სმენა დახᲨულს გონებაᲨი წყევლასავიᲗ მიტრიალებდა დედის გაფრᲗხილება და Ძლივს მიᲦებულ სიმᲨვიდეს მიფანტავდა.
არ მინდოდა ეᲭვის Შეტანა იმ ადამიანᲨი, რომლის გარეᲨეც აᲦარავინ ვიყავი. არ მინდოდა იმ მომავლის გაᲨვება, რომელიც ერᲗად დავგეგმეᲗ.
დაᲨლილი ვიყავი. ცხოვრების ახალ დარტყმას ვეᲦარ ვუᲫლებდი. ჯერ კიდევ არ ვიყავი მზად Ჩემი ეკლიანი ცხოვრების გზა მისგან Შორს, გრᲫნობებისგან დაცლილს, მარტო გამეგრᲫელებინა.
-ლილიან._ ზურგს უკან მოᲫახილმა ნაცნობმა, უკვე ტანჯვად ქცეულმა ხმამ გამააზრებინა, რომ ვეᲦარ ᲨევᲫელი ერᲗადერᲗი Ძვირფასი ადამიანის Ღალატის ყურება და სადᲦაც Შორს წასვლას ვაპირებდი.
-ლილიან გაᲩერდი! _ მოახლოებულმა Ძახილმა გონებაᲨი უკანასკნელი იმედის ნაპერწკალი გამიᲦვივა და დაიმედებულს უკან მიბრუნების Ძალა Შემმატა.
-ადრე მიᲗხარი რომ, Თუ რაᲦაც ცუდს დავინახავდი არ უნდა გავქცეულიყავი და მომესემინა ᲨენᲗვის მხოლოდ იმიტომ, რომ ხანდახან ყველაფერი ისე არ ხდებოდა, როგორც Ჩანს. მიდი ზეინ, გისმენ. არ მინდა Შენგან წასვლა და იმ კოᲨმარულ მარტოობაᲨი დაბრუნება! ამიხსენი და მიᲗხარი, რომ ყველაფერი ისე არ იყო, როგორც Ჩანდა! მიᲗხარი რომ...
-ზუსტად ის იყო რაც დაინახე._გაციებული, გრᲫნობებისა და ემოციებისგან გამოწურული ხმიᲗ მიპასუხა და მხრები ისე აიᲩეᲩა, ᲗიᲗქოს არც არაფერი ყოფილიყო.
-ანუ Ჩვენ..._ საბოლოოდ გავტყდი. მისი დამოკიდებულება ყველა იმ გამოვლილზე მეტად მტკენდა და მანადგურებდა, რასაც აქამდე Ძლივს ვუმკლავდებოდი.
-ᲗამაᲨი დასრულდა. ისედაც დიდი დრო წამარᲗვა ამ წყეულმა ოჯახურმა დაპირისპირებამ და Თავის მოᲩვენებამ ᲗიᲗქოს ᲗავდავიწყებიᲗ Შეყვარებული, მეამიტი ბიᲭი ვიყავი!
-გაᲩუმდი!_ წარმოუდგენლად მწარე სიმარᲗლემ მაიᲫულა იმ რეალობას გავქცეოდი, რომელიც ასეᲗი საზარელი ასატანი იყო.
JE LEEST
family portrait(დასრულებული)
Fanfictieმიტოვებული ადამიანი ყოველთვის დაკარგული და დაბნეულია, მაგრამ ცხოვრება არასდროს გვწირავს. ყოველთვის გვიგზავნის ადამიანს, რომელიც ჩვენთან ერთად გაიზიარებს ჩვენ სიხარულსა და სევდას. ის აუცილებლად გვიჩენს ადამიანს, რომლის მხარზეც ყოველთვის შეგეძლება თავ...
