HÜKMÜBÂH

| Bölüm 39 /YÂR HABER~

Her bir hücrelerimize, safderun kelimelerin işlemesi dileğiyle...

_____🍀_____

Buğuyla titreyen bakışlarımın an be an kararmasına müsade etmeyip kendime gelmeye çalıştım.

Gördüğüm şeylerin rüyadan ibaret olmamasını diliyordum.
Aynı düşünceye aç bedenim, hayattan bu gece sadece bunu dileniyordu...

"Boran." Yapabildiğim en iyi şey sadece ismini zikretmekti. Bir şeylere ihtiyacım vardı. Rüya olmadığını benliğime kanıtlamak için.

Sık ve soluksuz nefeslerimin arasında yüzümü ona çevirdim. Uyuyor olmasını beklerken gözleri açılmış, tavana dalan niteliksiz bakışlara dalmış halde bulmuştum. 

Hevesle bacaklarımın üzerinde hareketlenip biraz daha ona yanaştım. Belki gördüklerimi görmüş olmasının verdiği umami lezzet olmalıydı bendeki.

Çatlak sesimi düzene sokmak istercesine yutkundum.
"Teprendi?" 

Konuşmadı.

Donuk bakışları varlığını sürdürürken elim omuzuna gitti.

Duymuyor muydu heves kokan kelimelerimi...

"B-boran teprendi gördün mü?" Göz bebeğini çepeçevre saran mavilik genişlemişti. Ağırca başını eğdi. Bedeninin yarısı yatak başlığına, diğer yarısı da yataktaydı.

Gözlerinden bir tanesi kalp gibi seğiriken dudaklarını araladı.

"Hissettim." 

Duyduğum kelime zihnimi bıçak gibi yararken göz pınarlarımdan süzülen yaşlara mani olamadım.  

Omuzunda ki elimi sol yanağına yasladım. Yüzünü baskılayarak bana çevirdiğimde, yanağına yaslı avucumda ufak bir ıslaklık duyumsadım.

Boran, ikinci sefer yaş düşürüyordu gözlerinden. 

Yanımdayken vuruluyordu zaaflarından...

Avucumu tepreterek yanağını okşadığımda alnımı alnına yasladım.

Allah'ım, 

Lütfen Şafi isminden şifa bulmuş olsun...

Karanlıktı,

Görmüyorduk birbirimizi.

Tek dokunuşlarımız, ruhlarımıza damlayan göz yaşlarımızdı.

"Hissettim Hazal." Erkeksi sesi biraz daha boğulmuş çıkıyordu şimdi. Burnunu sertçe çekip boynuma uzattığı eliyle başlarımızı ayırdı.

Ay ışığının izin verdiği şekilde gözlerine odaklandım. Dolgun dudakları aralandı. Gözleri bacaklarından başka bir yere çarpmıyordu.

"Seni hissettim."

***

Bitkin bakışlarım, masumluğun imgesi gibi duran karanlık bulutlardan ayrıldı.