Σε ιστορίες που έχω νιώσει πως έχω δουλέψει πολύ, μ' αρέσει να εκφράζω μερικές σκέψεις όπως είχα κάνει και στο Δισκοπότηρο του Ντούτραμ για όσους έτυχε να το διαβάζουν.
Λοιπόν φοβόμουν τα ιστορικά. Τα φοβόμουν τόσο που δεν θα ξεχάσω το αγχος μου σαν έκατσα να το γράψω πρωτη φορά. Ήμουν χαμένη σε πληροφορίες καθώς είχα ήδη διαβασει καποια βιβλία και αναρωτιόμουν από πού να ξεκινήσω. Την υπόθεση μήνες την είχα στο μυαλό μου φτιαγμένη και ας μην σκέφτηκα πως θα φτάσει τα τρία μαλλον βιβλία.
Πιστευα πως λιγοι θα με διαβαζαν ή θα τα έκανα τοσο μούσκεμα που θα μου έλεγαν θεε μου τι γράφεις εκεί; Τελικα και παραδόξως αγάπησα ένα είδος που δεν διαβάζω, εκτος αν μιλάμε για την εποχή των δύο παγκόσμιων πολέμων. Έχω μπει πολλες φορές σε σκεψεις, έχω αγαπήσει τους χαρακτήρες και εύχομαι να σας έχω περάσει ολα αυτά που νιώθω και εγώ. Νομίζω πως το έχω καταφέρει πάντως. Οι Αδυναμιες μου είναι ο Ότο με τον Χανς. Αγαπώ τη φιλία τους που υπάρχει σε μία περίοδο φρικτή. Πάντα προσπαθώ να σας δίνω και ιστορία εντάσσοντας τους χαρακτήρες όσο γίνεται στα γεγονότα ώστε να τα βλέπουμε από κοντά.
Ευχαριστώ για την στήριξή σας αλήθεια! Μου έχετε δώσει φτερά και χαλάλι ολοι οι κόποι. Να είστε υγιείς και χαρούμενοι!!!
Στη φωτό ο Άλεξ αγαπημένος μου ήρωας από το δεύτερο βιβλίο εκ Ρωσίας:)