15 years later...
Nandito ako ngayon sa sofa at nagbabasa ako ng libro nang bigla akong tawagin ng anak ko, si Andrea.
"Mommy." Binitawan ko naman ang librong hawak ko at lumapit sa kanya sa kama.
"Yes baby ko. May kailangan ka ba?"
"Bakit po wala akong Daddy? Yung iba ko pong friends meron." Natigil naman ako sa tanong nito. Tiningnan ko sya na ngayon ay naka tingala sa akin at naghihintay ng sagot.
"Ah baby. Si Daddy kasi, kaya hindi natin sya kasama dahil nasa trabaho sya. Nandun sya sa Pilipinas." Paliwanag ko sa kanya.
"Pwede po ba natin sya puntahan dun dun sa Pilipinas." Nakita ko naman ang excitement sa mga mata nito kaya tumango na lamang ako.
" Yehey! Makikita ko na si Daddy. " Masayang saad nito at tinaas-taas pa ang kamay. Niyakap ko na lamang ito at pinunasan ang luha na pumatak galing sa aking mga mata.
~~
Hi!! I'm back!! Sorry nag delete muna ako ng story ko. Mas papagandahin ko pa kasi yun. Kaya para pambawi sa inyo ay ito ang panibago kong story. Tapos ko na sya sa twitter pwede nyo na sya basahin dun pero may mga babaguhin ako kaya dito ko na lang sya ilalagay.
I'm sorry kung may mga mali man akong grammar or salita or words pasyensya na tao lang nag-kakamali. Love youu!!
Send me your thought on Twitter and follow me.
🐦: @DestinyVicey
