Serseri 2

15.Bölüm: "Annesinin umudu..."

Ben geldim canımın en içleri 💙

Nasılsınız bakalım? Keyifler yerinde mi? Öncelikle bayramınız mübarek olsun ama galiba geçmiş bayram oluyor ğwğeğdğğc

Bir önceki bölüme gösterdiğiniz ilgi ve yanımda olduğunuz için çok teşekkür ederim. Ama lütfen oy veren herkes bir yorumda bulunsun sizlerin düşünceleri gerçekten benim için çok önemli.

Uzun bir bölüm oldu. Sindire sindire, dinlene dinlene okuyun lütfen. Gözleriniz için keseceğiniz yeri zaten biliyorsunuz.

Bir de şey diyeceğim. Bölüm aralarına koyduğum gif ya da fotoğraflarda bölüm bitmiş olmuyor. Bir kaç kişiden böyle mesaj aldım. Bölüm sonuna kadar gidin lütfen.

Multimedia: Merak edenleriniz olduğu için Emre ve Arel 💙

Bölüm şarkımız; Pinhani - Çok Alıştım Sana
Pinhani - Dünyadan Uzak
Pinhani - Aşk Bir Mevsim

Bölüm sınırımız; 3200 yorum, 1260 beğeni

Bir okuyucumun yaptığı videoyu buraya bırakıyorum. Gerçekten çok beğendim. Çok teşekkür ederim. Yorumlarınızı bekliyorum. 💙

İyi okumalar.

~

Beste'den... (Asrın'ın Beste'yi öptüğü günün ertesi günden anlatımdır. Değişiklerin çiğ köfte yaptığı gün)

Hayat dediğimiz şey bilinmezliklerle dolu bir fanusun içinde, kalp kırıklıklarımızla, mutluluklarımızla yaşamaktı. Bazılarımız o bilinmezlikle dolu hayatın içinde kalıp sonuna kadar savaşıyorduk, bazılarımız ise kalp kırıklıklarımızın bize verdiği kanayan yarayla hayata zorla tutunmaya çalışıyorduk.

Peki ben hangisiydim?

Şüphesiz ki; kalp kırıklıklarını açtığı yarayla hayata tutunmaya çalışan o kızdım.

On yedi yıllık hayatımda sevdiğim insanlar tarafından defalarca kez yara almıştım. Defalarca kez sevdiğim insanlar tarafından kanatılmıştım.

Bunu önce babam yapmıştı. Hayatı boyunca beni yaşamının önemli bir yerine koymamıştı. Sanki bana kızıymışım gibi değil de başarılı bir projeymişim gibi davranmıştı. En iyi okullarda okutmuş, en iyi hocaları tutmuştu. Onun hayatında başarısızlığa yer olmamıştı ve ben de başarısız olamazdım onun gözünde. Ben hep en iyi olmak zorundaydım. Ama benim kendi hayatım için böyle bir isteğim yoktu ki...

Ben en iyi olmak değil istediğim o hayatı yaşamak istiyordum.

Sonra annem kırmıştı kalbimi defalarca. Küçükken çok iyi anlaşırdık annemle. Anne, kız gibi değil de sanki arkadaş gibiydik. Ama büyüdükçe hayatımda değişen her şey gibi annem de değişmişti.

Önce bana karşı olan ilgisi azalmış kendisini tıpkı babam gibi işlerine vermişti. Zamanla az sohbet eder, az konuşur ve dertleşir olmuştuk. Bir gün hiç unutmuyordum, lise ikinci sınıftaydım ve okulumuzun düzenlediği bir parti olacaktı. O kadar çok heyecanlanmış ki o gün için elbise seçimim için annemden yardım almak istemiştim. Ve annem bana geleceğine dair söz vermişti ama gelmemişti. O alışveriş merkezinde saatlerce annemi beklemiştim ama annem beni unutmuştu. Sonra okuldan beni almaya geleceğini söylemişti ama yine beni unutmuştu.