Sabah uyandığımda Miray bir tuhaf davranıyordu yüzüme bile bakmıyor göz göze geldiğimiz de ise gözlerini benden kaçırıyordu.
"Bir sorun mu var ?"
"Hayır hiçbir sorun yok."
"Emin misin?"
"Evet hiç olmadığım kadar eminim." bu kız yalan söyleyemiyordu hele de bana hiç söyleyemiyordu gözlerin den her şey anlaşılıyordu.Acaba olanlardan haberi varmıydı gerçekleri söylemelimiydim ona evet sanırım söylemeliydim başkasından duymasını istemezdim .
"Miray?"
"Evet"
"Sana bir şey açıklayacağım."
"Seni dinliyorum."
"Ben Burakla-
"Her şeyden haberim var siz Burakla eskiden sevgiliydiniz biliyormusun bazen iyi arkadaşım olarak Duruyu görüyorum o benim sırtımdan bıçaklamadı o senin gibi bir sürtük değil sadece Edizi seviyor ama sen herkesi elimden almayı başarıyorsun Batıyla mutlu olduğun halde neden Burak!!? bak sana sen aslında hiçbir şeye değmezsin." diyerek yolundan çekilmemi sağlayıp beni duvara itti .
Duvara yaslanmış bir şekilde ağlıyordum.Ediz sesimi duymuş olmalı ki yanıma geldi.
"Defne!" Sesinde endişe vardı omzumdan tutarak beni güçlü kollarıyla kaldırdı ve elime bir bardak su verdi ağlamaktan içemiyordum.
"Şimdi daha iyi misin ?"
"Evet sağol iyi ki yanımdasın."
"Bekle Duruya mesaj atacağım."
Kime:Prensesim
"Defnenin odasına gelsen iyi olur durumu hiç iyi değil sana ihtiyacı var."
Kimden:Prensesim
"Neyi var ! Ne oldu !"
Kime:Prensesim
"Gelip kendin görsen daha iyi olur.Miray her şeyi öğrenmiş gibi gözüküyor."
"Defne!! tatlım sen hiç iyi değilsin gel buraya."diyerek sarıldı bana.
"Duru,Miray her şeyi öğrendi bu sefer affetmesi imkansız ne yapacağım ben şimdi."
"Bak sen canını sıkma bunun da üstesinden geleceğiz arkadaşlar bunun için vardır."
"Bu sefer gelemeyeceğiz Miray beni affetmeyecek."
"Aslında benim aklımda bir fikir var."
"Ne gibi ?"
"Bak şimdi sen Burağa mesaj atıcaksın buluşalım diye o da teklifini kabul eder Duru ve ben Mirayı ikna edip dışarı çıkacağız sizin yanınıza gideceğiz .Miray gözleriyle her şeye şahit olacak.Burağın seni hala sevdiğini ama ama senin Batıdan hoşlandığını anlayacak."
"Ben de diyorum bu çocukta ki zeka nereden geliyor.Gel bir öpücem seni."Durunun sert bakışları üzerimdeydi ve bende olayı toparlamak için
"Tamam sadece şakaydı."diyerek küçük çaplı bir kahkaha attım.
"Benim prensesim beni kıskanıyormuymuş."
"Ediz ne saçmalıyorsun ya ."
"Tamam ya hadi beni öpmeye meraklıysanız öpün de bitsin bu işkence."Batının katili olmak istemiyordum o yüzden sadece gülerek geçiştirdim bu konuyu.Batı bir günlüğüne Ankaraya gitmişti onu şimdiden özlemiştim.
Kime:Burak
"Seninle buluşmam gerek otelin yakınındaki çay bahçesinde buluşalım."
Kimden:
"Tamam yakınlardayım birazdan oradayım."
"Ne konuşcaktık" Durugil gelmişti çaktırmadan göz kırptı bana.
"Mirayın olanlardan haberi var senmi söyledin ona."
"Hayır nereden öğrendi nasıl olur !"
"Bilemiyorum bir yolunu bulup öğrenmiş olmalı.Sen iyi gözükmüyorsun Mirayla kavga mı ettiniz?"
"Beni boşver de kim söylemiş olabilir onu bir düşün ."
"Batı?"
"Saçmalama o böyle bir şeyi neden yapsın ki ?"
"Neden yapmasın ki ?"
"Bile- sözümü dudaklarıyla böldü bu sefer Batı yerine Burak olmuştu . Onu hemen geriye ittim.
"Defne ben seni hala unutamadım deliler gibi aşığım sana ne Miray ne de Batı buna engel olamaz.Seni benim sevdiğim gibi kimse sevemez."
"Burak ne saçmalıyorsun bunu sana daha ne kadar açıklayacağım ben Batıyı seviyorum sen Mirayı ya da başkasını sevsen bile umrumda bile değilsin ama aklın varsa Mirayı sev çünkü o sevilmeyi çok hak ediyor." Miray sinirli bir şekilde yanımıza geldi.
"Burak sana inanamıyorum bunu bana nasıl yaparsın.Defne senden gerçekten çok özür dilerim sana inanmamakla büyük bir hata yaptım beni affedebilecek misin ?"
"Gel buraya şapşal."diyerek kollarımı açıp ona sarıldım çok özlemiştim.
