Yeni bölüm geldi! Uzun suredir hikayemi yazıyorum. Her türlü yoruma çok önem vermeme rağmen bölümlerdeki yorum ve vote sayısının az olmasi beni üzüyor. Okuyan arkadaşların begenmeseler bile en azından kötüydü diye yazmalarını rica ediyorum. Bölüm hakkındaki yorum ve votelerinizi bekliyorum. Keyifli okumalar,umarim begenirsiniz!
Yanımıza gelen hemşireyle bilrlikte kafamın içinde savaş veren düşüncelerden sıyrıldım.
"Sonuçlarınız çıktı Hakan Bey,Engin Bey sizi bekliyor."
"Sağolun."
Hakan'in yerinden kalkmasıyla birlikte dakikalardir oturduğum ve tek kelime etmedigim yerden kalktim,bir şey ile meşgul olduğumu düşündüren dergiyi de bir kenara bıraktım.O önde ben arkada ilerledik arkadaşının odasına doğru. İçimde nedenini bilmediğim karışık duygular vardı. Bu neyin korkusuydu bilmiyorum. Hakan kaypiyi açtı ve girmem için işaret etti. İçeriye girdiğimde Hakan ile aynı yaşta bir adam vardı,içeriye girmemle birlikte gözlerini bana dikti. Sanki, benim nasıl biri olduğumu hemen anlamaya çalışan bir çift yabancı göz vardı. İçeri girmemizle ayağa kalkmıştı,elini bana doğru uzattı.
"Merhaba Ahsen,ben Engin. Memnun oldum."
Eli o kadar soğuktu ki,sesi Hakan'in yaşadıklarından bile beni sorumlu tuttuğunu hissetirecek kadar yargılayıcıydı. Bu sorgulayıcı gözler kendimi kötü hissetmeme neden olmuştu. Elimi uzatırken "Ben de" diyebildim sadece. Oturduktan sonra Hakan başladı söze
"Evet Engin,nasıl çıktı sonuçlarım?"
Hakan'in sorduğu soru ile birlikte gözlerini Önünde duran zarfa çevirdi ve aldı eline, önce bana baktı sonra gözlerini Hakan'a dikti. Derin bir nefes aldı.
"Sonuçların bu zarfın içinde,açıyorum şimdi."
Ağır ağır açtı zarfı,defalarca kez göz gezdirdi,şu an bu yaptığından hiç memnun olmadığı her halinden belliydi.
"Sonuçlar iyi Hakan, az kalmış olmasına rağmen hâlâ zamanımız var."
Bu cevaba Hakan'in tepkisi ise baş sallamadan ibret olmuştu,oysa ben ondan duygularını daha net belli eden bir tepki beklemiştim. Yüzü ve bakışları neler düşündüğünü hiç ama hiç anlatmıyordu. Engin Bey bana döndü.
"Artık sana bakabiliriz Ahsen,birazdan hemşire seni alacak,kan tahlilleri,ultrason filmleri falan çekilecek. Hazir mısın?"
"Hıhı"
Az sonra güler yüzlü bir hemşire geldi. Onunla birlikte çıktım odadan. Bir saat boyunca tüplerce kan aldılar,ultrason filmleri çektiler. Artık başım dönmeye başlamıştı,sanırım hemşire bunu fark etmiş olacak ki beni yavaşça yanımızda duran sandalyeye oturtu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocuğumun Annesi Olur musun?
RomanceRomantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına kar...
