Amour - under revision

Chapter 30

"Thank you Miss Hastra." Mr. Fuentes said after I handed him the briefcase.
   

   
Umalis na ako do'n sa office niya matapos kong maibigay ang briefcase. Namiss ko 'yung beach bigla. 'Yung atmosphere at 'yung tunog ng dagat.
      
  

Nagkaayos na ulit kami ni Lutris, at nang magpaliwanag siya sa akin ay naliwanagan agad ako. Marga kissed him but he didn't kissed back. 'Yung anggulo lang daw nang posisyon nila ang nagpamukhang hinalikan niya din si Marga. Noong una ay hindi ako naniwala pero sa huli naniwala ako.
 
   
    
"Kamusta." Tanong niya sa akin.
 
  
   
Nakaakbay si Lutris sa balikat ko habang naglalakad kami papunta sa cafeteria para kumain. Two days had past already, pero ngayon ko lang naisipang ihatid ang briefcase na kinuha namin.
 
   
     
I'm not in the mood those days that's why I haven't brought it to them immediately. Pinainit ko pa muna ang ulo nila. Mabagal ang lakad namin sa ilalim ng mga nagtataasang puno dito sa Umbrione. Parang ordinaryong paaralan lang din, 'yun nga lang hindi ka nakakalabas.
 
   
    
"Hindi ako pinagalitan. He thanked me."
 
  
   
He smiled showing me his set of perfect teeth, "I am too."
  
  
   
My forehead creased. "What do you mean?"
  
 
  
"Nothing.. I love you." He chuckled and gave me a light kiss on my cheeks.
   
    
  
Malamlam ang pagkakatitig niya sa akin at parang hinihigop ng kaluluwa niya ang kaluluwa ko gamit ang mga mata niya.
 
    
    
"I know." I replied to him.
 
    
     
Nakarating kami sa cafeteria. Pagkatapos no'n ay pumunta siya sa counter at siya na ang kumuha ng pagkain para sa aming dalawa. Maya maya ay may umupo sa kaharap kong upuan.
 
  
    
"Ano? Official na ba 'yan?" Kinikilig na sabi ni Z. Parang no. 1 fan namin 'to ni Lutris. Tapos siya pa ang mas kinikilig kaysa sa 'kin.
   
   

"How about you? May label na ba?" Tanong ko rin habang nakangisi na parang nanunuya. Natahimik siya at ngumiti lang sa akin bago nagpaalam. Ay wala rin.
  
   
   
Dumating si Lutris bitbit ang tray na may lamang isang bottled water, dalawang chuckie at dalawang burger. Inilapag niya sa akin ang dalawang chuckie at burger. Sa kaniya naman ang isang burger at 'yung tubig.
  
 
 
"Sino 'yun?"
 
    
     
"It was Z. May tinanong lang." Sabi ko at pinunit na ang plastic na takip sa straw at itinusok 'yon sa chuckie bago ininom.
 
   
    
"Anong sagot mo?" He asked curiously.
 
   
     
"Tanong din."
 
   
       
I saw his face became serious, "Alam ko na kung bakit umalis 'yun.."
 
   
   
"Ano?"
 
   
    
"Wala kang kwentang kausap." He said, chuckling.
 
   
     
Napalingon naman ako sa kaniya at tinitigan siya ng walang ganang tingin. "Talaga? Wag kang mag-aalala, isa ka rin do'n."
  
 
   
He took a deep breath. "I am not."
 
   
    
Pinanliitan ko siya ng mata bago inirapan. He was about to drink his water when I grab it from him and drink it. Pinagpalit ko ang chuckie ko sa kaniya dahilan nang pag-awang ng labi niya at pagkurap-kurap ng mga mata niya. 'Yung binigay kong chuckie ay 'yung nainom ko na.
    
     
   
"Serves you right." I said, smirking.
 
  
     
Bigla niya naman akong hinila palapit sa kan'ya at hinalikan na ikinagulat ko. What the fuck?! Baka may nakakita sa'min. Binitawan niya ako saka ako binigyan ng malademonyong ngisi.
    
    
    
"Hmn, sarap." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at napa-iwas ng tingin. My heart pounded. Sobrang lakas na parang nabibingi ako.

  
    
I felt my cheeks went hot so I turned my back on him and covered my face. I heard him chuckled that made me embarrassed more.
 
   
    
Sinilip ko sa nakabukas kong kamay kung may nakatingin ba o wala. And damn meron nga, konte. Lutris held my stomach and pulled me closer to him.
 
   
   
Mula sa pagkakatalikod ay pumadausdos ako papunta sa kaniya dahil sa paghila niya sa akin. Nagmuka akong maliit sa mata ng iba at nakakairita 'yun.
    
     
       
I felt a warm hug when my body was closed to Lutris. I don't know, nahihiya ako sa ginagawa niya sa akin ngayon. He kissed the back of my head.
   
   
     
"I love you.." He whispered to me.
  
   
     
Hindi ko alam kung ano ang dapat kung gawin dahil maraming nakatingin sa amin. Ang alam ko lang ay tumitibok ng mabilis ang puso ko. Kinakabahan ba ako?
   
    
     
"I could arrest you.. for disturbing the peace inside my chest and for making it beat so fast."
   
    
     
I heard him chuckled. "Oh, I'd love to be put behind bars."
  
   
     
Hapon na at ngayon ay nandito kaming dalawa ni Lutris sa field, sa ilalim ng puno. Nagpahinga lang kami dahil mamaya ay may klase na ulit.
  
   
    
Magsasalita pa sana si Lutris nang mag-ring na ang bell, hudyat na papasok na ulit sa classroom dahil may klase na sa susunod na subject.
   
   
   
"See you mamayang gabi sa cafeteria," I said before turning my back on him when I stood up.
   
   
    
"I love you!!" Sigaw niya.
    
   
      
Hindi ko na siya nilingon pa para hindi mahalata ng iba na ako ang sinisigawan niya. Pasimple kong kinagat ang labi ko para mahinto ako sa tuluyang pagngiti. Masyado ata akong kinikilig dahil sa kaniya.
   
   
    
Am I falling for him? This badly?
    
   
    
"Has! Where were you? Kanina pa kita hinahanap?!" Nakakunot noong sabi ni Z habang nakapamewang.
     
     
      
I rolled my eyes to her. She looks like a mom. "Wag mo 'kong lokohin, kakakita lang natin kanina."
      
    
    
Nag-pout siya sa akin bago ako hinila papunta sa upuan ko. Nang makabalik kami rito mula sa mission ay nag-start na ang klase namin ni Lutris. Ikatlong araw ko na sa pagpasok sa kada subject.
   
   
      
Wala pa 'yung profesor namin kaya kaniya kaniyang ingay ang mga kaklase ko. Parang nasa palengke lang tuloy ako. Masyadong maingay para sa akin.
  
   
    
Maya maya ay dumating na ang prof namin at nag-discuss na siya tungkol sa matalinong pag gamit ng baril. The subject are cool and this is the first time I encountered a topic like this, action and mystery.
   
   
     
Even if the lesson is catchy my mind still finds a way to space out. Curious na naman ako sa klase nila ni Lutris. Ano kaya ang ginagawa niya ngayon?
   
   
    
Napailing ako. Masyado na akong nahulog kay Lutris. Kailangan ko nang kontrolin ang nararamdaman ko.
    
    
      
"Has! Tinatawag ka nang prof!?" Tinulak pa ako ni Z para tumayo na sa upuan ko at pumunta doon sa gitna kung nasaan ang prof namin.
   
    
    
Wala akong kaalam-alam kung ano ang gagawin kaya naka obserba lang ako sa prof namin. The classroom was silent and just watching to what will happen next.
   
   
    
Nagkatitigan lang kami ng prof namin. He's a man, maybe in his 25, I guess. He has the looks but not my type. He's just looking at me with no expression, likewise.
   
   
    
Bigla niyang itinutok sa ulo ko ang baril at pinaputok ito. I just tilted my head so the bullet won't dive on my forehead. Really?!
   
   
     
"That bullet is for not listening to me." He said with a cold voice. The corner of my lips rose up.
   
   
     
"Really?" Seconds past and the tables have turned. Everyone gasp, shock. Ang dulo ng baril ay nakadikit na ngayon sa noo niya na ikinagulat niya. Did I surprise him that much?
    
   
      
"How many did he kill?"
    
    
     
"T-Thirty." A girl said.. stuttering. My jaw clenched. Marami-rami na rin siyang napatay.
  
   
     
"Anything you want to say?" I asked with no hint of expression on my face.
   
  
    
"I-I'm—"  
    
   
     
Napangisi ako nang manginig siya sa kaba. Thirty students died. He should die too.
   
  
    
"Time's up.. die."
     
   
    
A loud bang escaped inside the room. Tumalsik ang dugo ng professor sa mukha ko at mas marami naman sa whiteboard. Pumadausdos ang katawan niya mula sa pagkakatayo paupo.
  
   
   
Walang nagsalita miski isa. Si Z ay nakangiti sa akin at nag-thumbs up pa. That's stupid. Hindi lang nakinig sa pinagsasabi niya papatayin agad? What the fuck?
  
   
    
Naiinis ako at hindi ko alam kung bakit. Ano kayang nangyayari kay Lutris do'n? Baka makasalamuha niya din ang mga kagaya nitong napatay ko.
   
    
       
Umalis ako sa gitna at pinuntahan ang bangkay ng prof namin. Hinawakan ko ang kwelyo ng damit nito at hinila palabas ng classroom. Hinatid pa ako ng tingin ng mga kaklase ko.
   
   
       
Tumutulo ang dugo ng professor namin sa sahig at nalalampaso 'yun ng damit niya. Nadadaanan ko ang ibang kwartong may nagkaklase pa. Ang ibang guro ay napapahinto sa pagtuturo at gulat na gulat na nakatingin sa akin. The students were whispering. Probably talking about me.
   
    
     
All I want is to bring his body in front of the dean. To Mr. Fuentes.
  
   
    
Nalampasan ko ang cafeteria at ang dorm namin. Nang makarating na ako sa harap ng building ay pumasok ako sa loob, hila-hila pa rin ang katawan ng lalake. Napapatingin sa akin ang ibang prof at wala akong pakealam sa sasabihin nila.
   
    
     
It's either don't bother me or become the ground I walk on.
     
    
    
Wala rin naman silang binabanggit na ikagagalit ko. Katulad ng iba ay hinatid lang din nila ako ng tingin hanggang sa makapasok ako sa elevator.
   
   
    
Nang marating sa eksaktong palapag ay agad akong pumasok sa silid ng dean. Pagkapasok ko ay nasaksihan ko kaagad ang malaswang pangyayari.
    
   
    
Miss Sheina's back were revealed to me. Mr. Fuentes is having his ways to Miss Sheina's Chest. A what the fuck scene.
    
    
    
Hindi ko alam na pumapatol pala siya sa matandang uhugin.
  
  
   
Huminto sila at dali-daling inilayo ang sarili sa isa't isa. Tinignan ko sila habang sila ay mabilis na inaayos ang sarili.
   
   
     
Tumikhim si Mr. Fuentes habang ang baba ay nakapatong sa kamay nito. Ms. Sheina was standing beside the Fuentes and she can't look at me, nahihiya.
   
   
     
"Burry it." Sabi ko at binitawan ang kwelyo ng lalake dahilan ng paghampas ng likod ng ulo nito sa sahig.
   
    
     
After that I went out and left that building. They're gross.
    
   
     
"Okay ka lang ba? Hindi ka ba nasaktan?" Nagkabanggaan kami ni Lutris sa hallway. I heard him catching his breath. He did ran.
   
   
    
Niyakap niya agad ako at hinalikan sa noo. Hindi ko nagustuhan ang halik niya ngunit hindi ko 'yon sinabi sa kaniya. He's overacting and I don't like it.
   
   
   
"Ba't naman ako masasaktan?" I tried my best to put a normal tone when I said those.
  
   
    
Pumungay ang mga mata niya kasabay ng paghaplos ng hinlalaki niya sa pang ibabang labi ko.
   
   
    
"Nevermind?" He said then smile.
  
  
      
Iginiya niya ako sa table na wala masyadong estudyanteng naka upo. I like private, gano'n kasi ako. Hinayaan kong siya ulit ang kumuha ng pagkain para sa amin.
   
   
    
Hinatid ko pa siya ng tingin hanggang sa may makita akong bumunggo sa kaniyang babae at nag-acting na nasaktan pa.
   
   
     
But to my surprise Lutris helped her stood up and left her quickly. Okay na 'yun kaysa in-entertain niya pa.
   
   
       
As usual Lutris came back to me with a tray of food on his hands. We enjoyed our dinner together and after that hinatid niya na ako sa dorm namin. He didn't entered because it's in the RAR.
   
      
     
"Has!" Sigaw ni Z sa taenga ko. Napabangon ako at tinitigan siya nang masama.
   
    
     
"Ano ba?!" I shouted back.
   
   
   
She crossed her arms and raised her left brow to me. Napansin kong naka-uniform na siya kaya nanlaki ang mga mata ko.
   
   
    
Oo nga pala! May klase! Fuck. Umaga na pala.
   
    
      
She nodded at me like she's saying, yes and you're late. If I'm late what is she doing here?
    
   
   
"Duh, I'm not late! Maaga kaya ako sa room sinundo lang kita. Take a bath now mádame!" Sarcastic niyang sabi.
   
    
   
Nagiging maldita na ang isang 'to. Tinignan ko siya nang masamang tingin at binato niya ako nang nagpapa-cute na ngiti.
   
  
     
"Out now." I said and went to the bathroom.
  
   
   
Bakit nga ba ako nalate?
  
   
    
Matapos kong maligo ay agad akong lumabas para magbihis ng uniform ng Umbrione. Wala akong pake kung naka bra at undies lang ako. Tinted naman 'yung glass wall kaya walang problema.
   
   
    
Nang matapos ako ay lumabas ako sa kwarto ko at nadatnan ko si Z na naka bukakang nakaupo sa couch. Parang lalaki siya kung umupo. Nakasandal pa sa sandalan ng couch.
   
   
    
Iniwan ko siya na ikinatayo niya nang mabilis at sinigawan ako. "Wait naman oh!"
    
    
    
She's panting when I stopped from walking and looked at her. Sinamaan niya ako ng tingin habang nakayuko at hawak-hawak ang tuhod.
    
    
     
"I waited you, why did you left me?" She said.
  
  
    
"Tara na, magdadrama ka pa e." Sagot ko. She chuckled and put her left arm on my shoulder like nothing happened.
  
   
   
"By the way, may racing daw na magaganap bukas."
   
   
     
Nakarating kami sa classroom at marami na ang studyante sa loob. I furrowed my brows, "I thought every friday ay labanan ang magaganap?"
    
   
    
She nodded to me before sitting on the chair. "Siguro may binago lang sila." Nasa loob na rin ang prof at hindi lang namin pinansin. Hindi rin naman namamansin.
   
   
   
The prof discussed something about the parts of the car. He was writing something on the board while my mind can't understand even a single word of him. I'm spacing out again.
   
   
     
Mabilis ang oras. Dumating ang gabi at nagkita ulit kami ni Lutris. Ngayong gabi nga lang. May pinagawa daw sa kaniya ang isang prof niya no'ng lunch kaya hindi siya nakapunta sa tinatambayan namin. Hindi niya rin ako nasundo sa classroom namin at okay lang kasi naiintindihan ko naman.
   
   
    
Okay lang dahil kasama ko naman na siya ngayon. Kumakain na kami ng hapunan at may binabalak na akong gawin pagkatapos kumain.
   
   
  
"Hey.. uhm, ano.. pagkatapos kumain punta tayo sa field." I waited for him to look at me. When he did he smiled at me.
  
   
    
"Okay sure, may binabalak ka na namang masama sa'kin no?" He said while slowly making his face closer to me while wearing a teasing emotion.
   
   
    
Lumayo naman ako at kunware ay diring-diri sa kaniya. Tinulak ko ang mukha niya palayo sa akin gamit ang palad ko. Parang nanghihina ako na hindi ko alam sa tuwing nandiyan si Lutris. I really couldn't explain why my heart is beating loudly for him.
   
   
     
I just felt something that I can't explain everytime he's near. I think I really should go with the flow.
   
   
    
"Tara na.." Hila-hila ko ngayon si Lutris sa tinatambayan namin sa field sa ilalim ng isang puno.
   
    
   
"Ano bang gagawin natin dito?" He said slightly chuckling. I faced him by stopping and turning to look at him. I gave him a meaningful smile.
   
    
     
"I wanna tell you something." He just grinned at me. Like as if I'm gonna do something pervert.
   
   
    
We sat down under the tree, the moon and the stars. We stayed silent for a minute. I told him that I have something to say pero parang umurong ang dila ko.
   
   
    
"So.. what is it that you want to say?" I was nervous but when I heard his soft and clam voice, everything inside me calmed down.
   
   
    
I gulped. Napayuko ako at nakagat ko ang labi ko. I don't know why but I'm nervous. Does telling something can make someone nervous? Yes, ako lang ata.
    
   
      
"The moon us beautiful isn't it?" He smiled when I said it to him. "One month from now will be our first monthsary." I was nervous. My hands were cold.
   
    
     
I saw Lutris' lips parted open. Napakurap-kurap pa siya sa akin. I was biting my lips when he didn't say anything. He was just sitting there, stunned.
   
   
   
"Does that mean..." He said while slowly standing up.
    
   
     
I chuckled hard. "Well yes!"
   
   
    
He stayed silent and stunned. His lips were parted open. I felt his warm palm on my cheeks. We looked at each other's eyes and suddenly I felt his warm breath on my lips. I put my arms around his neck and accept his kiss without hesitation. I love him.
   
   
   
He broke the kiss when we're out of breath, we are both panting while smiling. Pinagdikit niya ang noo namin nang marahan at bigla na lang akong niyakap ng mahigpit.
  
  
   
"I love you Lutris.." You are my first romantic love.
  
   
   
"I love you more." Felicity can be seen on his face as he kissed me again for the second time.
    
    

  
LE.DEM.