Kolejdeki Serseri'nin devam kitabıdır.
Ada, Ateş ve değişiklerin hikâyesi gidenler ve gelenleriyle buradan, yarım bıraktığımız yerden devam ediyor.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hiç olmadığım kadar ihtiyacım var sana. Kokuna, se...
Nasılsınız bakalım? Keyifler yerinde mi? Uzaktan eğitimler başladı mı? Başladıysa nasıl gidiyor? Benim henüz başlamadı...
İnstagram: mavininhikayeleri (Lütfen beni orada da yalnız bırakmayın)
Twitter: kendince_yazar0
Spofity: mavi.yazar (Kolejdeki Serseri için bir liste hazırladım)
Wattpad: kendince_yazar (Takip ederseniz bölüm duyurularına panomdan bakabilirsiniz.)
İnstagram'da moodluk fotoğraflar başlatmıştık biliyorsunuz. Şimdi size geçen hafta gelenlerden en çok güldüğümü atıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikâyemize girecek kız karakterimizin ismini siz belirlemek istiyorsanız bir önceki bölüme belirttiğim paragrafa yazabilirsiniz.
Multimedia: Beste 💙
Bölüm şarkımız; Emir Can İğrek - Saman Sarısı
Sınır: 750 beğeni, 3000 yorum
Bölüm hakkında kısa bir uyarı; Uzun bir bölüm oldu. Gözleriniz yorulduğu zaman **** bu işareti gördüğünüz yerde kesin lütfen. Ve gif ya da fotoğraf gördüğünüz yerde bölüm bitmiyor. Lütfen en aşağıya kadar inin.
Bölüm sonunda size birazcık dert yandım bana yardımcı olmadan da gitmeyin lütfen. Tabii sorduğum sorulara da cevap vermeden kaçmazsanız sevinirim. 🤝
İyi okumalar.
~
Ada'dan...
Ateş'le birlikte bahçeye çıktığımızda, çardakta gördüğümüz bizim çocukların yanına doğru ilerlemeye başladık. Kutay her zamanki gibi Asrın'ı sinir ediyor, onun ellerinden kurtulmaya çalışırken de Beste'nin arkasına saklanıyordu.
Bu çocuk gerçekten deliydi.
Yanlarına vardığımızda, "N'aptınız bakalım?" diyerek Burak'ın yanındaki boş yere oturdum. Yazık garibim kalmıştı bu delilerin arasında. Ateşte, Asrın'ın yanındaki boşluğa oturduğunda ellerini bana uzatarak parmaklarımın arasından geçirdi. Birleşen ellerimizi dizinin üzerine aldığında dudağımın kenarında bir tebessüm oluştu.
Mavi gözlerimi bahçede dolaştırmaya başladığımda gördüğüm Can ve Canan'la birlikte gülümsedim. Birlikte merdivenlerden iniyorlardı. Can'ın gözleri sanki benim nerede olduğumu anlamış gibi bizim çardağımıza döndüğünde, ona havalı bir şekilde gözümü kırpmaya çalıştım.
Çalıştım diyorum. Çünkü; bir türlü gözümü kırpmayı beceremiyordum ki. Hayır yani herkes havalı bir şekilde kırparken ben de neden olmuyordu?
