Futurum (Paranormale Novelle)

(16)Juni 2066

16.

May ontwaakte van fluisterende stemmen, die voor haar gevoel als een snelle trein door haar hoofd denderden. Wat was er gebeurd? O ja. Vage beelden van een conversatie tussen haar en haar dode broertje Mick. Een wel heel eigenaardig gesprek. Was ze soms gek aan het worden? Haar moeder zou haar vast niet geloven en oma al helemaal niet.
Instinctief hield ze haar ogen stijf dicht. Op de achtergrond hoorde ze zachte stemmen van een verwoed gesprek. Iets in haar gaf haar een scherpe waarschuwing. Wat hadden oma en moeder voor haar verzwegen? Hoe kan het, dat zij de entiteit niet voelen? De klanken van een discussie echoden gruwelijk hard door haar pijnlijke hersenpan. Krampachtig luisterde naar wat er blijkbaar gezegd moest worden.
'Kon May niet op een ander moment van haar stokje gaan?' hoorde ze haar oma vinnig zeggen. 'Ze weet het weer lekker te timen!'
'Toe moeder, ze heeft net als ons een moeilijke periode achter de rug. Wat als ze het nou echt te pakken heeft?'
Moeilijke periode? Doelde haar moeder soms op het feit dat ze ineens geesten kon zien? Geesten die voorheen nog nooit aan haar waren verschenen ... dit hele gedoe kon weleens voor moeilijkheden zorgen.
Ze hoorde haar oma laatdunkend snuiven. 'Je gelooft toch niet dat ze aan de Geestesziekte lijdt he?'
'De Cyclus kan vreemde dingen met je doen, moeder,' hoorde ze haar moeder vastberaden zeggen. 'Zeker voor types zoals ons.'

Weer iets over een Cyclus.
'Als dat zo is, dan hebben we een groot probleem,' ging haar oma onverstoorbaar verder. Op dreef vervolgde ze: 'Als ze bepaalde dingen niet door heeft, dan zullen we haar aan een grondig onderzoek bloot moeten stellen, en...'
Een onheilspellend geluid overstemde Maisies woorden. Ergens galmde een klok dat het zeven uur was. De tijd was, zo te horen, voorbijgevlogen. Het laatste wat ze zich kon herinneren was dat ze met Mick vanmorgen spiegeleieren had zitten eten. Het ontbijt had alleen een wel heel rare nasmaak gehad... de Geestesziekte, niet "een geestesziekte"... types zoals... ons.
'Ik denk dat we toch een vinger aan de pols moeten houden, wat May betreft.' Ze hoorde hoe haar moeder nu zwaar ademde. 'En zo te zien hebben we een groter probleem.'
Op dat moment werden ze overstemd door onbekende stemmen in de hal. Gemorrel met de voordeur die zo te horen niet op slot had gezeten.
'Vlug!' hoorde ze oma woedend sissen. 'We moeten ze afschrikken. Ze mogen hier geen bewijzen vinden! Laat haar hier maar liggen, dat lossen we later wel op. Zolang ze niet wakker wordt, kunnen we de schade inperken en zal ze niet opvallen. Dan hou jij je gewoon schuil zoals je altijd doet en ik glip tijdelijk over naar De Andere Kant, en...'
'Jij ook altijd met je Andere Kant,' mopperde Nydia haar moeder onderbrekend. 'Je doet maar wat je niet laten kunt. Je weet waar je me kunt vinden...'
De discussiërende stemmen van oma en haar moeder stierven weg.