Avatar: De legende van Ember

Hoofdstuk 25

Hey iedereen! Sorry, dat het zo lang duurde, maar mijn internet lag er een hele lange tijd uit... en ik kom er net achter dat je dit hoofdstuk niet kon lezen dus ik zet hem er opnieuw op. in ieder  geval,  ik ben er weer! Ik wil even vragen wie jullie het beste vinden om Ethan te zijn. Avan Jogia -----> staat plaatje van hem bij foto's en nog een andere op deze site: http://images2.fanpop.com/image/photos/11300000/Avan-Jogia-avan-jogia-11389052-249-400.jpg dus als je dan voor hem kiest moet je ook nog uit die twee verschillende looks van hem kiezen. Maar er is ook nog een andere keus :) Steven R McQueen :) hier een link voor de foto: http://i1222.photobucket.com/albums/dd500/EllieJones22/Steven_r_mcqueen.jpg ( ik zal de twee linken dadelijk ook nog in de comments zetten  want volgensmij kun je hierop een link niet openen ofzo) je moet de twee jongens wel inbeelden met blauwe ogen.  Nog iets leuks :)  Ik heb een video erbij gezet. Het is een engelse trailer van avatar die ik al meer dan een jaar ken, maar ik vind hem nog steeds goed dus kijk hem maar :D

sorry voor de eventuele typfouten, ik typte het op mijn mobiel dus er staan misschien hele rare woorden door mijn autocorrectie...

Dan komt nu het hoofdstuk van 4.221 woorden (wees trots) :)

Ik loop door het bos. De bladeren kraken onder mijn voeten, als ik dit realiseer ga ik stilstaan. Ik spits mijn oren en luister goed. Ik grinnik als ik in de verte een takje hoor kraken. Ik draai me om en sluip in de richting waar het geluid vandaan kwam. Als ik dichterbij kom zie ik, terwijl ik me achter een boom verschuil, iemand achter de bosjes. "Nu heb ik je." Fluister ik tevreden en zacht genoeg zodat hij het niet zou horen. Ik kom langzaam achter de boom vandaan en sluip op mijn knieën dichterbij. Ik stop als ik aan de andere kant van het bosje ben. In mijn hoofd tel ik af. 
...3…
…2…
…1…
…0!
Ik spring naar voren en verwacht om op zijn buik te landen, maar ik plofte op de harde grond neer. Ik keek verward rond en sta dan op terwijl ik over mijn nu pijnlijke arm wrijf. Ik blijf wrijven tot ik een warme adem in mijn nek voel. Ik verstijf en hou mijn adem in. Mijn hart bonsde in mijn keel. "Zusje." Zegt een jongens stem. Ik draai me snel om, voordat ik zijn naam kon uitspreken voelde ik een pijnlijke steek in mijn buik. Ik kijk geschokt naar Natsu's gezicht die kwaadaardig naar mij lacht. Ik wist vrijwel zeker dat hij me net had gestoken, maar ik keek toch om het te checken. Ik staar naar Natsu's hand die een met rode vloeistof bedekt handvat vasthoudt. Ik staarde naar het handvat en vroeg me af waar de rest van het mes was, tot ik realiseerde dat deze nog in mijn buik zat. Ik werd duizelig toen ik naar het bloed keek dus ik keek op naar mijn grote broer. Zijn emberkleurige ogen prikte in die van mij. Ik hoor mezelf hard inademen wanneer hij het mes er weer uit trekt. Langzaam val ik naar voren, tegen zijn borst aan, te zwak om nog rechtovereind te kunnen staan. Een koude arm slaat om mij heen, het duurde even voordat ik doorhad dat deze van Natsu was. Daarna voel ik zijn adem tegen mijn oor aan, waardoor mijn haren overeind gaan staan. Langzaam spreekt hij 4 zachte woorden uit. "Het is jouw schuld." Ik knijp mijn ogen dicht terwijl deze woorden steeds harder door mijn hoofd beginnen te galmen. Steeds opnieuw en opnieuw. Ik breng mijn handen naar boven en klem deze over mijn oren. Het hielp niet! De stemmen bleven maar tegen me schreeuwen, ze hielden maar niet op. Ik probeer ze tegen te spreken maar het leek alsof ik geen woorden meer kon vormen. Opeens worden mijn handen van mijn oren gerukt en het geluid stopte ook gelijk. Hijgend kijk ik op naar Natsu. Zijn ogen waren gesloten en zijn wenkbrauwen stonden in een teleurgestelde frons. "Natsu, het was echt niet mijn schuld! Ik heb alles gedaan wat ik kon! Ik kom je halen, ik beloof het!" Ik kijk verwachtingsvol naar zijn nog steeds gesloten ogen. Opeens begint hij zachtjes te grinniken. Het klonk niets zoals de lach die normaal mijn oren in stroomde als Natsu lachte. "Natsu!" Hij stopt met grinniken en grijpt met een hand mijn schouder vast. Zijn ogen open. Mijn adem stopt wanneer twee felblauwe ogen mij aanstaarde. Het waren dezelfde ogen als van die nacht. Dezelfde ogen waardoor ik niet heb kunnen slapen, ook had ik Roos naast me liggen. "Ember..." Fluister Natsu terwijl hij me vriendelijk aankijkt. "Ja Natsu?" Vraag ik hoopvol. Zijn gezicht zakt terug in een kwaadaardige frons. "Je bent een leugenaar!" Schreeuwt hij terwijl hij het mes weer op me afkomt.