Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

25. Δεύτερη Απαγωγή

Η Ειρήνη βγήκε για να δει τι ήταν αυτό που όλοι κοιτούσαν με τόσο δέος και κάποιοι με τρόμο.

"Ειρήνη, κοίτα! UFO!" της φώναξε η Νατάσα, δείχνοντας προς τα πάνω ένα φωτεινό ιπτάμενο σώμα. Αν και ο νυχτερινός ουρανός ήταν συννεφιασμένος, το σχήμα του φαινόταν ξεκάθαρα: ήταν στ' αλήθεια ένας ιπτάμενος δίσκος. Η Ειρήνη τον παρατήρησε να κάνει κύκλους πάνω απ' τα κεφάλια τους, συνεπαρμένη αλλά και λίγο φοβισμένη συγχρόνως.

Ο κύριος Νικολάου είχε δίκιο τελικά. Οι εξωγήινοι είχαν επιτέλους επισκεφθεί τη Γη. Τι θα γινόταν τώρα;

****************

Η Βάσια έσβησε την τούρτα με τους αριθμούς 5 και 0 και όλοι χειροκρότησαν. Τα 50 έκλεινε, λοιπόν. Δεν ντρεπόταν για την ηλικία της, ειδικά τη στιγμή που φαινόταν δέκα χρόνια νεότερη. Ήταν χαρούμενη που γιόρταζε ξανά μετά από τόσα χρόνια τα γενέθλια της με την οικογένεια και τους φίλους της. Έστω και αν αυτά ήταν τα τελευταία γενέθλια που γιόρταζε...

Ο Αλέξανδρος την πληροφόρησε για όλα όσα ειπώθηκαν στο κτήριο της ARAK και για την επερχόμενη απειλή. Έπρεπε να είναι προετοιμασμένη. Σύντομα οι εξωγήινοι θα άρχιζαν πάλι τις απαγωγές. Ωστόσο ο Λιβανός δεν το είχε ανακοινώσει ακόμα επισήμως στους πολίτες. Όλες οι προετοιμασίες γίνονταν με άκρα μυστικότητα.

Η Κατερίνα με τη Στέλλα άρχισαν να κόβουν και να σερβίρουν την τούρτα.

"Έχω να κάνω μια πρόποση." είπε ο Μύρωνας, αφού έφαγαν και ύψωσε το ποτήρι του. Όλοι σώπασαν για να τον ακούσουν.

"Το ξέρω πως δεν είναι η κατάλληλη ώρα για προπόσεις." ξεκίνησε. Ο Λεωνίδας κοίταξε προς τα πάνω, είδε τον ουρανό να έχει συννεφιάσει κι ένιωσε ένα ρίγος να τον διαπερνά. Μα πώς μαζεύτηκαν μέσα σε λίγα λεπτά, τόσα πολλά σύννεφα; Σίγουρα θα έπιανε και βροχή σε λίγο.

Είχε βάλει ψύχρα και η Έλσα τύλιξε τη ζακέτα γύρω της. Ο Λεωνίδας την αγκάλιασε. Η Άννα καθόταν λίγο πιο πέρα στην αγκαλιά του παππού της, του Κώστα. Ο Μύρωνας συνέχιζε το λόγο του:

"Το ξέρω πως έρχεται μια δύσκολη εποχή για όλους μας και γενικά για όλη την ανθρωπότητα. Θα πρέπει να παραμείνουμε όλοι ενωμένοι για να νικήσουμε την απειλή. Δεδομένων των όσων μάθαμε από τον Λεωνίδα και τον Αλέξανδρο, η ARAK είναι καλά προετοιμασμένη και έχει συγκεκριμένο σχέδιο, οπότε κανονικά θα έπρεπε να αισθανόμαστε ασφάλεια τώρα. Εγώ όμως δεν νιώθω καμία ασφάλεια, γι΄αυτό και επέμενα, όπως και ο Αλέξανδρος, να μη γιορτάσουμε τα γενέθλια της Βάσιας εδώ, στην ταράτσα. Όμως σκέφτηκα ότι ίσως είναι τα τελευταία γενέθλια που γιορτάζουμε όλη μαζί η οικογένεια, και η οικογένεια του Λεωνίδα που τη θεωρούμε πλέων και δική μας. Έτσι, αποφάσισα τελικά να κάνω το χατίρι της γυναίκας μου," (σε αυτό το σημείο αγκάλιασε τρυφερά τη Βάσια δίπλα του), "και αποφασισμένος να μην αφήσω τίποτα να της συμβεί αν τυχόν γίνει κάτι απόψε. Ας πιούμε λοιπόν, και ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στο γιο μας και στον Λεωνίδα για την αποστολή που τους έχει ανατεθεί."