ERRIAH’S POV
“Thank you for listening and we are hoping that you understand everything that we tackled” pagtatapos ni Lim sa reporting namin.
Tatlong araw ng hindi pumapasok si Natasha at yong dalawang kaibigan niya kaya naman naging maayos ang buhay namin. Maayos kaming nakapagtatrabaho sa canteen, kami ang mga taga deliver ng mga orders ng mga VIP students dito.
Hindi pa rin namin maiwasang hindi magbangayan ni koreano dahil wala namang ibang ginawa yon kundi ang kumontra sa mga sinasabi ko.
“Thank you group three, our first reporters. So wala na tayong masiyadong time kaya nest week na lang ako magdadagdag sa mga sinabi nila ok CLASS DISMISS” sabi Ni ma’am saka agarang lumabas.
Inayos na namin ang kanya-kanya naming gamit saka lumabas.
“Ahm Rhy-rhythm” rinig naming sabi ni Crocker kaya naman huminto kami saka siya nilingon.
“Ba-bakit?” nauutal namang tanong ni bunso
“Ah eh aayain sa-sana kitang su-sumabay sa aming ma-maglunch” kinakabahan ding sabi ni Crocker
Halatang gusto nila ang isa’t isa
“SURE!” daling sagot ni Rhythm kaya naman napatingin kaming lahat sa kanya dahilan ng pamumula niya
“A-ah ano ibig ko-kong sabihin si-sige kaso sila Yuna at Erriah”
“PSSSH!! Bakit naman sasabay yan satin ARAY—ANO BANG PROBLEMA MO LIM AT NAMBABATOK KA NA LANG BIGLA” kokontra sana si koreano pero binatukan siya ni Lim
“Sige na bunso sumabay ka na sa kanila mukhang may sasabihin sayo si Crocker eh” singit ko naman sa kanila “At koreano wag mong paiiyakin yan ah” baling ko naman kay koreano na ang sama ng mukha
“ANONG AKALA MO SAKIN MASAMANG TAO?!!” sigaw niya sakin
“Bakit hindi ba koreano? HAHAHAHA” si Yuna na ang sumagot
“KAYO ANG MASAMA ANG UGALI!!!” sigaw nito sa amin
“Pssh!” singhal ko sa kanya “Crocker ikaw na bahala diyan, walang galos yan ah kaya ibalik mo samin ng walang galos, mauna na kami!!” sabi ko saka umalis nan g hindi hinihintay ang sagot ni Crocker.
“Hello ate JAAAAM, hello nanay Salve” malakas na bati ni Yuna ng makapasok kami sa loob samantalang ako ngiti lang ang ipinakita sa kanila.
“Hello sa inyong dalawa, oh siya kumain na muna kayo at nakaready na ang mga idedeliver niyo” sabi ni ate Jam na itinuro pa ang mga nakahilirang box na handing-handa na talagang ideliver. Si nanay Salve naman ay pinaghanda an gaming pagkain.
Ganon sila kabait sa amin. Hindi nila kami itinuturing na utusan dahil parang kapamilya ang turing nila sa amin.
Makatapos naming kumain ay nagdeliver nga kami.
They are so poor talaga, look oh working student sila
Yeah, kaya nga hindi sila dapat belong sa university natin eeh
Look at their clothes so yucky, parang galing pa sa baul
Konti lang yan sa mga naririnig naming pang-aalipusta sa amin ng mga estudyante sa university na ‘to pero ni isa ay wala kaming pinansin ni Yuna dahil wala naman kaming mapapalang maganda kung papatulan namin sila.
YOU ARE READING
BEAUTY in the End of ZIGZAG
RomanceAng sarap at Ang saya mabuhay ayun sa iba pero pansamantala ko Lang iyong nARAMDAMAN Kasi ngayon puro sakit at pait na Lang Ang nararamdaman ko. Sa pagkawala niya Wala na akong ibang ginawa KUNDI hanapin Ang sagot Kung bakit nangyari lahat NG Yun SA...
