Castle On The Hill | Vkook, Yoonmin Omegaverse

23

Bu kadar zamandan sonra yorum hak etmiyorum ama hani yaparsanız da sırıta sırıta okurum güzel insanlar
Tekrardan merhabalar hepinize 😂

"Hyun" Taehyung hem korkuya kapılmış hem de şaşkın bakışlarını genç  adama kitlemişti. "Sen ne yaptın?"

Hyun ise onun aksine fazla sakindi. Ayrıca neden bilmiyordu ama kendini de oldukça iyi hissetmişti. "Ne yapmış olabilirim ki? Sadece onu tuttum"

"Dışarıdan bu kadar salak gözüktüğümü bilmiyordum... onu bayılttın. Buradaydım, görmemem imkansız"

Genç adam son günlerde yaşadıklarının yorgunluğuyla Taehyung'a döndü. Herkes tarafından sorgulanma dönemi olmalıydı bu. "Delta'sı o kadar güçlü değil daha, o yüzden bayıldı"

Taehyung'u izlerken, yüzünde inanmadığını bariz gösteren ifadeyle karşılaşmıştı ama bunun için ne yapabilirdi ki? Jungkook'un kolunu kendi omzunun üstünden geçirdi. "Gidecek misin?"

Sorunun cevabını Taehyung da bilmiyordu.

Hyun kaşlarını kaldırıp başını salladı. "Öyleyse bize çay yapayım. Bir şeyler yemediğini de farz ediyorum. Ben de yemedim"

Taehyung iç çekerek ona baktı.

"Ağabeyinin biraz daha bekleyebileceğine eminim... nasılsa yıllarca bekledi" Hyun gökyüzüne kısaca bakıp, hava açık ve güneşli olmasına rağmen devam etmişti. "Içimden bir ses yolculuklar için kötü bir gün olduğunu söylüyor"

"Nasıl-"

Ama Hyun çoktan Jungkook'u saraya taşımaya başlamıştı. Taehyung kaşlarını çatarak onun peşine düştü, kendisi bile yeni öğrenmişken Hoseok hakkında Hyun'dan laflar duymak merakını alevlendiriyordu.

*
"Ne yaptın sen?!" Jimin sarılık olacak kadar korkmuştu duydukları üstüne. Elinden düşen tabakların kırıkları yerdeydi ve Yoongi yavru köpek kadar üzgün ona bakıyordu.

"Babana... söyledim." Duraksayıp hemen sonra hızlıca devam etti. "Ama saraya gelmek zorunda değilsin, benim babam bilmiyor sonuçta"

"Ama bilecek" Jimin yere çöküp somurtarak kırık parçaları toplamaya girişti. Yoongi de çok vakit geçirmeden yanına eğilmiş, onun elini itekleyerek kendisi toplamaya başlamıştı.

"Henüz değil... benim saraydan ayrılmanın yolunu bulmam gerek. Sonra beraber küçük bir yerde yaşarız... sen bahçede tavuk kovalarsın, ben de izlerken eğlenirim" Yoongi bunları tabak parçalarına bakarak söylemişti ama Jimin ellerini dizlerine dolamış onu izliyordu.

"O saraydan ölmeden çıkabileceğini düşünüyor musun? Sanki kral ölünü bile çıkarmayacak gibi hissediyorum"

Yoongi sırıtıp başını aniden kaldırınca burun buruna gelmişlerdi. Alfa burnunu hafifçe onunkine sürtüp geri çekildi. "Bilmiyorum, ama mutlaka bir açık bulurum... umarım baban benim yüzümden canını sıkmaz bugün"

Jimin dudak bükerek kırık parçaları ondan aldı ve ayağa kalktı. "Bir dahaki gelişinde tabak getirmezsen çok canını sıkacağım..."

Yoongi mahcupça omuz silkti. "Halledebiliriz..."

*
Hyun fincanın desenini tırnağıyla takip ederek kafasındaki düşünceleri bir araya getirmeye daha büyük bir gayretle uğraştı. Avluya çıkan kapının ahşap verandasında oturuyordular. Hyun'un tek bacağı karnına kadar çekilmiş, diğeri ise ahşaptan aşağı sallandırılmıştı. Taehyung onun aksine derli toplu ve bütün dikkatini ona vermis şekilde oturuyordu.

"Lezzetli değil mi? Bu tadı bulana kadar çok uğraştım" Hyun gözleriyle onun fincanını işaret etmişti.

"H-Hm..."

"Cevap bekliyorsun... ama sana o kadar güveniyor muyum karar veremiyorum..." Hyun kaşlarını çatarak gözlerini boşluğa kitledi. "Ailene koşmak da istiyorsun... seni bekleyen şeyler gözünü korkutuyor olmalı"

"Şamanlar hakkında çok şey okuyorum bu günlerde" Taehyung ona cesaret vermek için söylemişti bunu, onu kabullenmekte zorlanmayacağını belirtmek istiyordu ama Hyun acı bir gülümseme sundu ona.

"Ben şaman değilim Taehyung." Galiba kanayan yarası buydu çünkü yüzünde okunamaz bir ifade vardı şimdi. "Kulağa fazla toz pembe ve ütopik geliyor. Hayır... benim... şaman olan ben değilim. Ama öyle görünüyor değil mi?"

Taehyung başıyla onayladı.

"Eğer bu kralın kulağına, hatta belki prenslerin kulağına giderse bile ölebilirim, sana güvenmek istiyorum... sadece bu, zor"

"Pek kolay şeylere tanık oluyor sayılmam Hyun" Fincanını kenara bırakıp bacaklarını altına alarak oturmuştu. "Bana güvenebilirsin, istersen yorum bile yapmam"

Hyun konuşmadan önce bir süre izlemişti onu. Sonrasında o da fincanını kenara bıraktı. "Büyük babam yüzünden yaşıyorum bunu... Kendi zamanında kendisine borçlu olan bir şamandan, ona da şaman güçleri bahşetmesini istemiş. O yüzden de şimdi böyle şeylere neden olabiliyorum... Taehyung, doğanın güçlerine karşı koymamalısın. Bu güçler doğal değiller, şamanlarınki kadar saf da değiller. Ben bunları kullandıkça bir şeyler yanlış gidiyor, bu yüzden yapmıyorum. Bazen ise istemeden akışa dahil oluyorum, Hoseok hakkında bildiklerim gibi... senin hakkında... bildiklerim gibi."

Taehyung'un kaşları düşünceyle çatılmıştı. "Sadece denk geliyor olamaz mı? Belki şans eseri aksiliklere denk geliyorsundur"

"Ben şaman değilim" tekrarladı Hyun. "O yüzden sen geldikten sonra sarayda aksilikler arttı."

"Ben nasıl dahil oldum buna?" Fincanının ağzında gezdirmişti parmağını. Onu daha çok dinlemek istiyordu, bütün cevaplar onda gibiydi.

"Çünkü Hoseok'un ailesinin pasif üyeleri şamanlardan el alıyor, muhtemelen sen de şamansındır. Bu yüzden güçlerimiz çakışıyor"

Taehyung'un kalbi ağzında atmaya başlamıştı. Hoseok kesinlikle hata yapmış olmalıydı, Taehyung'un böyle bir yeteneği yoktu. "Kraliyet çocukları pasif olmaz sanıyordum..."

Hyun başını iki yana salladı. "Yanlış." Sarkıttığı bacağını da kendine çekti Hyun. "Birden her şeyi bilmen sende ne etki yaratır bilmiyorum ama... şuradan başlayalım. Baban kraliyetten gelme birisiydi. Yani alfa. Ve annen de bir şamandı, kraliyetten değildi. Baban kraliyetten olduğu için evet, pasif bir çocuğu olamaz. Yani beta ve omega olamazsın. Zaten iki ağabeyin de alfa."

Taehyung kıyafetinin ucuyla oynamaya başladı, Hoseok hata yapmıştı işte. Taehyung alfa olmadığını biliyordu, yani kardeşi değildi onun.

"Ama bir seçeneği gözden kaçırıyorsun, Vita'lar pasif olamayacak kadar güçlü olmalarına rağmen pasif bir türün özelliklerini benimsiyorlar. Yani şaman da olabilirler... deltalardan da etkilenebilirler"