Hidden Files (On-going)

Chapter 1: Suicide turned to MURDER

Suicide turned to MURDER

ㅡ

Laureen's Pov

WALA NA atang mas bo-boring pa sa paghihintay sa teacher na 30 minutes na ang nakalilipas, wala pa rin.

Kumakalam na ang sikmura ko. Hindi kasi ako nakapag almusal kanina dahil na-late ako ng gising. Sumandal ako sa upuan ko dahil nangangalay na ang likod ko sa tagal na pagkakaupo nang biglang may narinig akong plastic na tumunog. A heaven sent! Thank you, Manang!

Bigla kong naalala, palagi niya akong pinagbabaon ng chips and biscuits pero ayoko. Feeling ko, pang elementary lang ang mga 'yon. Pero ngayon, napagtanto ko na minsan kailangan ko talaga 'yon in case na magutom ako at wala akong mapagbibilhan ng pagkain.

Bawal kasi lumabas ng classroom 'pag class hours.

Kinuha ko ang chips and biscuits na nasa loob ng bag ko. I start eating it.

"Want?" alok ko kay Avry at Jace, my seatmates slash friends.

"Bawal kumain, Laureen," pagsasaway sa'kin ni Avry.

Lima ang upuan per row. Si Jace ang nasa aisle, pinagigitnaan namin si Avry, at bakante ang dalawa pang upuan sa tabi ko.

"I know, pero nagugutom na ako saka 11:30 nadin, baka hindi na papasok si Ma'am." wika ko.

"Bahala ka," Avry said, shrugging.

Hindi ko na siya pinansin at nagpatuloy nalang sa pagkain.

"How many times do I have to tell, na bawal kumain sa klase ko?" I almost jump when I heard the voice of Ma'am Lana, our math teacher.

Lagot.

OMG! Bakit ang wrong timing naman?!

I scanned the whole classroom, lahat sila nakatingin sa akin. Awit, this is so embarrassing!

Bakit naman kasi kung kailan kumakain na ako saka pa siya darating?! Yes, I know na bawal kumain sa klase niya pero hindi ko naman alam na darating pa pala siya! Almost 45 minutes na kaya siyang late, hello?

I looked at Avry and Jace para humingi ng saklolo. Avry just shook her head and Jace just looked away.

Nanjan ako nung kailangan niyo ko, pero nasaan kayo nung kailangan ko kayo?

"Ms. Azuela, get out of my class," Ma'am Lana said, pointing at the door.

Luh.

I looked at her. Even in her 30's she still look beautiful kaso suplada.

I mentally rolled my eyes.

"Ano pang tinitingin-tingin mo?" masungit niyang sabi. Agad akong tumalikod para kuhanin ang bag ko. I glared at Avry and Jace. Avry just raise a peace sign to me while Jace just smiled cutely at me.

Inirapan ko silang dalawa.

Nakayuko akong lumabas ng classroom. Embarrassed.

I was about to go at the cafeteria to continue my postpone eating,

Ng biglang...

"OUCH!" I exclaimed. I bumped to a guy. Nahulog yung hawak hawak kong chips and biscuits.

He knelt and picked it up.

Eto na ba 'yung katulad sa mga love stories sa wattpad? 'Yong may makakabunggo ka, tapos magkakagustuhan kayo, pero magkakahiwalay din for some reason, pero mare-realize mo na hindi mo pala kayang mabuhay ng wala siya kaya magkakabalikan kayo.