Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

1.Bölüm

Seçmelerin sonuçları açıklanmış, müzikalin kadrosuna alınan isimlerin listesi soyunma odalarının sıralandığı koridordaki panoya asılmıştı. Yeni bir hikaye ve kareografi ile sahnelenecekti. Isabella Armonda seçmelere baş dansı olabilmek için başvurmuştu. Yer aldığını dans gurubu içindeki hiyerarşi, yeteneğinin her daim önüne geçmiş Isabella' yı olmak için çalıştığı yerden onu alıkoymaktaydı. Heyecandan kuruyan boğazını ıslatmak için yutkundu. Listenin önünde toplanmış kalabalık insan grubundan bazıları mutlu bazıları ise mutsuz ayrılıyordu. Arkadaşlarından izin isteyerek en öne ulaştı. Listenin son sırasında yedekler vardı. en alt sıradan yukarı doğru sıraları takip ederken ismini görememek endişesini körüklüyordu. 

 "Siyah Kuğu\ Beyaz*"  ................. Isabella Armando

 "Tanrım!"  Adını anabileceği tek kişi tanrıydı. Şoke olmuştu. Marissa' nın varlığı her yerde kendini gösterirken sadece yeteneğiyle seçilme şansına erişmiş miydi? Samimi olan birkaç coşkulu tebriği bile sadece gülümseyerek kabul edebildi. Listede kuzeni Belinda' da yer alıyordu. Müzikhalin sanat yönetmenliğini yapacaktı. Kendisi için bir kardeşten çok daha fazlasını ifade eden kadının yakınında olacağını bilmek içindeki endişeyi biraz olsun dindirdi. O arafta sallanmaktan Belinda kurtardı. Omzuna sıkan el  Belinda' nın eliydi. Kalabalığın arasından sıyrılıp bir köşede birbirlerine sarıldılar. Kariyerinin belkide kalan birkaç yılında en olmak istediği noktaya ulaşmıştı. Fenice de sahneye çıkacak ve daha birçok büyük organizasyonda yer alabilecekti. Sanatın kalbinde, baleye aşık olduğu yerde en sevdiği şeyi yapacaktı. Belinda duygularını Isabella' dan daha yoğun ve daha da göstererek yaşayan, heyecanlı bir kadındı. Sevinç dolu nidaları sebebiyle onlara dönen bakışları da umursadığı yoktu. 

" Nefes alamıyorum Bel." Dedi en sonunda. Artık yüz yüzeydiler. Belinda, Isabella' nın ıslak yanaklarını elleriyle kuruladı.

Kuzeninin hala şaşkın olduğuna inanarak  " Ait olman gereken yerdesin Bella." dedi Belinda. Özgüven sorunları yaşayan arkadaşına aklına gelen ilk destek cümlesini söylevermişti. 

' Öyle miyim gerçekten? ' Diye sordu kafasının içinde her daim bağıran Isabella. Yirmi altı yaşındaydı ve altı yaşından beri birçok yerde performans sergilemişti. Beş yaşında ilk kez gördüğü tiyatronun devasa salonuna aşık olmuş ve bir gün orada yer alacağına dair kendine söz vermişti. O sahnede, spot ışığı ona dönecek ve Isabella kanat çırpacaktı. Kendi  yeteneğinden ve azminden şüphe duymuyordu lâkin Fenice zordu belkide imkânsız. 

Belinda "Buradan hemen çıkalım. Bu kaltak birazdan sana bulaşacaktır. " dediğinde Isabella sesindeki endişeli tınıyı hemen anladı. Arkasını döndüğünde Dans stüdyosunun kapısına yönetmen ile tartışan Marissa' yı gördü. Rolü almamıştı ve alamadığı için oldukça sinirli görünüyordu. Bakışları buluştuğunda kadının gözleriyle kendisini öldürdüğü gördü. 

Isabella kuzeninin kulağına eğildi. "Belinda lütfen herkesin ortasında böyle konuşma. Geçen sene Alex'in başına gelenleri ikimizde biliyoruz. Marissa şuan sinir krizi geçiriyor farkında mısın? Bu sene bana neler yapacaktır ki bilir. Kanıtlanamamış olsa da buradaki herkes Alex' in başına gelenlerin kimin işi olduğunu biliyorlar. O kız şeytan." Dedi ve endişesi tüm vücudunda hissediliyordu. Yaşama tutunmasını sağlayan balenin, hırslarına ve şöhretine saplantılı olan biri tarafından ellerinden alınmasını istemiyordu. 

"Sen sevinçten kafayı oynattın Isabella. Fenice de baş dansçı olarak sahne alacaksın. TANRIM! Bu senin çocukluk hayalin. Giovanni seni seçtiyse ona susmak düşer. Kaltak Marissa, yönetmen sevgilisini yatağıyla tehdit ederek baş dansçılığı garanti ettiğini düşünüyordu. Marissa, ve onun zeplini andıran koca götünü burada zaten fazla barındırdılar.  Susacak ve rahat duracak. Sevin artık kardeşim. "  Dedi. Bu Belinda' nın tarzıydı. O aklından geçeni dilinden asla esirgemezdi.