Kolejdeki Serseri'nin devam kitabıdır.
Ada, Ateş ve değişiklerin hikâyesi gidenler ve gelenleriyle buradan, yarım bıraktığımız yerden devam ediyor.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hiç olmadığım kadar ihtiyacım var sana. Kokuna, se...
Nasılsınız bakalım? İyi misiniz? Dersler nasıl gidiyor? Benim başladı ve tüm temposuyla devam ediyor. Oh yoruldum^^ Bölüm bence çok tatlı ve komik oldu :) Çok çok seveceğinizi ve hoşunuza kaçacağınızı düşünüyorum. Bölüme bol bol yorumlarınızı bekliyorum. Yorumlara göre bölümün hızı da aynı orantıda olacaktır. Yani bol yorum = hızlı bölüm ^^
Bir sonraki bölümün alıntılarını instagram'da paylaşacağım. İnstagram: mavininhikayeleri
Wattpad: kendince_yazar (Duyurular için lütfen takip edin.)
Bölüm şarkılarımız;
Beste'den: Furkan Manav - Yıldızlar Anlatsın Aslan'dan: Seda Tripkolic - Gözlerinin Yeşilini Özledim Burak'dan: Kalben - Ben Uyurken Tut Beni
Bölüm sonunda sizin için biraz eğlenceli sorular hazırladım. Lütfen cevap vermeden kaçmayın, eğlenelim, gülelim beraber.
Ve sizlerden birisinin istediği bir kız ismi hikâyemize girecekti. Ve bunun için sizlerin istediği isimlerle bir çekiliş yaptım instagramdan. Giren isim şu an hikâyemizde. 💙 Ara ara böyle şeyler yapacağım. Karakterlerimin isimlerini sizlerin koymasını istiyorum.
İyi okumalar.
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beste'den...
Sevmek güzel şeydi. Sevmek ne güzel şeydi. Birisine tüm kalbini açabilmek, tüm güzellikleri onun önüne sermek, onun tek bir gülüşüyle mutlu olmak ne güzel şeydi. Ama bu sadece bir insan olarak algılanmamalıydı tabii. Ya da karşı bir cins.
Bir hayvanı severdiniz ve o sizin aileniz olurdu. Ya da bir bitkiyi sever onunla saatlerce konuşur, dertleşirdiniz. Bir canı severdiniz ve bu yeterdi.
Pardon bazen yetmeyebilirdi.
Bazen severdiniz, her şeyden çok severdiniz ve her şeye yetmeyebilirdi. Verdiğiniz sevginizin karşılığını bulamazdınız mesela.
Peki sizce insan karşılığını almak için mi severdi?
Bence hayır, yani en azından öyle olmamalıydı. Ben bunu şu kadar sevgi veriyorum, o da beni bu kadar sevsin diyemezdiniz. Bu haksızlık olurdu.
Kimse bizi sevmek zorunda değildi çünkü.
Şimdi düşünüyordum sadece... Ben sevgimin karşılığını alabilmiş miydim?
Koyuyordum şimdi tüm gerçeklerimi, sevgimi önüme... Ve bakıyordum. Evet alabilmiştim. Belki bu uğurda kalbim çok kırılmıştı, parçalara ayrılmıştım. Ama ben sevgimin karşılığını almıştım.
