Everything has Changed

CHAPTER 26

Nasa library kami dalawa ni Silver habang naghihintay sa next subject namin na mamaya pang alas-dos. Which means may 2 hours vacant pa kami.

Our hands are entertwined while reading. Some are even staring at our hands but I just shrugged it off. Nasanay na ako sa ganyang tingingan. 

"Babe, should we book a hotel now?" 

I stopped reading when Silver asked me. 

Oo nga pala, hindi kami nakapag-book nung isang gabi. Medyo… nabusy lang kami.

Tumango ako sakanya. Next week kami magbabakasyon dalawa, nakapag-paalam na kami sa parents namin na hindi naman tumutol.

They said it was okay since both of our parents has business meetings in abroad on Christmas. And since nag-iisang anak lang kami dalawa ni Silver, wala kaming makakasama except each other.

Nag start na kami mag scroll sa 'trivago.com'. 

"Silver, san mo gusto? Sa Palawan or Boracay?" I asked him since undecided parin kami kung saan ba talaga magbabakasyon.

Tinignan ako ni Silver pero hindi naman siya sumagot, it's as if he was thinking deeply.

"Hmm… how about Palawan, babe? You wanna go there?" He asked me back.

Tumango naman ako sa suggestion niya. Both places are beautiful kaya hindi naman lugi kahit saan pa piliin namin. And besides, si Silver ang kasama ko. That alone is superb. Kahit san pa yan basta siya ang kasama ko magiging maganda at memorable ang lugar.

Pinili namin ang hotel na nasa isla ng Palawan. It was a five star hotel.

Silver paid for our room, we decided to take one room. Their most expensive room to be precise.

Ako naman ang nagbayad ng pamasahe namin dalawa, back and forth to be fair. Panget naman kung siya lang gagastos lahat porket lalaki siya.

Pagkatapos mag book ay nag-uusap lang kami ni Silver nang may naalala akong itanong. 

"Ahm Silver, totoo bang matagal na kayong magkaibigan ni Kristina noon sa Ateneo?" 

Nakita kong natigilan si Silver sa tinanong ko. 

"Ahm… s-sort of." 

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Ba't parang di siya sigurado?

"What do you mean by 'sort of'?" I asked him again.

Tinignan muna niya ako ng matagal na parang nagdadalawang isip bago huminga ng malalim.

"W-we were an item on school back then." He said nervously.

"Anong klaseng 'item'?" Naguguluhan kong tanong.  

"M.U." 

Napaawang naman ang labi ko nang ma gets ko ang sinasabi niya. Kaya pala todo iwas siya kay Kristina. I want to feel jealous but none. I can't feel any jealousy. Matagal na yun eh. Magkaibigan nalang sila ngayon. No need to worry. 

Tumango-tango naman ako sa sinabi niya. I even saw him sighed as a relief nang makita niyang wala lang sakin ang nalaman ko.

"You're not angry?" He asked me curiously.

Tumawa nalang ako sa sinabi niya at hinalikan siya sa pisngi. "Ba't naman ako magagalit? Matagal na yun noh! And besides, you're my boyfriend so I trust you." 

Napangiti naman siya sa sinabi ko. "So understanding." He mumbled. 

"Nga pala… kung naging mag 'm.u' kayo noon, ba't hindi natuloy yung relationship niyo?"