The Shadow World (Part Two) 'COMPLETE'

Returning back to New York

Ik zit in de auto samen met Dean. Dean is een vriend van mijn vader als je het zo kunt noemen toch. Hij is iemand waar ik mee samen werk en waar ik goede vrienden mee ben geworden. We doen alles voor elkaar en voor Serena die al in New York zit sinds drie maanden terug voor alles in het oog te kunnen houden. Mijn vader stuurt ons zodat wij hier de klussen verder kunnen klaren ik wist niet dat mijn moeder niet meer bij mijn vader was tot 6 maanden geleden. 6 maanden geleden woonden ik hier in New York. Heel veel is er veranderd en dan vooral ik. De duisternis waar ik zo hard tegen aan het vechten was heeft nu volledig bezit over mij en ik heb niet de kracht voor daar tegen te vechten. Ik tuur door de voorruit en de straten worden steeds bekender en bekender en even komt er een overweldigend gevoel van diep in mij naar boven. Een gevoel dat ik al heel lang niet meer heb gevoeld, het gevoel van thuiskomen. Mijn gedachten dwalen af naar Clary en Simon en hoe ik ze niet meer heb gehoord sinds ik ben vertrokken omdat ik mijn telefoon niet mocht meenemen van mijn vader. Ik denk aan Izzy en aan Alec maar bij dat laatste gaat er een pijnlijke steek door me heen en hap ik naar adem. 

"Adalind, gaat het?" Vraagt Dean bezorgd aan me en ik knik. "Ja het gaat best, we zijn er bijna", zeg ik en glimlach snel naar hem. Dean is zoals een broer voor me geworden, iemand dat ik niet meer zou willen verliezen net zoals met Serena alleen ligt dat nog juist iets anders omdat ze er later bij is gekomen en ook snel weg is gegaan naar mijn huis. Mijn huis, het huis dat ik gehuurd heb zodat ik Magnus zijn vrije tijd kon geven. Magnus de man die als een vader voor me was, de man die ik in de steek heb gelaten. We komen uiteindelijk aan mijn huis aan en Dean parkeert de auto voor de deur. Ik stap uit en sla de deur van de auto achter mij toe. Ik haal een paar keer diep adem en wacht op Dean voor naar binnen te wandelen. "Ben je zeker dat hier zijn goed voor je is?" Vraagt hij aan me en ik trek een wenkbrauw op. "Ja tuurlijk, waarom zou dat niet zo zijn?" Vraag ik hem en hij schud zijn hoofd. "Niets. Kom we gaan naar binnen", zegt hij en op dat moment doet Serena de deur open. "Jullie zijn er", zegt ze vrolijk en omhelst ons stevig. We gaan met zen alle naar binnen en Serena geeft me mijn telefoon aan. Ik wil zien of ik berichten heb gekregen maar hij is plat. Ik steek hem snel in de lader en wandel naar boven naar mijn slaapkamer. Ik kom de kamer binnen en herinneringen van Alec en mij in deze kamer komen als een stormvloed binnen. Ik schrik op wanneer ik twee handen op mijn schouder voel. Een traan die ontsnapt is veeg ik snel weg en draai me om en kijk recht in de ogen van Dean. "Serena vroeg zich af waar je was", zegt Dean en ik rol lachend met mijn ogen. "Ik wou mezelf even opfrissen van de lange tocht die we hebben gemaakt", zeg ik en wandel de kamer uit. Hij volgt me op de voet naar beneden wanneer ik een man zie staan in de living die maar al te bekent voor me is. Mijn hart raast als een gek en ik hou Dean tegen die zijn mes al tevoorschijn wilt halen. Ik kijk hem aan en schud met mijn hoofd. De man die voor ons staat draait zich naar me om en ik zie de gekwetste maar verbaasde blik in zijn ogen. "Adalind we hebben naar je gezocht, je verdween en je antwoorden niet meer op onze berichtten", zegt Magnus en ik weet dat ik me nu slecht zou moeten voelen en diep van binnen zal ik me ergens ook wel slecht voelen maar dankzij al die duisternis dat in mij zit voel ik niets. 

"Ik wou niet gevonden worden", zeg ik kort en hij trekt een wenkbrauw op. "Mogen we even alleen zijn?" Vraag ik aan Dean en Serena en ze gaan beide de kamer uit. Ik wandel naar Magnus toe en ga voor hem staan. "Weet je nog toen ik tegen je zei dat het kwaad steeds dichter en dichter kwam en hoe jij mij beloofd hebt dat je het niet ging laten gebeuren?" Ik spreek de woorden uit en zie in zijn ogen de pijn opkomen en het schuldgevoel dat hij met zich meedraagt. 

"Adalind.. Ik ga je helpen, ik heb het je beloofd. Dit ben jij niet zo koud.. Heb je al-"

Ik schud mijn hoofd want ik weet wat hij wilt zeggen. Henry een vriend van mijn vader zei me dat het niet lang ging duren voor ik iemand zou vermoorden en dat is ook de reden waarom ik hier ben. "Ik wil dat je vertrekt en niet meer terug komt, wij zullen hier ook niet meer zijn tegen dat je het vertelt hebt", zeg ik en open voor hem een portaal. Het is lang geleden dat ik nog mijn krachten heb gebruikt voor een portaal te openen. Hij kijkt mij enkele tellen aan en wandelt dan de portaal door naar waar hij ook wilt gaan. Ik sluit de portaal achter hem en roep Dean en Serena.  "We moeten hier weg voor dat derest ook naar hier komt van mijn verleden", zeg ik tegen hun. "Je bedoelt voor dat Alec naar hier komt?" Vraagt Serena en daar is het weer. De steek door mijn hart. "Laten we gewoon gaan, nu!" Ik wandel naar buiten en stap de auto in. De koffers van Dean en mij steken nog in de auto en ik mag maar hopen dat Serena haar koffers aan het inpakken is. Dean komt naar buiten en stapt de auto in. 

"Je kon het mij zeggen dat Alec hier woonden", zegt Dean en ik haal mijn schouders op. "Het is het niet waard om over te praten", zeg ik alleen maar als antwoord. Serena komt eraan met haar koffers en propt ze in de auto. Ze stapt in en geeft ons de nieuwe weg naar het huis dat mijn vader nog heeft hier. Ik zucht en we rijden naar het nieuwe huis zodat we verder kunnen werken aan de reden waarom we hier zijn.