លោកប្តីកំហូច (The End)

លោកប្តីកំហូច(ភាគបញ្ចប់)

5ឆ្នាំក្រោយមក~~
មានក្មេងដែរមានរាងម៉ាប់ៗពីរអ្នកដើរកាន់ដៃម្តាយចូលមកក្នុង
ក្រុមដោយទឹកមុខក្រមូវចូលទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់ស្វាមីជាមួយនិង
កូនភ្លោះទាំងពីររបស់នាង។
តុក តុក តុក
សម្លេងគោះទ្វាបន្លឺឡើងចង់បាក់ទ្វាទៅហើយមិនយូរប៉ុន្មាន
ជីនក៍មកបើកទ្វាក៍ឃើញទឹកមុខប្រពន្ធខ្លួនស្អុយអែរ។
«អូននាំកូនមកធ្វើអី?»ជីនក៍ឱនមកមើលមុខកូនភ្លោះម៉ាប់ៗរបស់
គេទាំងពីររួចក៍ទៅប្រសព្វភ្នែកនិងភរិយាវិញ។
«គឺ ណារី និង ណារីនកូនសំណព្វរបស់បងនិងហើយយំទាមក
រកប៉ា» ជីយ៉ុននិយាយជាមួយជីនដោយការមិនពេញចិត្តហើយ
លើកដៃទាំងពីរដាក់ខ្វែងទ្រូងជាមួយនិងទឹកមុខក្រមូវ។
«កូនកាត់តាមអូននិងហើយ»ជីនតបទៅជីយ៉ុនវិញដោយការ
ឌឺដងហើយសើច។
«នរណាអ្នកទំនើងកូន»ជីយ៉ុនយកដៃច្រតចង្កេះធ្វើកាយវិការ
ច្រងេងច្រងាងនិងនិយាយសម្លត់ដាក់ជីន។
«ហើយពេលដែរអូនទម្ងន់ក្រែងបងជាចាញ់ជំនួសសោះនិង»
ជីនក៍ដើរទៅជិតជីយ៉ុនហើយកៀកស្មារបស់នាង។
«ចាញ់ជំនួសមែនតែអូនដើររកទិញអីឲបងញុាំចង់ឆ្គួតហើយ»
«អូខេ អូខេ!! បងចាញ់អូនក៍បាន» ជីនចាប់ទាញថ្ពាល់ប៉ោងៗរបស់
ជីយ៉ុនតិចៗរួចថើបមួយខ្សឺតយ៉ាងយូរ ជីយ៉ុនយកដៃគក់ដើមទ្រូង
របស់ជីនតិច។
«ខ្មាស់កូន»ជីយ៉ុនភ្លាមនោះស្រាប់តែថ្ពាល់របស់នាងឡើង
ក្រហមព្រឺងៗលើកដៃអង្អែលថ្ពាល់ហើយញញឹមដោយការ
អៀនរួចងាកមើលកូនភ្លោះទាំងពីរដែរកំពុងអង្គុយលើសាឡុងជិតតុធ្វើការជីនប្រលែងគ្នា។
«ខ្មាស់អី កូនមិនបានមើលពួកយើងទេ»
ជីននិយាយតបដោយស្នាមញញឹមដែរញញឹមអស់ពីចិត្តរបស់គេ។
«ថ្ងៃស្អែកពួកយើងទៅ ជីជូ»
«អូនមិនចង់ទៅទេព្រោះនាងល្អិតរបស់បងទាំងពីរអ្នកនោះ
រញេរញៃណាស់»
«នរណាថាបងឲយកកូនទៅ ផ្ញើរទុកនិងលោកយាយរបស់គេ
ពីរ បី ថ្ងៃសិនទៅ»
ជីយ៉ុនមិនបានឆ្លើយតបទៅកាន់ជីនវិញនោះទេ តែនាងឈរញញឹម
បិទមាត់មិនជិតព្រោះពួកគេមិនទាន់បានទៅលំហែកាយនោះទេ។
ថ្ងៃថ្មី~~
ពីរអ្នកបី្តប្រពន្ធបានចេញដំណើរទៅសមុទ្រជីជូទាំងព្រលឹម
ពួកគេបានទៅផ្ទះដែរទើបនិងទិញក្បែរមាត់សមុទ្រទុកសម្រាប់
មកលំហែនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក់។
ជីយ៉ុនពេលចូលផ្ទះថ្មីរបស់នាងភ្លាមក៍ទៅប្រះខ្លួនទៅលើពូក
ក្នុងបន្ទប់ដ៍ស្រស់ស្អាត ទ្វាកញ្ចក់អមជាមួយនិងវាំងននពណ៌ផ្ទៃ
មេឃស្រាល នាងបែរខ្លួនទៅខាងទ្វាកញ្ចក់ដែរនៅក្បែរ
មាត់សមុទ្រនាងគេងមើលទឹករលកដែរទៅមកៗ ភ្លាមនោះស្រាប់តែខ្លួនប្រាណរបស់ត្រូវបានក្រសោបដោយជីន ហើយក៍បង្វែរខ្លួននាងមករួចក៍ឡើងទ្រោមពីលើនាង។
«បងចង់បានកូនប្រុស» ជីនខ្សឹបដាក់ត្រចៀករបស់នាងតិចៗ
រួចញញឹមចុងមាត់។
«ទេ..អត់ទេ»
«ហេតុអី?»
«បងទៅបិទវាំងននសិនទៅ»ជីយ៉ុនក៍ច្រានជីនឲទៅបិទវាំងនន។
ភ្លើងស្នេហ៍ដ៏ក្តៅគគុកក៍បានចាប់ផ្តើម ជីនបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់
របស់ជីយ៉ុនដោយក្តីនឹករលឹកក្លិនបបូរមាត់ពណ៌ស្រស់របស់
នាង រហូតដល់នាងដង្ហក់ដង្ហើមញាប់ស្អេក ជីនក៍ដោះរ៉ូបរបស់
ជីយ៉ុនក្រវែងទៅលើឥតការ៉ូសល់តែអាវនិងខោតូចដែរបិទបាំង
ជីនក៍បង្អូសបបូរមាត់ពីថ្ពាល់មកដល់ប្រឡោះករ រួចក៍មកដល់
ត្រង់ចន្លោះដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់របស់រាងតូច ដៃរបស់គេក៍
ចាប់ដោះអាវតូចនិងខោសល់តែខ្លួនប្រាណននលគក គេក៍ច្បិប
ចុងផ្លែឈឺរីពណ៌ស្រស់របស់រាងតូចដៃម្ខាងច្របាច់ដៃម្ខាងទៀត
សរសៀរៗទៅផ្នែកកណ្តាលនៃរាងកាយបានទៅដល់ស្រទាប់
ផ្កាកុលាប ជីនក៍ដកបបូរមាត់ចេញហើយស្ទាបអង្អែលស្រទាប់
ផ្ការបស់រាងតូចរួចស៊កម្រាមដៃបីដាក់ចូលក្នុងល្អាងស្នេហ៍
បន្ទាប់មកស៊កបបូរក្តៅគគុករបស់គេចូលក្នុងភាពទន់ខ្សោយ
របស់នាងតូច ធ្វើឲនាងតូចបញ្ចេញសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងរំពង់។
«អ្ហឹកៗ អ្ហាស៎ៗៗ» ដៃរបស់គេខ្ញាំខ្នោយកើយយ៉ាងណែន។
ជីនក៍បានដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនចេញអស់សល់តែរាងកាយ
ននលគក ។ ជីយ៉ុនក៍ផ្តួលខ្លួនរបស់ជីនទៅលើពូករួចនាងក៍ឡើង
ទៅទ្រោមពីលើរាងក្រាស់វិញម្តង មាត់របស់នាងកំពុងតែប្រលែង
លេងនិងកូននាគរាជដែរកំពុងខឹងធ្វើឲម្ចាស់របស់វាបញ្ចេញសម្លេង
ចេញមក។
«សឺត....អ្ហាស៎» ជីនក្តោបសក់របស់ជីយ៉ុនកុំឲរញេរញៃ
ហើយរាងក្រាស់ក៍បង្វែរខ្លួនទាញរាងកាយតូចច្រឡឹងមកជិតខ្លួន
ជីយ៉ុននាងកាន់ក្បែលគ្រែយ៉ាងជាប់ ជីនក៍ស៊កកូននាងរាជចូល
ក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់នាងតូច។
«អ្ហឹស....អ្ហ៎ាសៗៗ»ជីយ៉ុនស្រែកថ្ងូរលាន់លឺពេញបន្ទប់ រីឯជីន
វិញធ្វើចលនាពីយឺតទៅលឿងធ្វើឲសម្លេងសាច់ប៉ះគ្នាយ៉ាងលឺ
រាងក្រាស់អុកសាប់ៗយ៉ាងលឿន រហូតដល់គ្រាប់ញើសស្រក់មក។
«បង...តិចៗ....»ជីយ៉ុននិយាយដោយសម្លេងរអាក់រអួលព្រោះ
ត្រូវបានគេវាយលុកយ៉ាងពេញទំហឹងធ្វើឲនាងឈឺលាយលំជា
មួយភាពស្រណុកសុខស្រួល រាងក្រាស់គេក៍ឈឺមិនចាញ់និង
ជីយ៉ុនប៉ុន្មានដែរព្រោះស្នូលសាច់របស់គេត្រូវបានស្រទាប់ផ្កា
ក្រសោបយ៉ាងណែន ពួកគេទាំងពីរក៍បានមកដល់គោលដៅសង្គ្រាមស្នេហ៍ដ៏ក្តៅគគុកក៍បានបញ្ចប់ជីនប្រះខ្លួនយ៉ាងហត់
គឃូសជិតជីយ៉ុនហើយក៍ក្រសោបរាងកាយតូចច្រឡឹងរបស់នាងរួចទាញភួយមកដណ្តប់ជាមួយគ្នាដោយស្នាមញញឹម។
«បងសន្យាថានៅក្បែរអូនរហូត» ជីននិយាយរួចថើបថ្ងើស
របស់នាងយ៉ាងយូរលម្អជាមួយនិងស្នាមញញឹមដែរពពេញទៅ
ដោយសេចក្តីសុខ។
«អូនក៍សន្យាថានៅជាបងរហូត»ទាំងពីរអ្នកក៍គេងឱបគ្នាក៍លើពូក
ក្នុងភួយតែមួយ។

ចប់ដោយបរិបូណ៌ អេទមីនសូមអគុណគ្រប់គ្នាដែរតាមដានតាំង
ពីភាគមួយរហូតដល់ភាគបញ្ចប់សង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នាពេញ
ចិត្តនិងជួយគាំទ្រអេទមីន។🙏🏻💜✨