Mutsuzdu, anne ve babası henüz ayrılmışken annesi yeni ve genç sevgilisiyle Zimbabwe şehrine tatile gitmiş ve Mavi’yi babası Rodriguez’e bırakmıştı. Mavi bu şehri sevmemişti çünkü New Jersey soğuktu… New Jersey yabandı… New Jersey yürek dağlayan bozkırların, sevda yüklü türkülerin şehriydi… Mavi bu şehri hiç sevmemişti….
Babası Rodriguez orta yaşına ve ağır çalışma şartlarına rağmen genç ve diri kalmayı başarabilmiş gülüşündeki o küçük çocuğu, gamzelerindeki kuşları hiç kaybetmemişti. New Jerseydeki en büyük pamuk tarlasında baş ırgattı, yiğit idi mert idi. Sözü senet bakışı namlu idi. Bir girdimiydi sıtarbaksa bütün herkes el pençe divan durur ayağa kalkardı. Olsundu o geldiğinde ayağa kalkmak herkes için en büyük keyiflerden biriydi..
Mavi o sabah uyanıp camdan baktığında her tarafın Berivan klibi gibi olduğunu gördü, etraf bembeyazdı. Bütün gece hiç durmadan yağan kar New Jersey’i beyazlara bürümüş, zaten soğuk ve kasvetli olan bu şehre apayrı bir soğukluk katmıştı. Kötü bir haber almak için bundan daha iyi bir zaman olamazdı ve gelebilecek en kötü haber geldi;
-alo merhaba Mavi nasılsın?
-anneciğim! Ne zaman geliyorsun burada çok kötüyüm.
-bende bunu konuşmak için aramıştım Mavi, ben gelmiyorum biz yeni ve genç sevgilim ile Zimbabwe ‘ye yerleşmeye karar verdik. Tatil için geldiğimiz bu küçük cenneti çok beğendik ve buraya yerleşiyoruz ah inanabiliyor musun Mavi bu küçük cennette ben, yeni ve genç sevgilim sonsuza kadar mutluluğu koklayacağız, hala inanamıyorum. Biliyorsun ben başarılı bir diyetisyenim ve burada herkes çok şişman burada kariyerimin en parlak dönemini yaşayacağım bir rüya gi-
-sen ne dediğinin zannediyorsun! Bunu bana nasıl yapabilirsin anne nasıl olurda yeni ve genç sevgilinle bu planları yaparken beni hiç düşünmezsin. Ben burada Rodriguez’le yaşamak istemiyorum ben New Jersey’de yaşamak istemiyorum burası korkunç bir yer senden nefret ediyorum senden nefret ediyorum
Telefonu kapattığında yatağına uzanıp saatlerce ağladı nasıl olmuştu da bu duruma gelmişti annesiyle ne kadar iyi anlaşıyorlardı oysa annesi Gisselle her zaman kızına kol kanat geren onu her şeyden çok seven bir anneyken nasıl olurdu da yeni ve genç sevgilisini her şeyden öncelikli tutmaya başlamıştı…
Bu düşüncelerde boğuşurken uyuyakaldı. Uykusu da New Jersey kadar karanlıktı…
RodrigIez’in sesiyle uyandığında saat sabahın 7 siydi hava daha aydınlanmamıştı bile bu saatte ne istiyorsun benden Rodriguez diye bağırdığında Rodriguez masaya bir kase daha mısır gevreği koydu ve
-hayırlı sabahların olsun seher yelim, bugün okulun ilk günü uyan hele şu gevrekten bir yudum ye zihin açar yanına da kızılcık şerbeti koydum birazdan sarı schoolbus şöförü Fernando seni almaya gelecek ve okuldan içeri girene kadar sana göz kulak olacak. New Jersey tekin değil evlat New Jersey hayın new jersey çıyan dedi….
dedi ve sustu
Mavi olanlara bir türlü anlam veremiyordu son 1 ayda hayatı tamamen değişmişti sadece bir kaç günlüğüne tatile geldiği ki kendisine baba bile diyemediği Rodriguez’le beraber yaşamaya başlamış, annesi çok uzak bir ülkede yeni ve genç sevgilisiyle yepisyeni bir hayata başlamıştı. Bütün arkadaşları bütün hatıraları Manhattan’ da kalmıştı.
Ben bu kesif kokulu yalnız şehre nasıl alışacağım diye içinden geçirirken sarı schoolbus bir güvercin gibi kapılarının önünde belirdi. Tıknaz şöförün gür sesi çınladı
-Hayırlı sabahlar Rodriguez yoldaş. Seni devrim ateşiyle selamlıyorum!
Babası Rodriguez, mağrur solculara has buğulu bakışını yapmak için boynunu 45 derecelik açıyla sola doğru eğdi ve Fernandoya baktı;
-sevdalı bulutlar yoldaşın olsun Fernando! Bu düzen değişecek, ezilenlerin intikamını kahrolası faşizanlardan aldıktan sonra bizim için güzel günler gelecek! Haydi kızım Mavi’yi ilim irfan yuvasına bırak. Tahsilli bir sosyalist olması lazım, kampusun bahçesinde Yeni Türkü dinleyip sırt çantasına CHE çıkartması takması lazım. Off nasıl olcak bu işler bilmiyorum. Haydi tez olun!
Mavi hala olanlara anlam veremiyordu, aman tanrımdı bu olanlar neydi böyle! Esmer vücudu korkuyla titriyordu. Tekrar buraya nasıl alışacağını düşünmeye başlamıştı ki sarı schoolbus’ın önüne geldiğini farketti.
Ürkek adımlarla otobüse bindiğinde otobusun az sayıda sıradan high schoolluyu taşıdığını farketti içerde bir grup ombreli yapay sarışın onu aşağılayarak süzdü çünkü eğer bir okulda ilk gününüzse muhakkak ki bir grup sizden daha güzel ve sarışın küçük hanımefendi sizi aşağılayarak süzmeliydi. Bu eğitim sisteminin değişmez mihenk taşıydı..
Mavi üzgündü koşarak kaçmak saatlerce koşmak koşmak koşmak istiyordu…..
Ağlamamak için kendini zor tutuyordu ki bu seferde aslında evlerine gayette yakın olan okula geldiğini farketti.
okul, okuldan çok bir ahırı andıran mimari özelliklere sahipti. Öyle tahmin ediyordu ki okulu tasarlayan mimar bu okulun projelerini hazırladığı dönemde hayatının en kötü dönemindeydi çünkü sağlıklı bir insan bu denli berbat bu denli rezil bir yapıyı tasarlayıp ‘okul’ diye piyasaya sürmezdi. Utanırdı. Lanet olsundu. Henüz küçük bir çocukken kartondan yaptığı evler bile eğitim-öğretim için daha elverişliydi…
sessizce okulun küçük kapısından içeri girdiğinde kimse onu farketmemişti. Oysa bu kadar küçük bir okul içerisinde farkedilmemek mümkün değildi metrekareye 15 öğrencinin düştüğü bu küçük ilim irfan yuvasında Mavi başına çok kötü şeyler geleceğini hissetti. Hadi ama Mavi kendini korkutmaktan vazgeç düzara sıradan bir ergen gibi yaşamaya devam edeceksin ve çok yakın zamanda inanılmaz yakışıklı cool ve en çok fazla popüler birine aşık olacaksın ve maceralar başlayacak diye kendini sakinleştirmeye çalıştı.
Bu düşüncelere dalmışken okul zili acıyla okul zili hissiyatla çalmaya başladı. Babasının sabah eline tutuşturduğu ders programına baktığında ilk dersin Sanat Tarihi olduğunu gördü fakat okulda bu bölümün öğretmeni yoktu. Herkes tarafından bilinen bir gerçek vardı ki eğer bir okulda Sanat Tarihi öğretmeni yoksa bu derse tabiki müdür yardımcısı girer ve genel olarak okulun ihtiyaçlarından, derhal okula bağış yapılması gerektiğinden, herkesin fotokopi paralarını geciktirmeden okul idaresine teslim etmesi gerektiğinden bunun gibi sosyo-kültürel konulardan dem vurulurdu.
Yine sessizce adeta ezik ezik sınıfına doğru ilerledi. Sınıfı bir harp yada sosyal patlama sonrasında yağmalanmış yapılara benziyordu. Kırık masalar leş diye tabir edilebilecek bir öğretmen masası ve yamuk yılık bir kitaplık mevcuttu. Sabah ona küçümseyerek bakan bir grup yapay sarışını hemen farketti. Yapay sarışınlarda ona yine acıyarak baktılar Mavi bu kez içinden ‘’ulan mağduriyet bölgesi gibi bir okulda çürük çarık bir masada oturuyor sanırsın Harvard’a master yapıyo kevaşe, şu havalara bak teyy allam şu triplere şu gözleri devirmeye bak’’ diye geçirdi.
-selamlar size yapay sarışınlar, buraların sempatikleri sizmisiniz beybisi?
Dediğinde artık ok yaydan, tren raydan çıkmıştı.
-evet
Dedi içlerinden en güzel olanı.
-şimdilik buralardayız ama kısa zamanda adaleli ergenlerden oluşan bir futbol takımı olan, bahçesinde her daim öpüşülen her akşam partiler düzenlenen mezuniyet baloları dillere destan olan daha elit bir okula geçeceğiz kısmetse. Sen nereden geldin? Ezikliğinden belli buraların yabancısının galiba?
Dediğinde bu kez aşağılayan gözlerle bakma sırası Mavi’deydi. Gözlerini devirdi ve en etkileyici ses tonunu takınarak ekledi
-evet buraların yabancısıyım,işte ben tam olarak öyle bir okuldan yani Manhattan’daki ‘SMURG KOLEJİN’DEN’ geldim. Buralarda kimseyi tanımam. Kimseylen bir davam bir sürtüşmem polemiğim olmaz edebimle okuyup tahsilimi tamamlamaya geldim. Ha illa derseniz ki bu kız yenidir eziktir biraz dalga geçelim umuma açık yerlerde aşağılayalım aşık olacağı çocuğu elinden alalım vay efendim 3. Sınıf hollywood gençlik filmlerindeki o klişe olaylara girelim bak işte o zaman götünüzden kan alırım bu yamuk masaları bir tarafınıza sokar sizin gençlik filmi setinizi paranormal activty setine çeviririm.
Diyerek bu 3 küçük hanımefendiye sevgi dolu gözlerle bakarak en arkadaki sırasına doğru ilerlemeye başladı.
Kızlar ne olduğunu anlayamamışlardı. Ruh hastası zaar aman iyi geçinelim belliki ergenlik dönemi sorunlu geçiyor. Baksana nasılda bizi yanlış anladı. Bütün gün yüzlerce selfie çekinmekten yamulan ağzımızı burnumuzu sanki kasıtlı olarak ona yamultuyoruz gibi düşündü. Bu kadar az zamanda bu ön yargılarla bu senaryoyu yazdıysa yüce İsa muhafaza bişeye daha fazla kızarsa bu bizi okul çıkışı bi ücrada pıçaklar bile diye düşüncelerini birbirleriyle paylaşmaya başladılar.
Mavi biraz önce girdiği hırçın ruh halinden hızla uzaklaşmış ve biraz önceki melankolik, ezik ruh haline tekrar büründü.
-iyi ağızlarının payını verdim böylesinin başını küçükken ezicen, şöyle bir korkutucaksın ki ilerde ayağına dolaşmasın. Çok iyi yaptım çok
Diye düşünürken kapı açıldı ve içeriye bir çok müdür muavini gibi koyu renk takım giymiş ve yine bir çok müdür muavini gibi orta yaşlarını çoktan geçmiş gözlüklü Bay Jassie içeriye girdi.
-Good morning children
-good morning sir
-how are you?
-fine thanks and you?
-thank you, sitdown.
Eğitim öğretim hayatının bu en klişe dialoğuna katılmak Mavi’nin hiç içinden gelmemişti. Susmuştu Mavi, bu olanlara susmaktan başka vereceği bir tepki yoktu, nasıl olsundu? Müdür muavinin girdiği bir Sanat Tarihi dersinde Mavi sadece bu başına gelenleri sorgulamayı hikayenin en başına herşeyin başladığı yere Manhattan'da yaşanan o korkunç geceye dönmek daha öncede milyonlarca kez yaptığı gibi herşeyi tekrar tekrar gözden geçirmek istemişti ki o sırada camın önündeki masalardan birinde oturmuş ilgiyle müdür muavinin verdiği Sanat Tarihi dersini dinlemekte olan o sarışını gördü...