကို အသက်ရှင်လျက်ချက်စားပစ်မယ်။ နှင်းထက်တောင်သန့်စင်ပုံရတဲ့ မင်းရဲ့နူးညံ့တဲ့အရေပြားက ဘယ်လိုအရသာရှိမလဲ ငါ တကယ်သိချင်မိတယ်။ ငါ မင်းကို အခုချက်ချင်းတောင်စားချင်တာ။"
ခေါင်းချောင်နေတဲ့ငကြောင်ကောင်။
"ဒီကုသမှုကိုခံယူဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့ ရှင့်ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြသဖို့ ဒီနန်းတော်ထဲကမိန်းမတွေအကုန်လုံး အဝေးကိုပို့လိုက်။ အဆုံးသတ်ကျမှ ရှင် မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ သူတို့နဲ့ ထပ်အိပ်မိသွားရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲ? ရှင် သူတို့ကို အဝေးပို့သင့်တယ်။"
နဉ်ရှုက သူ့ကိုအကဲခတ်ရင်းဆို၏။
အပြုံးတစ်ခုက သူ့မျက်နှာထက် ရုတ်တရက်ပွင့်လန်းလာသည်။ သူ့အသံက စိတ်ချောက်ချားစရာကောင်းလောက်အောင် အေးစက်နေတာမို့ သည်အပြုံးက လှပပေမယ့် သေစေနိုင်တဲ့ပန်းတစ်ပွင့် ပွင့်လန်းလာသလိုပင်။
"မိန်းမလှလေး၊ မင်း အဲ့မိန်းမတွေကို မနာလိုဖြစ်နေတာလား? ဒါမှမဟုတ် သူတို့ကို ကယ်တင်ဖို့ကြိုးစားနေတာလား? တကယ်ပဲ ကိုယ့်အတွက်လုပ်နေတာလား? မင်းရဲ့ရည်ရွယ်ချက်တွေက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်ကိုကုသပေးဖို့ကိုပဲအာရုံစိုက်ပြီး တစ်ခြားကိစ္စတွေကို စိတ်မပူဖို့ ကိုယ်ပြောလိုက်မယ်။ ကိုယ့်စိတ်ထားက အကောင်းဆုံးမဟုတ်လို့ ကိုယ့်ကိုဒေါသထွက်စေတာရဲ့အကျိုးဆက်တွေက အတော်လေးပြင်းထန်တယ်နော်။"
နဉ်ရှုက သူ့စကားတွေကို ဘာတုန့်ပြန်မှုမှမပြချေ။
"ကျွန်မက အဲ့မိန်းကလေးတွေနဲ့ လုံးဝမှမသက်ဆိုင်တာကြီးကို၊ ဘာလို့ သူတို့ကို ကယ်ချင်ရမှာလဲ? ကျွန်မက မြင့်မြတ်တဲ့မိခင်နဲ့တူလို့လား? ကျွန်မက အဲ့လောက်တောင်ကြင်နာတတ်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းလို့လား?"
ကုန်းဝူမေ့က သူမကို နူးညံ့စွာကြည့်လာ၏။
"မင်းဘာအတွက်ပဲလုပ်နေပါစေ၊ ကိုယ့်ပိုင်နက်အတွင်းမှာတော့ မင်းမှာ ကိုယ်နဲ့ညှိနှိုင်းဖို့ကြိုးစားခွင့်မရှိဘူး။ ပြီးတော့ အဲ့မိန်းမတွေက ထွက်သွားချင်တယ်လို့များ မင်း ထင်နေလား? ဒီမှာဆို သူတို့က မသေမျိုးတွေလိုပဲ။ ရတနာတွေစီခြယ်ထားတဲ့ ကျောက်စိမ်းနန်းတော်ကြီးရှိတယ်၊ စားစရာတိုင်းက အရသာရှိတယ်၊ လှပတဲ့အဆင်တန်ဆာတွေနဲ့ ရှားပါးတဲ့ကျောက်မြတ်တွေရှိတယ်၊ ပြီးတော့ သူတို့ကိုချစ်ခင်ပေးဖို့ ဒီလောက်ချောတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်လည်းရှိနေသေးတယ်။ အဲ့မိန်းမတွေ တကယ်ကြီးထွက်သွားချင်လိမ့်မယ်လို့ မင်းထင်နေလား? ပြီးတော့ သူတို့ရဲ့ဖြူစင်မှုကိုဆုံးရှုံးပြီးမှတော့ သူတို့ပြန်သွားရင် အပြင်မှာ ကျန်ရှိနေသေးတဲ့သက်တမ်းတိုတိုနဲ့နေရင်း ရယ်မောလှောင်ပြောင်မှုတွေကိုခံစားရဦးမှာ။"
ပြီးတော့ အဲ့ဒါတွေအားလုံးအတွက် တာဝန်ရှိတဲ့သူက ဘယ်သူလဲ? နဉ်ရှုမှာ ကုန်းဝူမေ့မျက်နှာထက်က ဘဝင်ခိုက်နေမှုကို ရွံရှာလျက်ရှိ၏။ သူမ အရင်က ဒီလောက်အရှက်မဲ့တဲ့လူကို တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး။ သူက တိရစ္ဆာန်တွေတောင်မလုပ်မယ့်ကိစ္စတွေကိုလုပ်ခဲ့တာတောင် ဂုဏ်ယူနေသေးတယ်။ သူ့အရေပြားက တကယ်ကိုမယုံနိုင်လောက်အောင်ထူတာပဲ။
ရုတ်တရက်ကြီး သူမက အရမ်းငယ်ကာ ရိုးသားလွန်းနေသည်ဟု နဉ်ရှုခံစားလိုက်ရသည်။ ကုန်းဝူမေ့နဲ့ယှဉ်ရင် သူမက တကယ်ကိုကောင်းမွန်တဲ့သူပဲ၊ ထူးထူးကဲကဲကိုကောင်းမွန်တဲ့သူ။ သည်အတွေးက သူမကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားစေတာမို့ သူမမှာ မျက်ရည်ကျမိတော့မလို့ပင်။
"မနက်ဖြန်ကစပြီး ကုကြတာပေါ့။"
သူမ ဆေးသေတ္တာကိုကောက်ယူကာ ထွက်သွားမည်အလုပ်မှာပင် တစ်စုံတစ်ရာအတွေးပေါ်လာရသည်မို့ သူမက နောက်ပြန်လှည့်ကာဆို၏။
"ဟိုဟာလုပ်ပြီး ရောဂါပိုးတွေသေအောင် မသန့်စင်ဘူးဆိုရင်တော့ ရှင့်ပစ္စည်းက ဆွေးသွားလိမ့်မယ်။"
ထို့နောက်တွင်တော့ သူမက သူ့အခန်းထဲမှထွက်ကာ ဥယျာဉ်ကိုဖြတ်လာလိုက်သည်။ ဥယျာဉ်ထဲမှာ ကစားနေကြတဲ့ မိန်းမတွေအများကြီးရှိပြီး နတ်ဆိုးဂိုဏ်းသားအတော်များများက ပတ်ဝန်းကျင်မှာစောင့်ကြပ်နေကြသည်။ သူတို့က ဒီမိန်းမတွေ ထွက်မပြေးအောင်စောင့်ကြပ်နေကြခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ဒီမိန်းမတွေထဲကတစ်ချို့က ဒီဘဝကို တကယ်သဘောကျနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။
...
Zawgyi
ကြၽန္မက ျမင့္ျမတ္တဲ့မိခင္နဲ႔တူလို႔လား?
________________
"ဒါဆို ဒီကုသမႈရဲ့ပထမဆံုးအဆင့္က မိန္းမေတြနဲ႔အိပ္တာကို ရပ္လိုက္ဖို႔ပဲ။"
နဉ္ရႈက အသည္းအသန္အေလးအနက္ထားေနသၫ့္အမူအရာျဖင့္ဆိုသည္။
ကုန္းဝူေမ့က မ်က္ခံုးပင့္သည္။
"ကိုယ့္အတြင္းဒဏ္ရာေတြ ျပန္ထလာလို႔ ကိုယ္ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔မအိပ္ရင္ ကိုယ့္ေသြးေၾကာေတြ ေပါက္ကြဲသြားလိမ့္မယ္။ မင္းက ကိုယ္ ေသြးေၾကာေတြေပါက္ၿပီးေသသြားတာကို ၾကၫ့္ခ်င္လို႔လား?"
ကုန္းဝူေမ့ရဲ့ေလသံက အင္မတန္ေအးစက္လို႔ေနကာ နဉ္ရႈကိုၾကၫ့္ေနတဲ့သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ လူသတ္လိုစိတ္တို႔ရိွေနသည္။
နဉ္ရႈက ႏူးညံ့စြာျပန္ေျဖသည္။
"ရွင့္ခ်ီစြမ္းအားေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္တိုင္း ရွင္က ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရတဲ့ခ်ီစြမ္းအားေတြကိုထုတ္လႊတ္ဖို႔ ဒီနည္းလမ္းကိုသံုးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနည္းက ရွင္ေရာ၊ ရွင္နဲ႔အိပ္တဲ့မိန္းမကိုပါ ထိခိုက္ေစတယ္။ ကြၽန္မ အရင္ကလည္းေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ရွင့္သမားေတာ္လုပ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွေတာ့ ကြၽန္မ ရွင့္အတြက္တာဝန္ယူမွာပါ။ ဒါက သမားေတာ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္မရဲ့ကိုယ္က်င့္တရားပဲ။"
ထိုသည္ကိုေျပာေနရင္းႏွင့္ သူမ၏မ်က္ႏွာမွာ ျမင့္ျမတ္သၫ့္အလင္းေရာင္တို႔ျဖာထြက္ကာ ေတာက္ပလာသလိုရိွသည္။
"ငါ မင္းကို ဒီတစ္ႀကိမ္ယံုေပးလိုက္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါ မင္းကို အသက္ရွင္လ်က္ခ်က္စားပစ္မယ္။ ႏွင္းထက္ေတာင္သန႔္စင္ပံုရတဲ့ မင္းရဲ့ႏူးညံ့တဲ့အေရျပားက ဘယ္လိုအရသာရိွမလဲ ငါ တကယ္သိခ်င္မိတယ္။ ငါ မင္းကို အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္စားခ်င္တာ။"
ေခါင္းေခ်ာင္ေနတဲ့ငေၾကာင္ေကာင္။
"ဒီကုသမႈကိုခံယူဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ ရွင့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုျပသဖို႔ ဒီနန္းေတာ္ထဲကမိန္းမေတြအကုန္လံုး အေဝးကိုပို႔လိုက္။ အဆံုးသတ္က်မွ ရွင္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူတို႔နဲ႔ ထပ္အိပ္မိသြားရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ? ရွင္ သူတို႔ကို အေဝးပို႔သင့္တယ္။"
နဉ္ရႈက သူ႔ကိုအကဲခတ္ရင္းဆို၏။
အၿပံဳးတစ္ခုက သူ႔မ်က္ႏွာထက္ ရုတ္တရက္ပြင့္လန္းလာသည္။ သူ႔အသံက စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေအးစက္ေနတာမို႔ သည္အၿပံဳးက လွပေပမယ့္ ေသေစႏိုင္တဲ့ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လန္းလာသလိုပင္။
"မိန္းမလွေလး၊ မင္း အဲ့မိန္းမေတြကို မနာလိုျဖစ္ေနတာလား? ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကို ကယ္တင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလား? တကယ္ပဲ ကိုယ့္အတြက္လုပ္ေနတာလား? မင္းရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကိုကုသေပးဖို႔ကိုပဲအာရံုစိုက္ၿပီး တစ္ျခားကိစၥေတြကို စိတ္မပူဖို႔ ကိုယ္ေျပာလိုက္မယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထားက အေကာင္းဆံုးမဟုတ္လို႔ ကိုယ့္ကိုေဒါသထြက္ေစတာရဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြက အေတာ္ေလးျပင္းထန္တယ္ေနာ္။"
နဉ္ရႈက သူ႔စကားေတြကို ဘာတုန႔္ျပန္မႈမွမျပေခ်။
"ကြၽန္မက အဲ့မိန္းကေလးေတြနဲ႔ လံုးဝမွမသက္ဆိုင္တာႀကီးကို၊ ဘာလို႔ သူတို႔ကို ကယ္ခ်င္ရမွာလဲ? ကြၽန္မက ျမင့္ျမတ္တဲ့မိခင္နဲ႔တူလို႔လား? ကြၽန္မက အဲ့ေလာက္ေတာင္ၾကင္နာတတ္ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔လား?"
ကုန္းဝူေမ့က သူမကို ႏူးညံ့စြာၾကၫ့္လာ၏။
"မင္းဘာအတြက္ပဲလုပ္ေနပါေစ၊ ကိုယ့္ပိုင္နက္အတြင္းမွာေတာ့ မင္းမွာ ကိုယ္နဲ႔ၫွိႏိႈင္းဖို႔ႀကိဳးစားခြင့္မရိွဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲ့မိန္းမေတြက ထြက္သြားခ်င္တယ္လို႔မ်ား မင္း ထင္ေနလား? ဒီမွာဆို သူတို႔က မေသမ်ိဳးေတြလိုပဲ။ ရတနာေတြစီျခယ္ထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနန္းေတာ္ႀကီးရိွတယ္၊ စားစရာတိုင္းက အရသာရိွတယ္၊ လွပတဲ့အဆင္တန္ဆာေတြနဲ႔ ရွားပါးတဲ့ေက်ာက္ျမတ္ေတြရိွတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကိုခ်စ္ခင္ေပးဖို႔ ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လည္းရိွေနေသးတယ္။ အဲ့မိန္းမေတြ တကယ္ႀကီးထြက္သြားခ်င္လိမ့္မယ္လို႔ မင္းထင္ေနလား? ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ျဖဴစင္မႈကိုဆံုးရႈံးၿပီးမွေတာ့ သူတို႔ျပန္သြားရင္ အျပင္မွာ က်န္ရိွေနေသးတဲ့သက္တမ္းတိုတိုနဲ႔ေနရင္း ရယ္ေမာေလွာင္ေျပာင္မႈေတြကိုခံစားရဦးမွာ။"
ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါေတြအားလံုးအတြက္ တာဝန္ရိွတဲ့သူက ဘယ္သူလဲ? နဉ္ရႈမွာ ကုန္းဝူေမ့မ်က္ႏွာထက္က ဘဝင္ခိုက္ေနမႈကို ရြံရွာလ်က္ရိွ၏။ သူမ အရင္က ဒီေလာက္အရွက္မဲ့တဲ့လူကို တစ္ခါမွမေတြ့ဖူးဘူး။ သူက တိရစၧာန္ေတြေတာင္မလုပ္မယ့္ကိစၥေတြကိုလုပ္ခဲ့တာေတာင္ ဂုဏ္ယူေနေသးတယ္။ သူ႔အေရျပားက တကယ္ကိုမယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထူတာပဲ။
ရုတ္တရက္ႀကီး သူမက အရမ္းငယ္ကာ ရိုးသားလြန္းေနသည္ဟု နဉ္ရႈခံစားလိုက္ရသည္။ ကုန္းဝူေမ့နဲ႔ယွဉ္ရင္ သူမက တကယ္ကိုေကာင္းမြန္တဲ့သူပဲ၊ ထူးထူးကဲကဲကိုေကာင္းမြန္တဲ့သူ။ သည္အေတြးက သူမကို အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားေစတာမို႔ သူမမွာ မ်က္ရည္က်မိေတာ့မလို႔ပင္။
"မနက္ျဖန္ကစၿပီး ကုၾကတာေပါ့။"
သူမ ေဆးေသတၲာကိုေကာက္ယူကာ ထြက္သြားမည္အလုပ္မွာပင္ တစ္စံုတစ္ရာအေတြးေပၚလာရသည္မို႔ သူမက ေနာက္ျပန္လွၫ့္ကာဆို၏။
"ဟိုဟာလုပ္ၿပီး ေရာဂါပိုးေတြေသေအာင္ မသန႔္စင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရွင့္ပစၥည္းက ေဆြးသြားလိမ့္မယ္။"
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမက သူ႔အခန္းထဲမွထြက္ကာ ဥယ်ာဉ္ကိုျဖတ္လာလိုက္သည္။ ဥယ်ာဉ္ထဲမွာ ကစားေနၾကတဲ့ မိန္းမေတြအမ်ားႀကီးရိွၿပီး နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားက ပတ္ဝန္းက်င္မွာေစာင့္ၾကပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔က ဒီမိန္းမေတြ ထြက္မေျပးေအာင္ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဒီမိန္းမေတြထဲကတစ္ခ်ိဳ႕က ဒီဘဝကို တကယ္သေဘာက်ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။
...