"Nereye gidersen git." dedi değişik bir ses tonuyla üzerime yürürken. Ve ardına sığındığım tüm eşyalar, onun emrinde havalanarak uçup gitti. "Benden kaçamazsın."
Kapak: raisshi ♥️
Gün geçtikçe müsait olduğum zaman dilimi azalıyor... Gözlerim yaşlı bir şekilde izliyorum etrafı#yıkıkcartellia
İyi okumalar diliyor ve sizleri seviyorum ♥️♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökyüzü anlar mıydı ruhun halinden? Anlıyor olmalıydı, yansıtıyor olmalıydı bir yerde. Bu sert rüzgarın bir sebebi olmalıydı.
"Taehyung?"
Uçuşan perdelerin, uğuldayan kapı altlarının yarattığı bu ortama hatta daha da fazlasına aşina olsa da tüm bunların şu anda oluşu endişelendiriyordu Jungkook'u. İyi bir şeye işaret değildi çünkü göğün bu karmaşası. Üstelik, Lucifer kolları arasında baygın yatıyorken.
"Taehyung!" diye seslendi yeniden. Sarsmaya başladı kollarından. Kanatları hala açık olduğundan dolayı gücünü kullanamıyordu tam. Hassastı kanatları bu canlıların. En ufak temas yüksek hasara sebep olurdu. İttiremiyordu bu yüzden. Altından çıkamıyor, yüzüne dahi bakamıyor, kontrol edemiyordu. Sesleniyordu yalnızca. Bir umut, kendine gelir diye.
"Taehyung, uyan." dedi çaresizce. Çarpan penceresine baktı göz ucuyla. Şimşeklerin çaktığı gökyüzünün aydınlaşını izledi endişeli gözlerle. Bir şeyler oluyordu, bir şeyler olacaktı. "Taehyung, lütfen." dedi yeniden. Kanatlarının boş bıraktığı tende gezdirdi avcunu. Öylece yatıyordu üzerinde. Bembeyaz kanatlarının saf kokusu doluyordu burnuna. Onu ezmeye çalışan kan kokusu da cabasıydı.
Her ne kadar faydası olmadığını bilse de "Kanatlarını açtın diye mi oldu?" dedi mırıltıyla. "Dokunsam uyanır mısın? Belki canını acıtırsam..."
Aptalca bir fikirdi.
Derin bir nefes verdi burnundan, altındaki yastığa bastırdı kafasını. Bilmiyordu ne yapacağını, öylece tutuyordu kucağında. Biri gelse olmazdı, nitekim çıplaklardı hala. Biri gelmese de hiç olmazdı çünkü kımıldayamıyordu o.
"Tanrı..." dedi sessizce. Tavanı izliyordu. "Seni anacağımı hiç düşünmezdim ama bir şeyler yapsan iyi olur."
Pencere çarptı sonra. Jungkook'un başı camdan tarafa döndü, kahverengi ve sarı arasında bir renk almaya başlayan gökyüzüne baktı.
"Bundan bahsetmemiştim" dedi göz devirerek. "Neyin peşindesin?"
Bir daha çarptı pencere, Jungkook kontrol gereği duyarak önüne çevirdi başını, Taehyung'a baktı. İçeriye dolan rüzgardan daha sert sardı kollarını.
İçinde beliren korku rengini yavaştan vermeye başlamıştı vücuduna. Onu korkutabilen tek sebep vardı zaten. O da değer verdiği nadide parçası.
Dışarıdan söylemeye dili varmasa da içinden tekrarladı sürekli korktuğunu. Yatağı kaplayan kanatlara baktı uzunca. Kanlı sırtının koca pıhtısını inceledi.
