"Krijg ik nu een kus dan?", vraagt Remco met een ietwat opdringerige ondertoon. Met het kettinkje nog steeds in haar hand geklemd kijkt ze Remco aan. Ze schrikt van de toon waarmee hij het vraagt. Ze wil hem wel een kus geven, maar het lijkt alsof iets haar tegenhoudt. Ze weet alleen niet goed wat. Wel weet ze dat weer dat vreemde samenknijpende gevoel in haar buik heeft. Maar zijn dit nu de vlinders of is het een ander soort gevoel? Het voelt minder fijn dan de tintelingen waarvan ze dacht dat het de vlinders waren die ze eerder voelde. Ligt het misschien aan de ietwat opdringerige toon waarmee Remco de vraag stelde? Ze weet het niet heel goed. Ze vraagt zich af hoe het kan dat je iemand leuk vindt en tegelijkertijd toch een soort van angst voelt? Is het een angst of? En waarom heeft ze eigenlijk nu al een cadeautje gekregen? Ze kent Remco pas net. Anne vindt het een beetje snel gaan allemaal.
Remco laathaar opschrikken uit haar gedachten, door haar nogmaals met een meer dwingendeondertoon te vragen: 'Krijg ik geen kus?'. Deze toon is ze helemaal niet vanhem gewend. Is het zijn enthousiasme misschien? Ze wil geen ruzie met hem vanwegeeen kus en gaat in op zijn vraag hem een kus te geven.