Careless Whisper. hyunin

apocalypse.

"Daha ne kadar böyle boş boş oturacağız?" dedi Hyunjin parke taşlarını belki bininci kez incelerken.

İkili pratiği ektikten sonra bir süre kampüste boş boş dolanmış en sonunda da bir banka çöküp hayatı sorgulamaya başlamışlardı.

"Yani..." dedi Jeongin diyecek bir şey bulamayarak. Bir planı yoktu. Yanında oturan uzun boylu çocuğa dönüp düşünmeye başladı.

"Hiç saçını boyattın mı?"

Hyunjin gelen soruyla Jeongin'e dönüp gözlerini ona dikti.

"Boyattım ama uzun zaman önceydi." dedi lisenin son senesini hatırlarken. Pek güzel zamanlar değildi onun için.

Jeongin yanındaki gencin huzursuz bakışlarını yakaladı hemen. Aklındaki şeye izin verir miydi Hyunjin bilmiyordu ama sormaktan geri durmayacaktı.

Her iki genç de birbirlerinin sınırlarına gireli çok olmuştu ve ikisi de bu durumdan rahatsız değildi.

"Saçını boyayalım mı?" dedi Jeongin Hyunjin'in alnına uzanan tutamlara üfleyip.

Hyunjin sıcak nefesle kirpiklerini kırpıştırdı.

"Nasıl boyayacağız ki?" dedi Jeongin'in saçlarına üfleyip biraz öncenin rövanşını alarak.

Jeongin oturduğu yerden kalkıp Hyunjin'in karşısına dikildi. Yüzünde çoğu zaman rastlayabileceğiniz o 'ben her şeyi yapabilirim' bakışı vardı.

"Ben boyarım."

"Sana güvenmiyorum." dedi Hyunjin cıklayıp.

"Saçlarımı yolar elime verirsin, uzatmak için çok uğraştım." dedi ellerini saçlarından geçirip.

"Yapma ama!" diye olduğu yerde tepindi Jeongin.

"Bak seninle aynı sınıfta Felix vardı bilir misin?"

"Şu aksanlı konuşan mı?" dedi Hyunjin olayla Felix'in ne alakasının olduğunu düşünerek.

"Hah!" dedi Jeongin.

"Ta kendisi!"

"Eee?" dedi Hyunjin.

"Ne olmuş ona?"

"Onun saçlarını ben boyadım." dedi Jeongin. Bir yandan da telefonunda fotoğrafları arıyordu.

"Sen ciddisin?" dedi Hyunjin, Jeongin'in uzattığı telefona bakarken.

Jeongin başını sallayıp bir adım geri gitti.

"Hadi." dedi elini Hyunjin'e uzatırken.

"Gidip saçını boyayalım Hwang Hyunjin."