Shan POV
"Mind telling me, what is that all about?"
Mariim kong bungad kay ava, matapos kaming nag karuon ng oras mag sama ng kaming dalawa lang sa kwarto nya.
Agad rin kasi itong sumunod kay dad, matapos syang pag sabihan na mag impake na akala mo wala syang maiiwanan na importanteng bagay dito sa pilipinas, katulad na lang ng kanyang pag aaral, and worst ay importanteng tao na si ako.
"Ava! Don't you dare snob me! Sagutin mo ako, ano ito bakit ka nag iimpake, bakit hindi ka tumutol? Ano ba!!"
Sabay balibag ko sa kanyang maleta na puno na ng kanyang damit pero ngayon ay nasa sahig na. But as usual para wala syang narinig ng akin mapansin na mas uunahin pa nyang kuhain yun imbis na ako'y kausapin.
Kaya bago pa mangyari ito ay agad kong hinawakan ang kanyang balikat upang iharap sakin, pero ang kanyang mukha naman ang nakaiwas kaya walang magawa na hawakan din ito para lang maipaharap, subalit ganun pa rin katigas ang kanyang ulo, sapagkat ang kanyang mata ay hindi pa rin nakatingin sakin.
"Why? Bakit hindi mo ako kayang harapin...kung ang desisyon mo nga na iwan ako ay nagawa mo naman... don't tell me nag sisisi ka?"
Marahan kong tanong habang hinihintay akong tignan nito. Ang akala ko nga ay aabutin pa kami ng ilang oras para lang tapunan nya ako ng atensyon.
Pero hindi pala, subalit imbis na masiyahan ay mas naramdaman ko pa ang kirot sakin dibdib, nang bumungad sakin ay ang malamig nyang titig na tila ba'y nag balik kami sa umpisa..
"Yes...I regret It...I regret na sinayang ko ang buong oras para sayo imbis na sa ibang mga bagay...But oh well, hindi rin naman ganoon masama dahil boring rin naman kung palagi ko na lang ginagawa ang mga nakasanayan ko na...but..its fine magagawa ko naman na ulit ang mga gusto ko once na nandoon na ako sa state..."
"Y-you're kidding right?"
Garagal kong tanong kahit na ang mga kamay ko ay nanginig rin dahil sa aking narinig na mula sa kanya...
"Y-you're just joking...I..I'm determined na naging masaya ka sa piling ko kahit na hindi minsan nagiging maganda pakikitungo ko sayo ava.."
Pigil ang luha na aking dugtong subalit isang buntong hininga at bagot na reaction lang ang ibinalik nito sakin...
"Y-you love me...you said you love me...k-kung totoo man iyon stop this prank a-at samahan mo akong ipaglaban kay dad ang relasyon natin dalawa katulad ng ipinangako mo sakin nung una, ava."
Pilit ang masagana kong litanya habang patuloy pa rin humahawak sa pag asa na bumalik sya sa dating ava na mahal na mahal ako sobra, kasabay pa iyon ang pag habol ko sa umiiwas nyang tingin.
"Shan... I'm always honest to myself... that's why for the last time...gusto kong sabihin na...that was the biggest lie I ever told you... without those word my life..will always be boring...kung wala ang mga salita na iyon...hindi ko makukuha ang pakay ko sayo...and yeah because of being honest I am really satisfied to see you like that..."
Subalit ganoon na lang ang pag laho ng pag asang iyon ng taimtim at malamya nitong ibinitaw ang kanyang sinabi na tilay bumaon hanggang puso ang sakit na napuntahan nito...
I-I see, s-she's right, I think because of her honesty nahulog ako sa kanyang patibong...sa pagiging honest nya na masaya syang sabihin ang mga salita nito dati para lang maloko ako sa huli....totoo sya, naging totoo sya sa motibo nya na mabilog ako sa kanyang laro...at napag tagumpayan nya iyon...
This is too hurt...
"A-atleast I make you happy right? A-atleast...m-magiging mabuti pa rin sa iyo itong ginagawa mo d-dahil yun lang rin naman ang hangarin ko sa r-relasyon natin..."
Pilit ang aking ngiti na pahayag, hanggang sa ako na ang kusang kumalas sa pagka hawak ko sa kanya unti-unti...
I must mad at her, sisigawan, sasampalin, pag sasabihan ng masama ganoon dapat ang ginagawa ko sa kanya ngayon...pero paano ko gagawin kung sa sobrang hapdi ng nararamdaman ko ngayon ay natakasan na rin ako ng lakas...a-at parang mas lalo akong masasaktan kung iisipin ko man mangyari iyon...
"T-take care, ava."
Sabay talikod ko na lang dito upang umalis na sa kanyang kwarto. Kahit naman siguro hindi ko napag handaan ang ganitong scenario kailangan ko pa rin maging matatag dahil sa ngayon ang sarili ko na lang ang kakampi ko.
"Shan."
"Y-yes dad?"
"Where is...your little sister..."
"She's in her room...b-by the way ingat po kayo sa flight nyo, pasensya na hindi ko na kayo maihahatid dahil may urgent na gagawin sa company."
"Company? But its already late."
"Time is not sleeping dad."
Akin pang pag bibiro habang isang pekeng ngiti lang ang binigay ko dito at hindi na hinintay pa ang kanyang susunod na sasabihin dahil mas minadali ko pa ang pag lakad ko para lang maka punta saking kotse.
Subalit, bago pa man ako tuluyan makapasok saking sasakyan ay agad akong hinarangan ni yaya at umiling-iling.
"I-iha, m-mag paalam muna tayo sa kanila bago ka umalis..."
"Yaya...hindi naman na nila kailangan iyon...alam ko na mapa-pabuti ang kanilang flight."
"Pero, sigurado ka na ba na ayaw mong silang mabigyan ng huling sulyap?"
"..."
"Iha, Shan...ayaw kong pag sisihan mo ito sa bandang huli lalo na't kung matagal-tagal mo ulit sila maka-kasama."
Marahan na paliwanag ni yaya, na kahit papaano ay sumangayon ang aking sarili. Hindi ko na rin naman na alam ang mga susunod kong gagawin dahil napagod rin ang sarili ko pilitin na ayaw ko na syang makita...
Hudyat yun para dito na lang mag hintay sa labas kasama si yaya na ngayon ay tahimik lang na kagaya ko habang taimtim na ninamnam ang tahimik na paligid...kahit na nasa ibang destino ang isip ko ngayon.
Hindi rin naman nag tagal ng ilang oras ay nakita na namin sila dad na lumabas dala ang isang maleta na hawak ng driver at kasunod yun ay ang tahimik na si ava.
Ayaw ko na sanang lumapit dahil alam ko sa sarili ko na hindi ko mapipigilan ang aking luha. Pero dahil katabi ko si yaya, eh ito ang nag kusang hilain ako para lapitan sila.
"Sir, mam, mag iingat po kayo sa pag lalakbay ninyo."
"Maraming salamat yaya...ikaw na rin po bahala sa anak ko ah..."
"Opo sir makaka asa po kayo..."
"Shan, anak ingat ka."
Baling nito sakin at isang ngiti lang ang aking binigay. Hanggang sa tuluyan na maka alis ang kanilang sinakyan eh wala man lang kaming nakuha na isang salita mula kay ava...
Subalit hanggang ngayon ay nakatayo pa rin kami ni yaya sa aming pwesto...
"Say yaya...karapat-dapat po ba talaga na maranasan ko ang ganitong sitwasyon?"
"Sadyang may mga panahon lang talaga iha na hindi nagiging sang-ayon sa kagustuhan mo ang mga nang yayari sa iyong paligid..."
"B-baka po dahil sa ginawa kong mga kasalanan ay ito na ang naging balik sakin..."
"Iha, kung ako ang tatanungin mo sa ganyang bagay...sa tingin ko hindi matatawag na isang karma ang sitwasyon ng isang tao kung ang hangarin lang naman nito ay mag mahal sa ibang anggulo at pananaw..."
"Y-you already know too?"
"Para saan pa't ilang taon ko na kayong inalagaan iha..."
"You... didn't feel disappointed?"
"Siguro kung kabilang ako sa mga tao na katulad ng lalaki mong kaibigan...posible na mangyari iyon...pero ako ang yaya mo eh."
Mahihimigan ang lambing sa boses na pahayag ni yaya, dahilan para ang kanina ko pang pinipigilan na luha ay sya ang dahilan kung bakit nanlalabo na naman ang aking paningin.
Ang akala ko ay ako na naman ang mag isa na naiwan sa masakit kong naranasan katulad ng dati, pero ayun pala ay nasa paligid ko lang ang hindi ko inaasahang naniniwala at nakaka intindi pa rin sakin.
"Mam shan, naniniwala pa rin po ako na may dahilan ang mga nangyayari. nawa'y wag po kayo mapagod na hintayin ang mga kasagutan na iyon."
Dugtong pa nito habang hinahagod ang aking likod at isang pag hihinagpis lang ang aking nasagot dahil sa halu-halong emosyon na aking natamo...
-----------
Mashiro99~