Sappelen

Lost

Op 2 januari meldt ze zich aan de balie van Winning.
Haar nieuwe chef Aart komt druk bellend aangelopen.
Hai Ruth, volg mij maar, gebiedt hij.
Het is een soort van Arnoud, denkt ze, maar dan net wat korzeliger.
Ze komen in een mooie zonnige kamer. Zes ruitjesoverhemden kijken op.
Hier kom jij te zitten, wijst Aart. Maar niet lang, want over een maand verhuizen we. Jochem gaat je inwerken. Tot later!
Hij loopt de deur uit, terwijl zijn telefoon alweer rinkelt.
Ze maakt kennis met haar nieuwe collega's. Ze lacht breed, maar haar ogen lachen niet mee. Oplettend kijkt ze om zich heen. Het zijn allemaal Brabanders en ze hebben allemaal rissen kinderen. Het is onmogelijk om ze uit elkaar te houden.
Ik zal je eerst even rondleiden, zegt Jochem.
Ze lopen een kruip-door-sluip-door-route met overgangen van tapijt naar harde vloer en weer terug.
Nu loop je van 170 naar 172, vertelt Jochem. Dit pand hebben we als laatste gekocht en erbij getrokken. Over een jaar ziet het er hier helemaal anders uit.
Hij neemt haar mee voor een voorstelrondje langs de afdelingen waar ze zometeen het meeste mee te maken zal krijgen. Ze doet haar best zich meteen alle namen goed in te prenten door ze te herhalen en ezelsbruggetjes te verzinnen.
Ze voelt zich erg groot naast de kleine Jochem. Al heeft ze de neiging gebogen te gaan lopen, ze doet het niet. Ze houdt haar rug recht.
Hai, Oscar, zegt het hoofd van de afdeling Systeembeheer, die hier Hardware Management heet.
Deze Oscar is de dubbelganger van Janno die dezelfde functie had bij haar vorige bedrijf. Een andere nieuwe collega van Hardware Management heet Iwan en lijkt op Peter, een systeembeheerder van drie banen geleden. Hier is ook een Peter. Die ziet er dan weer uit als de Oscar uit haar vorige baan. De afdeling bestaat verder nog uit Diederik en Peertje. Die lijken alleen maar op elkáár.
Ze lopen verder langs Health Care, Retail en Wholesale. Aan het eind van het rondje wordt Jochem door zijn chef Erwin aangeklampt.
Ga jij maar vast terug, wuift hij.
Ze komt een eind, maar loopt halverwege toch verloren. Ze kan de trap naar boven niet meer vinden. Enkele collega's van Warehouse Management, een afdeling die is overgeslagen bij het voorstelrondje wegens niet belangrijk genoeg, wijzen haar de weg.
Na nog een paar keer mislopen belandt ze uiteindelijk weer op haar plek.

Jochem helpt haar met haar nieuwe computer en wijst waar alles staat. Ze lopen samen naar de pantry.
Even een bakkie doen. We halen hier trouwens alleen voor onszelf.
Helemaal goed, knikt ze.
Gelukkig, denkt ze. Ik begon al een behoorlijk droge bek te krijgen. Maar mooi niet dat ik vandaag als eerste drinken ging halen. Voor je het weet ben je de koffiejuffrouw.
Ze lopen terug naar hun kamer en ze neemt een grote slok van de hete koffie.
Ze opent een document uit haar vorige baan met daarin de key users, wachtwoorden, belangrijke documenten en de openingstijden van de kantine. Ze werkt het bij met alle nieuwe informatie en voelt weer een klein beetje vaste grond onder haar voeten. Dit document is haar houvast.
Pff, wat is dit intensief, denkt ze. Weer nieuwe namen, weer nieuwe plekken. Al die mensen die gewoon jaren dezelfde baan mogen houden hebben geen idee. Maar ik ben er weer klaar voor.
Bring it on, baby, bring it on.