9. Bölüm

16.3K 925 55
                                    

Medyada Stefan var./

Stefan öylece kaldı. İçimden çok gülmek geliyordu ama kendimi tutmayı başardım. Artık Stefan'ın samimiyetine inanmıyordum. Konuşmadı. Kolumdan tuttu ve okul dışına çıkana kadar sürükleyerek götürdü. Ben, o  beni çekiştirirken hiç yardımcı olmadım. Yine de beni zorlanmadan çekiyordu. Çıkışa geldiğimizde bana iyice yaklaşıp "Gerçekten mi?" dedi. Bunu okulda da diyebilirdi. Ne gerek var böyle aksiyonlara? İnandırıcı kişiliğimi kullanıp inandırdım. Sorular yağdırmaya başladı. ''Nasıl? Ne zaman? Dönüşünce ne oldu? Laneti nasıl kaldıracağını gördün mü?'' Soruları bitince yalanlar uydurmaya başladım.

-Bir insan gördüm elini kesmişti ve bayağı bir kanını emdim. Sabah okula gelirken oldu. Laneti nasıl kaldıracağımı da dönüşür dönüşmez gördüm.

+Nasıl kaldırılıyor?

''Söylemeyeceğim. Asla söylemeyeceğim. Bu sayede en üstün olacağım.'' dedim. Çok kötü biri gibi konuşuyorum. Bir cadı gülüşü eksikti. Gülmemi de ekledim bana inanması gerekiyordu. Hiçbir şey söylemeden uzaklaştı . Eve gidip olanları anlatacaktı büyük ihtimal. Bende okula gittim. Derse girdim. Emma'nın bütün ders boyunca yağdırdığı soruları da ''Hiç öyle.'' diye geçiştirdim. Emma'nın yerinde olsam çoktan kendimle konuşmayı keserdim. Ama o cidden çok anlayışlıydı. Okul çıkışı direk eve gittim. İçeri girdiğimde tanımadığım bir kadın gördüm. Fiziği çok güzel duruyordu yüzünü evin içi karanlık olduğu için pek seçemedim. "Merhaba kızım." dedi. Yok daha neler! Öylece kaldım ve sonra direk lambayı açmaya yöneldim. Açtığımda ise o kadını göremedim. Beynim bana oyun oynuyordu resmen. Daha önce hiç olmayan bir şeydi. Gerçek gibiydi. Çok fazla üzerinde durmadım. Hayatımda zaten garip olaylar oluyordu. Mutfağa girdim. Ne bulduysam yedim. Sanırım kilo almaya başladım. Umurumda bile değildi. Yedikten sonra odama çıktım. Madem yapacak bir şey yoktu veya enteresan bir olay yoktu bende Emma'yı aradım. Yaklaşık bir saat konuştuk. Biz kızlar konuşacak bir şeyler hep buluyoruz. Telefonu kapatınca banyoya girdim. Küvete soğuk suyu doldurdum. İçine girer girmez ürperdim. Her şeyi unuttum ve suyun keyfini çıkarttım. Aşağıdan sesler gelince küvetten çıktım ve üstümü giyindim. Saçlarımı nemli kalacak şekilde kurutup aşağı indim. Babam gelmişti. Salonda oturuyordu. Yanına oturdum bana sarıldı. Çok sıcak geliyordu bana. Kaldım öyle. "İyi misin?" diye sordu. Çok sevgi doluydu. "Evet." dedim. Baktık bir süre birbirimize ve sonra kalktı. "Haydi alışverişe gidiyoruz." dedi. İşte bu çok hoşuma gitmişti. Hemen yukarı koştum. Kararını değiştirmeden hazırlanmalıydım. Üstüme dar paça kot pantolonla siyah baskılı tişört giydim. Vazgeçilmez bilekliklerimi takıp odamdan çıktım. Gerçekten çok çabuk hazırlanmıştım. Aşağı indiğimde babamda kalktı ve evden çıktık. Kıyafet ,yiyecek ve başka her türlü şey bulunan marketler daha çok hoşuma gidiyordu. Bu yüzden büyük bir alışveriş merkezine geldik. Abur cubur olarak ne bulduysak doldurduk. Mutfak alışverişi bitince kasadan geçirip arabaya koyduk. Sonra babamla erkek kıyafeti üzerine olan bir mağazaya girdik. Biraz sinir etmiş olabilirim. Denediği hiçbir şeyi beğenmiyordum. En son bir kombin beğendik ve alıp çıktık. Sıra bana alışverişteydi. En sevdiğim mağazaya daldım ve beğendiklerimi babama verdim. Hepsini tek tek denedim. Birkaç parça hariç hepsini aldım. Bugünü babamın batma günü ilan ettim. Yazık adam bayağı para harcadı. Kendi kaşındı. Bu alışveriş gerçekten iyi geldi. Arabaya bindik ve evin yolunu tuttuk. Hava karanlıktı. Yolda karşıda bir kadın gördüm. Yolun ortasında duruyordu. Bugün gördüğüm kadına çok benziyordu. Kadına çok yaklaşmıştık ve galiba babam görmüyordu. Panikle babama dönüp  "Dur!" diye bağırdım. Durdu ve bana ''Ne oldu?'' der gibi baktı. Nefes nefese kalmıştım. Kadın görünmez oldu ve gözümden yaşlar boşalıverdi. Normal bir hayatım olmayacak mıydı? Babam gözümdeki yaşları sildi. Ellerinin arasında kafamı aldı. "Ne oldu?" dedi.

-Bir kadın gördüm ve bugün bu ikinci görüşüm. Evde de görmüştüm. Bana kızı olduğumu söyledi.

+Seni kendine çekmeye çalışıyor. Dikkatli olmalısın.

Arkadaşlar. Yine ben. Bir bölüm daha son buldu. Yazarken heyecanla yazdım. Yazım hatalarım olabilir. Bu yüzden özür diliyorum. Her türlü yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar.

Neyim benHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin