yarber sonsuz aşk *Tamamlandı*

°4.bölüm°

Merve: dur kanka gitme.

Dinlemedim ağlayarak eve gittim ayhan ordaydı.

Ayhan: ne oldu kanka iyimisin?

Sanki dilimi başlamışlardı konuşmak bana iyi gelmicekti susuyordum o yüzden.

Hemen odama çıktım dolabımı boşalttım her şeyi çantama yerleştirdim.ben çantamı hazırlarken onlarda gelmişti hepsi berke yüzündendi ama hepsi!

Ardından hemen aşağı inip bu eve ait olan anahtarımı masanın üstüne koydum.

Ayhan: lan noluyo biri anlatabilirmi?!

Ve bütün anılarımı bir kenarda bırakıp gittim kapıyıda arkamdan kapattım.

Başım çok ağrıyordu migrenim vardı bu daha da kötü ediyordu beni.
Yürümeye başladım saat şuan akşam 10 du bu saatte nereye gidebilirdim.

İleride bir park vardı oraya gidicektim ama ordada yatamazdım en azından şuan bazı aileler vardı parkta park berke lerin eve çok yakındı.

Her şeyi boş verinde ben çok açtım tam cüzdanımı çıkartıcaktımki cüzdanımı evde unutmuşum!

İşte şuan hem üşüyor hem aç hem evsiz hemde yanlızdım her yerim titriyordu peki neden ben ya neden?!.
Ben ne yaptım anlamıyorum.

Sonra ben arkamı dönükken biri sırtıma dokundu bir anda sıçradım neyseki çığlık atmamıştım.

Bu berke ydi elindede cüzdanım.

Berke: cüzdanını unutmuşsun git kendine yiyecek bişey al ayrıca burdamı yatıcaksın?

Yaren: *yorgun ve titreyen sesle* istemiyorum... Ve evet burda kalıcam çünkü gidicek başka yerim yok.

Berke: galiba çok üşüyorsun sesin bile titriyo..

İlk defa berke nin sesinde bir pişmanlık vardı ilk defa..

Yaren: evet üşüyorum..

Berke: evden sana polar falan getirmemi istermisin?..

Yaren: hayır.. sadece cemrenin yanına git.. O daha önemli.

Berke: ben cemre-

Yaren: EVET CEMREYİ SEVİYORSUN! BENİ DEĞİL..

Berke: yaren hadi eve gel ben diğerlerine anlatırım hadi gel.

Yaren: gelmiyorum..

Berke: hadi yaren gel!

Yaren: benim artık bir evim yok tamam mı!? Hem ne oldu sen benden nefret etmiyormuydun hani hava çok soğuk ya git cemrenin üstüne bi polar veya bi battaniye ört üşümesin..

Berke: peki sen bilirsin.

Dedi ve gitti berke..  ilk defa bu kadar yanlız ve çaresiz hissediyordum ilk defa...

Ve saat şuan gece yarısı 1'di hala ağlıyordum ağlamaktan gözlerimin altları şişmişti donuyordum soğuktan cüzdanımıda berke de bıraktım kendimden nefret ediyorum.

Gözlerim kapanıyordu hem açtım hem susuz bu şekilde yatamazdım ama zorundayım yapıcak bişey yok dedim ve sabahın olmasını bekledim...

Son.