Amortentia ✨ Sirius Black

*\ 17.Bölüm /*

39 yıl önce bugün James ve Lily Potter kendilerini Voldemort'a karşı siper ettiler ve Harry Potter hepimizin sağ kalan çocuğu oldu. Hepimiz asalarımızı onlara kaldıralım. /*

"O anda ülke boyunca gizlice toplanıp kadeh kaldırıyordu insanlar, Harry Potter'a diyorlardı fısıltıyla, sağ kalan çocuğa!"

*\    /*

"İşe yarayacağından emin misiniz?" diye sordu Sirius asık suratla.

"İşe yarayabilir. Hatta Lisa... Sirius'a şöyle güzel bir tokat bile atabilirsin. Gerçekçi olur." dedi James heyecanlı bir şekile.

Lisa aklına gelen bir planı onlara anlatmıştı. Donna'yı küçük bir oyuna getirip onun ağzından laf alabileceğini düşünüyordu. Sirius ile büyük salonda yalandan bir şekilde kavga edeceklerdi -ki Donna inansın. Sirius'da bunu istemiyordu.

"Veritaserum verelim gitsin." dedi Sirius.

"Veritaserum kullanmak yasal bile değil." dedi Lisa. Dört arkadaşın da bakışları ona imalı bir şekilde döndü.

"Tamam, Amortentia kullanmakta yasal değil ama biz Donna gibi değiliz." diye de ekledi.

"Gidip Profesör Dumbledore'a her şeyi anlatmak en iyisi." dedi Remus.

"Hayır." dedi Lisa keskin bir şekilde. "Donna'nın oyunlardan bıktım artık. Şimdi sıra onda."

Peter gözlerini kısarak ona baktı. "Bazen... beni ürkütüyorsun."

"Bir Slytherin olduğumu unutuyorsun." dedi Lisa gururla. Sirius istemsizce sırıttı. Lisa'nın bir Slytherin gibi olmadığı insanlar tarafından konuşulan bir şeydi. Bu da Lisa'yı hep üzerdi. Ama kim ne derse desin binasını gururla söylemesi Sirius'un çok hoşuna gidiyordu.

Akşam yemeğinde, Lisa büyük salona girdiğinde kalabalık masaların arasında Sirius ve diğerlerine doğru yürüdü. Gün içinde birkaç kez kavga etme pratiği yapmışlardı. Ama genelde James'in dalga geçerek kahkaha atmasıyla, ya da Sirius'un Lisa'nın söylediklerini bir an ciddiye alıp gerçek bir kavgaya dönüşmesiyle sona ermişti. 

Lisa, Sirius'un tepesinde dururken kollarını göğsünde bağladı. "Bu kadar kötü biri olacağını tahmin etmezdim!"

İşte başlıyorlardı.

"Ne?" Sirius gülmemek için kendini tutarken ona döndü. "Ne diyorsun?"

"Yaptığın şeyi öğrendim! Suçu başkasına atmaya çalıştın ama o notu sen göndermiştin!" Sesinin, Slytherin masasına kadar duyulabileceğinden emin olmaya çalıştı. Zaten büyük salonun çoğunluğu durup şaşkınlıkla ikisini izlediği için kesinlikle duyuluyor olmalıydı.

Donna'nın meraklı bakışları da onlara dönmüştü bile.

"Hiçbir not göndermedim ben Cooper!" Sirius ayağa kalktı ve onun karşısına geçti. "Sana söyledim."

"Sana güvenmemem gerektiğini bilmeliydim! İğrenç birisisin! Sana söylemiştim! Benimle uğraşmayı bırak! Senden nefret ediyorum!"

Sirius tüm bunların gerçek olmadığının elbette farkındaydı ama bir anlığına, Lisa'nın ona bu sözleri gerçekten söylediğini düşündü. Kalbi bu düşünceyle bile paramparça oluyordu. Onu kıracak bir şey asla yapmamaya kendine söz verdi.

Lisa arkasını dönüp giderken Sirius şaşkın bir ifadeye büründü. Arkadaşlarına dönerken sessizce yerine oturdu. Büyük salonda fısıldaşmalar başlarken çaktırmadan Donna Grey'i izledi. Birkaç dakika sonra masadan kalkan Donna, büyük salondan hızlıca çıktı.