Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Bir önceki bölüme gelen yorumlar diğerlerine oranla azdı. Umarım bu bölüm hakkını verirsiniz. 2000 yorumu hak edecek bir bölüm olduğunu düşünüyorum.
Okuduğunuz saati paylaşır mısınız?
ON YEDİNCİ BÖLÜM ♤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EVVELİM SEN OLDUN, AHİRİM SENSİN
♤
Güneş parlak ışıklarıyla kirpiklerimin arasından göz bebeklerime sirayet ederken uykum dağıldı. Uyku hissiyatı yavaşça üzerimden kalktığında göz kapaklarım tembelce geriye doğru kıvrıldı. Eklemlerim rahat uyumamın etkisiyle ağrımıyordu. Kabussuz bir gecenin ardından kendimi huzurlu ve dinç hissediyordum.
Yattığım koltuğun tam karşısında kalan boydan boya balkon camından içeriye yansıyan güneşin sarı ışıkları yeni bir mevsimin başlangıcı gibi pürüzsüz ve ışıl ışıldı. Bu şehre geldiğimden beri ilk kez hava açılmış, gri bulutlar ve sisli hava dağılmıştı.
Günüm o adamın iğrenç dokunuşları ve ensemdeki nefesinin olmadığı bir gecenin ardından daha aydın olacaktı.
Korkularımın olmadığı bir sabaha uyanmak adım adım iyileştiğime işaret ediyordu.
Annesinin dizlerinde uyuyan, dertsiz tasasız oyunlar oynayan kız çocuğu olduğum günleri özlüyordum.
Masmavi parlayan gökyüzünden ayırdığım bakışlarım odada gezinirken bomboş olan zihnim bir anda dün geceyi anımsarken bulunduğum yeri sorgulamadan edemedim. Son hatırladığım Akif Karan'la mutfakta olduğumuzdu. Sarmanın pişmesini bekliyorduk. Buraya nasıl gelmiştim, zihnimi ne kadar zorlarsam zorlayayım hatırlayamıyordum.
Yastığın yumuşak yüzünde baskılanan başımı hafifçe kıpırdatarak sol omzuma doğru döndüğümde odağıma simsiyah saç tutamları düştü. Göz bebeklerim şaşkınlığımla birlikte genişlerken kafamı hızla yastıkta geriye doğru çektim.
Benim fevri geri çekilişimle yastığın ucundaki baş bir miktar hareketlendi. Yüzü odağıma girdiğinde dudaklarım küçük bir boşluk oluşturacak şekilde aralandı.
Akif Karan benim odamda hatta yastığımda uyuyordu. Dudaklarım yaşadığım şaşkınlığı belli edercesine daha fazla aralandı. Gözlerimi hızla kırpıştırarak hayal görüp görmediğimi kontrol ettim. Gözlerimi her açışımda görüntü aynı kalıyordu.
Akif Karan yanı başımdaydı.
Göğsümü döven kalp atışları şiddetli bir ritme tutuldu. Kaburga kemiklerimde adeta bir zelzele oluyordu.
