មិនយូរប៉ុន្មានយូហ្គីក៏ជាសះស្បើយ ត្រលប់ទៅរៀនដូចដើមនាងមិនបានរករឿងអ្នកដែលធ្វើបាបនាងទេ ទុកថាជារឿងចៃដន្យមិនមែនខ្លាចតែមិនចង់បង្ករឿងព្រោះជិតចប់ឆ្នាំហើយ
ង៉ោង.... សំលេងម៉ូតូបើកចូលមកក្នុងបរិវេនសាលា នាយដោះមួកចេញបង្ហាញឲ្យមុខស្រស់សង្ហារគឺខេយ៌នេះឯង នាយរៀបនឹងដើរចូលទៅក្នុងតែក៏ឈប់ងាកក្រោយព្រោះលឺសំលេងឈ្លោះប្រកែកគ្នា
«យូហ្គី! អូនយ៉ាងមិចនឹង»
«លេងខ្ញុំ លោកចង់យ៉ាងមិច?»
«បងមិនឲ្យអូនដើរតែម្នាក់ឯងទេបើត្រូវគេធ្វើបាបទៀតគិតយ៉ាងមិច» ជេយ៌ ចាប់ដៃរបស់យូហ្គីបង្ខំឲ្យដើរទៅជាមួយ
«យូហ្គី!»
«បងខេយ៌!» នាងតូចឃើញអ្នកជាសង្សាស្រែកហៅក៏រហ័សក្រវៀសដៃជេយ៍ចេញរត់ទៅរកអ្នកដែលខ្លួនខំរកមកជាយូរ
«ខេយ៌! បងបាត់ទៅណាមួយរយៈនេះ ដឹងថាអូនបារម្ភពីបងទេ មានកើតអីឬអត់»
«បងមិនអីទេ ចុះអូននោះលឺមកថាអូនចូលមន្ទីពេទ្យ អ្នកណាធ្វើអីអូន សុំទោសបងមើលថែរអូនមិនបានល្អ» នាយយកដៃក្រសោបមុខតូចរបស់យូហ្គីដោយទឹកមុខសោកស្ដាយដែលមិនបាននៅជិតពេលនាងមានគ្រោះថ្នាក់
«ឈប់គិតពីរឿងនោះទៅវាកន្លងទៅហួសហើយបងមកវិញអូនសប្បាយចិត្តណាស់ លើកក្រោយកុំទៅបាត់ដោយមិនប្រាប់ទៀត បងដឹងទេអូនស្មានតែបងបោះបង់អូនចោលហើយតើ»
«សុំទោស កុំយំអីលេងស្អាតហើយ តោះទៅថ្នាក់»
«ចាស» នាយប្រើមេដៃជូតទឹកភ្នែកដែលស្រក់លើកថ្ពាល់ក្រពុំចេញមកហើយក៏កាន់ដៃគ្នាដើរទៅថ្នាក់បាត់ទៅ ជេយ៍ឃើញសកម្មភាពរបស់ពួកគេក្នុងចិត្តចាប់ផ្ដើមឆេះឆាបសារជាថ្មី
«វាមកវិញបានយ៉ាងមិចនឹង អាខេយ៌យើងមិនឲ្យឯងដណ្ដើមយូហ្គីចេញពីយើងទៀតទេ» ជេយ៍ ក្ដោបដៃខាំមាត់ណែនដើរទៅថ្នាក់តាមក្រោយពួកគេ
«ហេ! បងខេយ៌តើនេះគាត់មកវិញហើយ» ស៊ូមី រត់មករាក់ទាក់ ខេរតែពេលឃើញ យូហ្គីមកតាមពីក្រោយក៏ឈប់ពាក់កណ្តាលផ្លូវវិញ
«ខេ! បាត់ទៅណាយូរម្ល៉េះ ដឹងទេថាហ្គី គេបារម្ភពីឯង ពួកយើងក៏ដូចគ្នា» សុឺងហ៊ូន
«មែនហើយ នេះបាត់ទៅ» ហុីសឹង
«គ្មានអីទេ គ្រាន់តែភ្លាមៗ មានបញ្ហានៅផ្ទះក៏ទៅផ្ទះមួយរយៈទៅ»
«បងទៅជប៉ុនហេ!» យូហ្គី សួរដោយការភ្ញាក់ផ្អើល
«គ្មានអីទេ នាងច្រម៉ក់ ពេលនេះបងក៏មកវិញហើយ មើលឲ្យបងមើលតិចមើលមានអ្នកណាធ្វើបាបអូនទេ បងមិននៅមានទៅទាក់ទងអ្នកណាទេនឹង» ខេយ៍ចាប់យូហ្គី បង្វិលចុះឡើង
«បានហើយខេយ៍អូនវិលមុខណាស់ អូនមិនអីទេ»
«អើយ! មកស្វីតអីទេ» ហុីសឹង ធ្វើមុខហាក់ជ្រេញនឹងគូរស្នេហ៍មួយគូរនោះ
«ម៉ាលីអា! ខ្ញុំទៅធ្វើស្អីនាង សម្លាប់គ្រួសារនាងឬយ៉ាងមិច?» សំលេងស៊ុននូឈ្លោះជាមួយនាងតូចម៉ាលីអានៅខាងក្រៅលឺដល់ក្នុងបន្ទប់រៀន
«លោកឯងគួរឲ្យស្អប់ ខ្ញុំមិនដែលឃើញអ្នកណាគួរឲ្យស្អប់ហើយរោគចិត្តដូចលោកទេ»
«នាង! នាង... សំអាងអីថាខ្ញុំរោគចិត្ត នាងណាគិតតែខ្លួនឯង លើកមុនខ្ញុំគ្រាន់តែរើសកាបូបលុយឲ្យនាង នាងក៏ទាត់ជើងខ្ញុំឡើងគ្រេច មិញនេះ មានខ្យល់សំពត់នាងខ្លីខ្ញុំគ្រាន់តែយកអាវទៅជួយបិទបាំង នាងក៏ថាខ្ញុំរោគចិត្ត»
«មិនបាច់មកធ្វើចិត្តល្អទេ ថ្ងៃក្រោយខ្ញុំកើតអីកុំមករវល់នឹងខ្ញុំ» និយាយរួចម៉ាលីអាដើរចូលមកថ្នាក់ជាមួយទឹកមុខខឹងចង់យំតិចអីតិច ជេគ៍ ស៊ុងហ៊ូននិងហុីសឹងតាមមើលទាំងឆ្ងល់ ស៊ុននូវិញដើរចូលមកតាមក្រោយមកអង្គុយតុរបស់គេទាញកាសចម្រៀងមកពាក់បិទភ្នែងគេងដោយមិនមាត់មួុយម៉ាត់
YOU ARE READING
សន្យាស្នេហ៍ (completed ✔️)
Fanfiction" អូនជាស្នេហ៍គ្រាដំបូងរបស់បងសន្យាថាពួកយើងនឹងនៅក្បែរគ្នារហូត "
