Μπελάς στο Γραφείο

15. Το Πάρτυ (Μέρος Δεύτερο)

"...μας έχει τσακίσει η εφορία. Είναι κατάσταση αυτή να πρέπει να απολογούμαι για μια πισίνα και δυο σκάφη! Είναι γελοίο."

"Ναι, συμφωνώ, και εμείς με τη γυναίκα μου λέμε χίλιες φορές να παίρναμε το μισθό ενός απλού υπαλλήλου. Λιγότερες σκοτούρες θα είχαμε στο κεφάλι μας."

Τρανταχτά γέλια με επανέφεραν στο παρόν. Κοίταξα τους πρώην συναδέλφους μου σαν να τους έβλεπα πρώτη φορά. Ήταν όλοι μεγαλύτεροί μου και εκπρόσωποι μιας πολύ δυνατής και ισχυρής κάστας.

"Πρέπει να κάνουμε μια νύξη πάντως στην κυβέρνηση", πρότεινε ο ένας κουνώντας με τέτοιο τρόπο το ποτήρι της σαμπάνιας του που μικρές σταγόνες έπεφταν και πότιζαν το φρεσκοκουρεμένο γκαζόν. "Να ελαττώσει τους δασμούς. Δεν μπορεί να πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα κάθε φορά."

"Ναι", αναφώνησε ενθουσιωδώς ένας άλλος, "στο κάτω κάτω εμείς φέρνουμε τα χρήματα, μας έχουν ανάγκη..."

Ο γηραιότερος της παρέας, ένας διευθυντής τραπέζης που είχα την τιμή να γνωρίσω όταν έκανα την πρακτική μου, μου απηύθυνε το λόγο:

"Εσύ τι λες Σταύρο, σαν νεότερος, πώς τα βλέπεις τα πράγματα;"

Τους κοίταξα σιωπηλός. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα, ήταν να μιλήσω για δουλειές και πολιτική. Γνώριζα καλά πως για να επιβιώσεις σε αυτές τις συναντήσεις έπρεπε να χαμογελάς πολύ και να μιλάς λίγο. Αυτά τα γηραιά, αιμοβόρα πλάσματα στεκόντουσαν στη γωνία, έτοιμα να κατασπαράξουν όποιον τους εναντιωνόταν. Ακόμα και στις πιο τρελές ιδέες, τις πιο παράλογες απαιτήσεις, έπρεπε να γνέφεις και να συμφωνείς.

"Εμένα κύριοι θα με συγχωρήσετε", είπα, κάνοντας μια ελαφριά, παλαιολιθική υπόκλιση που γνώριζα πόσο λάτρευαν, "πρέπει να βρω τον οικοδεσπότη."

"Ναι, βεβαίως, αγόρι μου", είπαν και με αποδέσμευσαν από την παρέα τους.

"...εξαιρετικός νέος!", τους άκουσα να λένε καθώς απομακρυνόμουν.

Στάθηκα στο πλάι της τεράστιας, επιβλητικής τέντας που είχε στηθεί στο ακόμα πιο τεράστιο και επιβλητικό κήπο του Νικολάου.

Ήμουν εκεί! Τα είχα καταφέρει! Είχα εισχωρήσει στον κύκλο των πιο σημαντικών ανθρώπων της χώρας και ήμουν ζωτικό μέρος του. Όλα αυτά που ονειρευόμουν από πιτσιρίκι είχαν πραγματοποιηθεί.

Ήμουν επιτυχημένος, πλούσιος και είχα όλη τη ζωή μπροστά μου να πετύχω ακόμα περισσότερα. Να φτάσω στην κορυφή. Να γίνω ο καλύτερος!