The Shadow World (Part Two) 'COMPLETE'

You are my family

Ik zit op het terras van Magnus zijn appartement. Magnus en Luke zijn vertrokken naar het hof van de koningin. Ik kan me nog een gesprek herinneren dat ik met Izzy gevoerd heb een tijd terug. Ik vertelde haar dat ik verliefd op Alec ben en haar gezicht lichtten helemaal op. Ze moedigden mij aan van door te zetten met mijn gevoelens en niet op te geven op Alec en dat had ik ooit nooit gedaan tot zes maand geleden. Mijn gevoel voor hem is niet veranderd, ik hou nog steeds van hem maar er is teveel dat nu gaande is dat ik mij niet kan focussen op Alec en op mijn leven als een downworlder. Ik kijk voor me naar de stad en de lichten van de straten die oplichten nu het donker is. "Adalind?" Het is Alec dat mijn naam zegt en mijn hart maakt een sprong. Ik draai me om en zie dat hij in pijn is. Ik wil naar hem toereiken maar doe het toch niet. "Ik weet dat ik je niets zou moeten vragen na alles maar het is Max, hij is niet in orde", zegt hij en voor mij is wat hij nu net gezegd heeft genoeg voor te helpen. We gaan naar het instituut zo snel als we kunnen. Eens we daar aankomen word er verteld dat ik niets kan doen voor te helpen. Ik praat met broer Enoch. "Is er iets dat ik kan doen voor te helpen?" Vraagt hij en hij schud zijn hoofd. "Je magie is niet genoeg, het is aan mij voor hem te helpen", zegt hij en ik knik. Ik zie dat Alec mee aan het luisteren is. Maryse praat op Alec in en uiteindelijk lukt het. De broer gaat terug naar binnen en ik wandel naar Alec toe. Iedereen neemt plaats en ik blijf naast Alec staan. Ik neem zijn hand vast en negeer alles dat ons kan tegen houden. Alec heeft me nodig en ik zal er zijn voor hem de steun te geven die hij nodig heeft. Ik knijp zachtjes in zijn hand en hij kijkt op me neer. Ik glimlach geruststellend naar hem en hij verstrengelt onze vingers ineen. Samen wachten we met zen allen op nieuws. Alec laat mijn hand los en gaat naast zijn familie zitten. Ik ga tegen de muur aan staan iets verder maar toch nog dicht genoeg. Jace rent naar ons toe en vertelt wat er gebeurd is. Alec gaat met Jace weg en ik blijf hier bij Izzy, Robert en Maryse. Ik weet dat de ouders mij niet echt mogen en niet echt fan zijn van me maar ik bied toch mijn steun aan in deze moeilijke tijd. Familie is alles. De deur gaat open en de broer komt uit de kamer. "Alles is oké, hij zal zo wel wakker worden", zegt hij en ik slaak opgelucht een zucht. Izzy komt naar me toe en omhelst me. "Dankjewel voor hier te komen", zegt Izzy en ik knik. "Natuurlijk", zeg ik en we wandelen allemaal de kamer in. We gaan op het bed zitten rond Max en wachtten geduldig tot hij wakker word. Alec komt de kamer in en ik sta op zodat hij op mijn plek kan komen zitten. Max opent zijn ogen. "Ik ga, Max verzorg je goed", zeg ik glimlachend naar hem en wandel de kamer uit. Ik hoor achter mij een deur sluiten en draai me om. Het is Alec en hij komt naar me toe. "Adalind, dankjewel voor te komen", zegt hij en ik knik. "Natuurlijk, ik ben blij dat Max in orde is nu." Ik wil weg wandelen maar Alec houd me tegen. 

"Adalind, het spijt me zo dat ik het je niet meteen verteld heb maar jij en ik we vinden altijd onze weg terug naar elkaar bedoel na die zes maanden zijn wij hier terug. Adalind ik hou van je", zegt hij en ik leg mijn hand op zijn wang en glimlach. "Ik hou ook van jouw Alexander." Ik trek mijn hand terug en zucht. "Maar als een downworlder zijn er moeilijke beslissingen die ik moet maken zodat ik mee kan helpen van de downworlders, mijn familie te beschermen. Het enige dat mij daar van weerhoudt dat- dat ben jij." 

"Nee, nee. Wij vinden een manier." 

"Ik kan beiden niet hebben, het gaat niet." 

"Ja toch wel. Wij kunnen het." Ik weet wat ik nu ga zeggen zijn hart waarschijnlijk zal breken maar ik heb geen keus. "Alec zes maanden geleden ben ik deels vertrokken vanwege jouw", zeg ik en wandel richting de lift. Ik druk op de knop en de deuren gaan open. Ik wandel de lift in en kijk nog één keertje naar Alec zijn gekwetste gezicht wanneer de deuren toe gaan en me weg nemen van hem. Ik kom beneden aan en ga zo snel mogelijk uit het instituut weg van hier, weg van dit alles. Ik kan het niet nu maakt niet uit hoeveel ik ook van Alec hou. Ik kom bij Magnus aan en zie dat hij thuis is. "Magnus is het goed als ik hier blijf?" Vraag ik aan hem en hij knikt. "Je mag hier blijven zolang als je wilt en wanneer dat je wilt", zegt hij en ik glimlach. "Goed want het is nog steeds definitief uit tussen Alec en mij", zeg ik. "Adalind, je mag je gevoelens niet zomaar afblokken voor hem", zegt hij en ik haal mijn schouders op. "Het is wat ik nu moet doen, ik hoor hier en ik moet vechten met jullie tegen Valentine en Jonathan. Dit is de plek waar ik hoor te zijn waar dat mijn gevoel ook mag liggen. Jij bent mijn familie", zeg ik tegen hem en hij glimlacht naar me. "Ik ben blij dat je terug bent, ik was zo bezorgd om je ik deed alles maar ik vond je niet", zegt hij en ik lach. "Ik heb van de beste geleerd om mezelf van de map te halen." Hij komt naast me zitten en ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder aan.