ခ်န္းေယာလ္က လွည့္မၾကည့္တာမို႔ ဘတ္ဟြ်န္းအၾကံအိုက္သြားရသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္မရွိခဲ့သေလာက္ သံုးဆယ္ေက်ာ္မွဂ်စ္တူးက်ခ်င္ေနသည့္ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္ ဘတ္ဟြ်န္းကိုယ့္နားထင္ကိုယ္ကုတ္လိုက္ရသည္။ တစ္ဖက္ကိုလွည့္ၿပီးေခြေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ပါးျပင္ကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္နမ္းၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးမွ အပီအျပင္ထပ္ေခ်ာ့ရမည္။

××××××××××××××××××××××××××××××

ေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္ေနေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္လန္႔ႏိုးလာေတာ့ အိပ္ခန္းက ညအိပ္မီးသာဖြင့္ထားသည္။ ကုတင္ကထၿပီး လိုက္ကာစဆြဲဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္မွာေမွာင္ေမွာင္မည္းေနၿပီ။ ဘတ္ဟြ်န္းနီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ထိသိလိုက္ေပမယ့္ အခုဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။ ထမင္းစားခန္းထဲမရွိသလို၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာလည္းမေတြ႕။ မနက္ခင္းပိုင္းတုန္းက စိတ္မေကာင္းေအာင္လုပ္ထားခဲ့ၿပီး အခုလည္းေပ်ာက္ေနျပန္ၿပီ။ ရုတ္တရတ္မို႔ ခ်န္းေယာလ္ကို တြန္းထုတ္မိသြားတာကို စိတ္ကနားလည္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ႏွလံုးသားကနင့္ေနခဲ့ရသည္။

ဒီကိစၥထိ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ မလုပ္ရေသးေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္ စိတ္ဆိုးခ်င္ေနမိျပန္သည္။ ဒါလည္း ေလလြင့္ခဲ့ရတဲ့အၾကင္နာေတြအတြက္ ဘတ္ဟြ်န္းနီးဆီကဂရုစိုက္ခံခ်င္ရံုပါ။ တစ္အိမ္လံုးအရိပ္ေယာင္ေတာင္ မျမင္ရတာမို႔ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္ၿပီးဖုန္းဆက္ရသည္။ ဖုန္းကဝင္သြားေပမယ့္ ႏွစ္ခါေျမာက္မွ ကိုင္သည္။

"ခ်န္းေယာလ္...ႏိုးၿပီလား"

တစ္ဖက္ကထူးသံက တိုးတိုး။ ေဘးနားကစကားသံေတြလၽွံက်လာတာ ဖုန္းထဲထိေရာက္သည္။

"ဘယ္မွာလဲ"

"တစ္လမ္းေက်ာ္က ရပ္ကြက္ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးအိမ္မွာ။ ဒီလအတြက္ အစည္းေဝးရွိတယ္ဆိုလို႔"

"ဘယ္ေတာ့ျပီးမွာလဲ"

"မသိေသးဘူး။ ခ်န္းေယာလ္ ဗိုက္ဆာရင္စားႏွင့္လိုက္ေနာ္။ စားပြဲေပၚမွာထမင္းခူးေပးခဲ့တယ္။ ေခၚေနလို႔ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"

Love is in the AirWhere stories live. Discover now