Sappelen

Eerste Werkdag

Na een maandje solliciteren gaat ze aan de slag bij Alpha, een groothandel in kunststof in Arnhem. Op haar eerste werkdag meldt ze zich bij de receptie.
Ah, daar ben je al, begroet haar nieuwe chef Arno haar opgewekt. Kom maar mee. Ik laat je mijn afdelingen zien. Finance, Accounting, ICT en Logistics.
Ze lopen door een lange donkere gang tot ze aankomen in een achenebbisj-hok zonder ramen.
Hier kom jij te zitten, wijst Arno. Tegenover Johan. Dat is de andere ontwikkelaar.
Ze ziet een sloom wezen voor zich uit staren. Ze krijgt een slap handje van hem.
Systeembeheerder Petra zit aan een belendend blok. Arno zit daar ook, elke vrijdag. De rest van de tijd zit hij bij de andere vestigingen. Hij heeft een prachtige burostoel, ziet ze. Een troon die verstelbare leuningen heeft en alle kanten op kan draaien. Mooie tafel heeft-ie ook. De rest van het kantoormeubilair ziet er behoorlijk afgeragd uit.
Is het nu nog geen tijd, gaapzucht Johan.
Dat gaat de hele tijd zo door hoor, waarschuwt Petra.
Het is een wilde griet met een verschoten metalshirt aan, afgebrokkelde zwarte nagellak, een forse ring met een doodskop en veel zwart rond haar ogen. Ze heeft een indrukwekkende haardos.
Ze praat vrij en openhartig.
Over haar eigen leven, maar net zo makkelijk ook over dat van anderen.
Ze blijkt in een open relatie te zitten. Zij en haar vriend hebben elk ook een belangrijkste tweede. Om alle ingewikkelde kop-staartbotsingen die daaruit volgen te verduidelijken, tekent ze routineus een diagrammetje voor Ruth.
En jij? vraagt Petra. Wat ben jij er voor eentje?
Ze schrikt een beetje. Zij iets over zichzelf vertellen? Ze is aan monomane techneuten gewend geraakt in haar vorige baan. Die hielden alleen maar monologen en vroegen haar nooit wat. Ze kon zich makkelijk verstoppen. Nu wordt haar gevraagd om tevoorschijn te komen. Eng.
Geen relatie, mompelt ze. Ik woon alleen.
Snel stelt ze Petra weer een vraag.
Die heeft aan een half woord genoeg en begint met smaak voor te lezen uit de mailboxen van collega's die hun computers hebben ingeleverd.
Dan laat ze pornografische foto's zien die ze zo in de loop van de tijd verzameld heeft.
Goh, die Petra is best wel een rauwdouwer, denkt ze. Maar ik mag haar nu al. Ze is zo lekker autonoom.

Na de lunch maakt ze kennis met haar eerste key user.
Petra loopt met haar mee naar de Finance-afdeling en stelt haar voor aan de belangrijkste medewerker daar, Gerrit Gulf. Hij is ingespannen aan het werk en zit zowat in zijn beeldscherm. Zijn rug is er krom van gegroeid. Gerrit richt zich op en geeft haar een hand. Het is een zachtaardige man met een twinkeling in zijn ogen. Op zijn buro liggen grote stapels papier, netjes geordend. Ernaast een grote beige calculator met een rolletje papier erin. Bevlogen legt hij uit wat hij doet en wat zijn informatiebehoefte is. Driftig bladert hij door zijn stapeltjes, daarbij aan elk blaadje likkend. Snel en grondig praat hij haar bij.

Ze heeft daarna nog twee kennismakingsgesprekken met andere key users. Ze kletst nog wat met haar nieuwe collega's en zo vliegt haar eerste werkdag voorbij.

's Avonds belt haar moeder.
Hoe is het nou, in je nieuwe baan?
Ja, goed. Het was wel een heftig dagje hoor. Alles is weer anders.
Hopelijk kun je hier je draai vinden. Pas je wel op dat je niet te hoog van de toren blaast? Je begint daar net. Je moet niet meteen overal je mening over geven. Stel je bescheiden op.
Ja hoor mam! Vertel eens, hoe is het met jou?
Nou, de laatste tijd niet zo lekker. Een beetje licht in het hoofd. Een onbestemd gevoel. Nou ja, gaat wel weer over.
Ja, komt wel goed. Maar ik ga nou ophangen want ik ben echt heel moe.
Snap ik, je moet je weer helemaal inwerken natuurlijk. Trusten Ruth.
Trusten mam.