The Girl from the Music Store (Luke Hemmings fanfic, Dutch)

Hoofdstuk 33.

"What de hell is er gebeurd?" vraagt hij.

Niemand weet wat te zeggen. Michael is Britts beste vriendin en het nieuws zo hem slopen. Harry is de eerste die zijn mond opentrekt.

"Ehm... Het was een ongeluk..." begint hij.

"Ja dat zie ik ook wel." antwoordt Mike geïrriteerd.

"Mike, rustig." zegt Calum tegen hem.

Michael kijkt niet begrijpend rond. Iedereen zwijgt. Dan slaat Ashton Kendall van zich af.

"Mike, Britt is net aangereden." roept hij en de tranen stromen nog harder over zijn wangen.

Ik zie Michael verstijven en al het bloed uit zijn gezicht trekt weg. Voor iemand iets kan doen slaat hij met zijn vuist een deuk in de motorkap van de auto.

"Welke facking asshole rijdt er dan zo debiel?!"

Kwaad kijkt hij de groep rond.

"Mike, het was een ongeluk. Ze rende opeens de weg op en Niall-" verdedigt Liam Niall.

"Niall?! What the fuck! Ik ga hem vermoorden als ik hem zie! Ik... Ik-" schreeuwt Michael.

"Dude, rustig! Het is niet zijn schuld!" probeert Luke Michael te sussen.

Mike wendt zich tot Luke en maakt zich breed.

"Het is nooit iemands schuld!" schreeuwt hij huilend nu. "Maar mijn beste vriendin ligt nu wel in het ziekenhuis en weet ik veel of ze het gaat overleven! Stel je voor dat Eva in het ziekenhuis lag, dan hadden we hier nu niet zo gestaan. Waarschijnlijk waren we dan al bij haar geweest in het fucking ziekenhuis!"

Ik zie Luke gekwetst kijken en Michael stormt woedend richting de straatkant om een taxi aan te houden.

"Wij gaan wel achter hem aan." zeg ik, terwijl ik de jongens meetrek.

Een busje stopt en de jongens en ik stappen in. Er zijn nog twee plekken leeg, dus Louis en Liam gaan ook mee. Harry blijft achter met Zayn om ervoor te zorgen dat alles met de auto en de politie wordt geregeld. Kendall kan niet weg vanwege het feest, tot Ashtons grote verdriet. We rijden zwijgend naar het ziekenhuis. Michael zit voorin irritant te tikken op het dashboard. Ik lig met mijn hoofd op Lukes schouder en hij speelt met mijn haar. Ik voel me een beetje misselijk en ik blijf het beeld van een roerloze Britt maar zien.

+-+-+

De deur van het busje vliegt open en Michael springt naar buiten. Hij rent naar de hoofdingang van het ziekenhuis en wij sprinten erachteraan. Binnen in het ziekenhuis is het rustig. Er werken niet veel mensen rond dit tijdstip. Mike staat al bij de balie. Hij vraagt de vrouw erachter wat en knikt dan. Meteen sprint hij richting de liften. We proberen hem te volgen, maar hij is al op weg naar boven als wij bij de liften aankomen. We hebben geen idee waar we heen moeten, dus vraagt Louis aan de vrouw waar we Britt kunnen vinden.

Ashton staat naast me en zegt: "Waarom rende Britt eigenlijk de weg over? Ik dacht dat ze helemaal niet zou komen."

"Ash, ze was heel even binnen en op dat moment zoende jij met Kendall..."

Zijn pupillen verwijden en hij kijkt me ongelovig aan.

"Wat?"

"Ze rende weg zodra ze jullie zag."

Zijn gezicht wordt lijkbleek en ik zie de tranen zich weer vormen in zijn ogen. Ik sla een arm om hem heen, maar hij duwt hem weg.

"Dus dit is allemaal mijn schuld...?"

Ik schud mijn hoofd.

"Lieg niet Eva."

"Nee, Ash, dit is echt niet jouw schuld, niemands schuld!"

Het enige wat hij doet is zijn hoofd schudden en dan loopt hij de lift in. Ik probeer in de lift nog een keer oogcontact met hem te maken, maar hij kijkt continue weg. De rest lijkt het niet door te hebben, want die zijn te druk bezig met zichzelf. De lift stopt op de juiste verdieping en we stappen allemaal uit. Ashton loopt zo snel mogelijk van me vandaan en ik probeer hem te volgen, maar Luke houdt me tegen.

"Wat is er met hem?" vraagt hij me.

Ik laat mijn hoofd zakken. Ik had het Ash nooit mogen vertellen...

"Ashton denkt dat het zijn schuld is." zucht ik.

"Hoe komt hij daar nou weer bij? Britt is niet eens binnen geweest."

"Ze is wel binnen geweest."

"Echt?! Maar waarom denkt Ashton dat het zijn schuld is?"

"Nou eh... Britt rende weg toen ze Ash en Kendall zag zoenen... En dat heb ik zegmaar een soortvan tegen heb gezegd." biecht ik op.

"Wowat? Heeft Ash met Kendall gezoend?! Wanneer? Waarom heb ik dat gemist?"

"Ehm ik denk omdat je dronken was..."

"Ohja... Heb je dat tegen Ash gezegd?! What the hell Eef! Je weet dat hij zich heel snel schuldig voelt!"

Ik schrik van Luke die plotseling tegen me begint te schreeuwen. Ik vind het al erg genoeg dat Britt hier ligt en nu is Luke ook nog boos op me. De tranen wellen voor de duizendste keer deze dag op en ik zie Luke geschrokken naar me kijken.

"Sorry, Eef... Ik bedoelde het niet zo-"

"Nee, ik snap het. Laat maar."

Ik loop weg in de richting waar Ash heen ging. Ik voel nu pas hoe moe ik ben. Aan het einde van de gang zie ik Niall en Ash op een bankje zitten. Ze staren allebei naar de grond. Als ik aan kom lopen, draait Ashton van me weg. Ik wil iets zeggen, maar besluit dat zwijgen misschien beter is nu. Michael is nergens te bekennen.

"Niall, is Mike hier al geweest?" vraag ik.

"Ja, hij is nu wat vragen aan een van de zusters hier." antwoordt Niall me.

Ik knik en kijk rond. De muren zijn wit en het stinkt hier echt naar ziekenhuis. Ik heb een hekel aan ziekenhuizen. Dat is ook de rede dat ik niet voor een studie geneeskunde heb gekozen. Luke komt aanlopen en hij gaat bij me op schoot zitten. Hij is best wel zwaar.

"Luke, neem alsjeblieft zelf een stoel." zucht ik.

"Alleen als ik naast jou mag zitten."

Ik rol met mijn ogen. Hij is behoorlijk irritant op het moment. Hij staat zuchtend op en gaat op een andere stoel zitten. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Op dat moment zie ik Michael met een man in een witte jas aankomen. Micheal kijkt al iets minder boos. De man in de witte jas glimlacht vriendelijk naar ons.

"Jullie vriendin leeft nog, we gaan alleen wat foto's maken om te kijken hoe groot de schade van de klap is."