Futurum (Paranormale Novelle)

(33)Juni 2066

33.

De mannen van het onderzoeksteam zaten zwijgend in het zenuwcentrum een beker koffie te drinken. Wat ze eerder op de avond hadden gedocumenteerd, zette hen in een diep gepeins, waarbij niemand iets zei. Op de beelden was het verder rustig gebleven.
Eerder hadden ze de onverklaarbare lichtballen bekeken, die de Static Night Vision camera's op verschillende plekken van het huis hadden opgepikt. Vooral in de woonkamer waren deze duidelijk zichtbaar geweest.
Het team had sporadisch geluiden opgevangen, zoals die afgrijselijke schreeuw vanuit de badkamer. Ze konden daar nog steeds niet de vinger op leggen wat dat was geweest, noch waar die griezelige voetstappen vandaan waren gekomen. Voor zover ze wisten, waren zij de enige levende wezens in het huis.
'Weet je wat ik helemaal verbazingwekkend vind?' begon Buster. 'Dat wat we op de Structured Light Sensor camera hebben waargenomen.'
'Nou, opmerkelijk was dat zeker,' beaamde Zephyr. 'De anomalie was bijzonder helder geweest.'
'Die witte strepen hadden duidelijk een kleine entiteit weer gegeven, terwijl er toch echt niemand in de kamer was,' bevestigde Jarl. Hij roerde in zijn beker, nam een slokje en trok een gezicht. 'Noem je dit koffie, Alex? Ik drink nog liever een pot slootwater.'

'Ja nou, sorry hoor,' antwoorde Alex nonchalant. 'Die koffie is toch nu even niet belangrijk.'
'Oh, en die koude luchtstromen wel zeker?'
'Uiteraard. Maar het allermooiste blijft nog wel wat de Ovilus 3 voor ons heeft vertaald. Dat blijft toch het beste bewijs voor wat er zich vijftig jaar geleden moet hebben afgespeeld.'
Iemand wierp een blik op zijn horloge. 'Twaalf uur vijfendertig,' mompelde Buster. 'Zijn we alweer zo lang bezig jongens?'
'Laten we hopen dat we nog meer kunnen opvangen,' opperde Zephyr. 'Wat we al hebben, is prachtig natuurlijk, maar in het geval zoals deze wil je gewoon het zekere voor het onzekere nemen. Bovendien hebben we nog iets van twee uurtjes voordat het tijd is op de apparatuur op te ruimen, dus laten we die tijd benutten.'
Alex rolde met zijn ogen. 'Het zekere voor het onzekere,' zei hij sarcastisch. 'Dat meen je toch niet he? Ik bedoel... ach laat maar. Je weet wat ik bedoel.'
'Je bedoelt waarschijnlijk dat het nu al zeker is dat dit huis doordrenkt is met paranormale activiteit.' Jarl nam nog een slokje koffie. 'Ja, dat is wel duidelijk geworden.'
Overal in het huis was het nog pikkedonker.
De presentator verbrak de stilte. 'Staat de documentatie camera nog aan, Alex? Ik wil een laatste shot voor Scary Creatures op beeld hebben.'
Alex nam de camera waarmee ze op vreemde plekken buitengewone dingen documenteerden, op zijn schouder. 'Hij draait.'
Zephyr zette weer een van zijn formele stemmen op en wendde zich tot de camera. 'Het mag duidelijk zijn dat er iets, in dit lang verlaten huis op de heuvel van Thomshill, niet pluis is. De jongen die we eerder op onze SLS-camera zagen en de stemmen die we van zowel de zoon als de dochter hebben doorgekregen, zijn daar onder andere het bewijs van.' Hij haalde even diep adem. 'Wij van de Scary Creatures- crew denken dat er meer aan de hand is. Volgens onze onderzoeken eerder is gebleken dat er tenminste vijf mensen zijn overleden, hier in het huis op de heuvel... oké, stop maar even.' Zephyr wapperde ongeduldig met zijn hand.
'Misschien kunnen we beter dat laatste shot met een voice over brengen, die we later in het materiaal monteren. We kunnen ons beter bezighouden met de opstelling voor de reproductie,' opperde Alex. 'Want zo te zien hebben we nog een nacht hiervoor nodig.'
'Ik ben nog steeds van mening dat het monteren van een voice over een lastige klus is,' zei Jarl, die de man van de technische snufjes in het zenuwcentrum was. 'Het gaat allemaal om timing. En uit research naar het historische drama is ook gebleken dat niemand ooit heeft geweten wat er werkelijk binnen dat gezin speelde en wat de toestand überhaupt in werking heeft gezet. De kranten van toen doen er anders behoorlijk vaag over.'
'En niet alleen de kranten,' vulde Buster zijn maat aan. 'Op het internet vind je tegenwoordig ook allemaal tegenstrijdige dingen. Zo gaat dat. Niemand weet meer wat er exact aan de hand is geweest.'
Zephyr wreef nadenkend over zijn kin. 'Maar de feiten hebben we. De persoon die de slachting destijds ontdekte, heeft de politie laten weten dat op het moment dat hij de dode bejaarde in de schommelstoel aantrof, hij meteen naar buiten is gerend om de politie te waarschuwen. Dat heeft een van de kranten uit die tijd toen vermeld.'
'Het korps ontdekte toch dat de dode bejaarde die ze aantroffen, in haar halsslagader was geraakt?' Jarls vingers vlogen over het toetsenbord. Op een van de schermen verscheen een internetpagina over paranormale verschijnselen. 'Dat kunnen we wel met een van onze prototypes nabootsen, net zoals het lichaam met het afgehakte hoofd op de overloop, de gewurgde jongen in de badkuip en, indien we onze reservemiddelen inzetten, kunnen we zelfs nog een pop met een gebarsten halsslagader regelen.'
'Niet nodig,' zei Zephyr. 'Nou oké, laten we zeggen dat we minstens een, hooguit twee dummy's nodig hebben, waarvan eentje met dat afgehakte hoofd. Een van ons kan tenslotte moeilijk doen alsof hij geen hoofd heeft...'
Alex grinnikte hierop even.
'...en de andere moet een kleine met wurgplekken zijn, gezien niemand de juiste lengte heeft om de kleine jongen te simuleren,' zei de presentator, zijn collega negerend. 'De rest moet ons make up team maar regelen.' De presentator wendde zich nu tot de cameraman. 'Alex, jij hebt de rol van de bejaarde met de halsslagader.'
De onderzoeker protesteerde, maar Zephyr stak onverbiddelijk zijn hand op. 'Buster, jij bent de jonge vrouw met de kapotte halsslagader, die ze in de kinderkamer vonden. Jarl houdt alles vanaf het zenuwcentrum in de gaten.'
'En welke rol heb jij?' Alex had de documentatie camera op tafel neergelegd en sloeg zijn armen geïrriteerd over elkaar. 'Waarom moet ik eigenlijk de oma van het stel zijn?'
Zephyr rolde met zijn ogen. 'Ik hoef jou toch niet te berispen, je te vertellen dat je respect voor de doden hoort te hebben?' Hij boorde zijn blik ijskoud in die van Alex. 'Maar, om antwoord te geven op je vraag: Ik zal de gestoorde psychopaat zijn. De vader die zijn gezin om zeep helpt. Ik zal hierbij wat moeten improviseren, want ik weet natuurlijk niet wat er vooraf allemaal gezegd is. Laat staan hoe het precies is gegaan.'
'Ik durf te zweren dat die rol je vlekkeloos afgaat,' mopperde Alex binnensmonds.
De presentator deed alsof hij dat niet hoorde. 'En laten we het asjeblieft een beetje geloofwaardig voor deze rusteloze geesten houden. Daarnaast willen we ze niet beledigen,' vervolgde hij. 'Altijd in je achterhoofd houden, dat wij degenen zijn die iets van ze willen en dat is informatie over het hiernamaals.'
'Prima,' zei Alex nu. 'Maar ik weiger een pruik op te zetten.'
'Daar gaat het niet om. Jullie spelen enkel dat jullie zojuist zijn gestorven zijn. Hiervoor zijn de cruciale locaties gemarkeerd. Daarbij maakt het niet zozeer uit of je de juiste haarkleur of het juiste geslacht hebt. Het make up team zal enkel wat "verwondingen" aanbrengen om het voor de entiteiten een beetje realistischer te maken.'
'Dus al die tijd heb je me voor niets een pruik laten opzetten,' mopperde de cameraman nog maar eens.
'Dat was iets anders, Alex en dat weet je best...'
'Man, ik moest een vermoord hoertje spelen in dat casino, doe nou niet alsof dat niets was,' grimaste hij. 'Van die hakken heb ik anders een baarmoederverzakking opgelopen.'
'Als je een baarmoeder zou hebben,' corrigeerde Zephyr. 'En nu even serieus. Weet iedereen zijn rol? In dat geval, is het tijd voor...'
Hij kon zijn zin niet afmaken. Een oorverdovende knal overstemde datgene wat hij nog had willen zeggen, en deed het huis op zijn grondvesten trillen. Voordat het team door had wat er gebeurde, waren de vlammen al hoog opgelaaid.