Jennie burnundan akan kanın durmasını bekliyordu. O kadar çok akıyordu ki gözleri kararmaya ve başı dönmeye başladı. Ama yine de ellerini duvara sımsıkı dayayıp sabit durabiliyordu.
Lisa ise ona çok üzülüyordu. Burada ona iyi gelmeyen bir şeyler vardı. Her seferinde onu tüketen bir şeyler. Bunlarım sebebini artık anlamak istiyordu. Sürekli bayılmaları, ve şimdi de bu olay... daha nereye kadar ilerleyecekti?
"Jennie, daha iyi misin?" Jennie derin nefes aldı ve ona cevap vermek için güç topladı.
"Sanırım şu an daha iyiyim. Ama sana anlatmam gereken çok önemli şeyler var."
"Ama panik yapmana gerek yok. Zaten anlatacaksın? Şu an sadece sağlığını düşünsen? Senin için endişeleniyorum."
"Lisa çok büyük bir şey değil insanlık hâli olur böyle şeyler."
"Dolaptan içki falan mı içtin?! Jennie ciddiyim. Bir insanın bu kadar çok gün içinde ayılıp bayılmasını, anormal şeyler yaşamasını ne zaman gördün?"
Güzel kız ellerini duvardan geri çekti ve toparlandı.
"Ama normal bir insan mağara gibi bir yerin içinde uzun zaman geçirmediği için bunları yaşamaması gayet normal. Bağışıklığım düşmüştür, sağlığım bir tık kötü etkilenmiş olabilir ya da herhangi bir şey işte. Neyse. Demek istediğim fazla büyütmeye gerek yok."
"Tekrardan söyleyeceğim. Dikkatli ol."
"Tamam..."
•••
İkisi de tekrardan oturuyorlardı ve Jennie'nin artık söylemek istediği şeyleri Lisa'ya anlatma zamanı gelmişti. Araya daha fazla zaman girsin istemiyordu.
"Lisa."
"Efendim?" Kafasını döndürdü.
"Benim anlatacaklarım vardı... artık anlatabilir miyim? Hem gördüğün gibi de çok iyiyim."
"Peki... seni dinliyorum."
"Beni can kulağıyla dinlemen gerekiyor."
"Peki güzelim, merak etme sabaha kadar bile dinlerim. Hadi başla." Güldü.
"Beni utandırırsan nasıl anlatacağım?"
"Tamam tamam sustum."
•••
"Evet. Başlıyorum... aşırı garip gelebilir büyük ihtimâl bana inanmayacaksın bile. Ama bu zamana kadar anlayamayan bizdik. Hep başka şekilde yorumladık. Nasıl oluyor bilmiyorum ama bunlar bir tesadüfün parçası değil. Senin yanından ayrıldığımda uzun koridorlarda yürümeye başladım. Sadece burayı keşfetmek için. O kadar yol vardı ki nereye gideceğimi bilemedim. Daha da çok ilerlediğimde..."
"Ne oluyor?"
"Parmaklarım da o sırada duvara dokunuyordu. Sonra bi parmağımı koyduğumda ufak bi delik oluşmuştu, ardından büyüyen kocaman bir boşluk oldu. Ben de durur muyum içinden geçtim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dark Paradise // Jenlisa
Fanfiction'Korkuların ve hüzünlerin altında her zaman bir umut daha vardır.' *Kapak tasarımı bana aittir.*