《Sahte Mafya》 ✔

#9.

Merhabalar efendimm...

Nasılsınız?

İyi  olun...

Ben bu gün çok mutluyum..

Sizde mutlu olun...

Ama bu bölümü  biraz mutsuz yazıcam...ehehe üzülmeyin...

"Mutluluğu aramıyacak kadar Mutlu olun...
Mutsuzluktan korkmayacak kadar  Mutsuz..."

Gözlerimi  yeni bir sabaha açtım. Her zamanki gibi bi kaç dakika kaşlarım çatık şekilde tavanla bakıştım...

Kendime geldiğimde yavaşca ayağa kalktım...

Ayaklarıma baktım.  Sargıdan bir şey göremiyordum. Acım birazda olsa vardı ama...Sargımı yavaşca  açtım. Hiç olmazsa yaralarım iyleşiyor... yavaş adımlarla  banyoya gittim. Duş aldım  ve ilaçları ayaklarıma sürdüm. Ahh gözümden yaş çıkıcaktı yaa.. yaktı..   yeniden  sarıdım.

Ah güzel bacaklarım... ne hale geldi ya..

Üzerinden onun aldığı pantolonu giydim.  Gömlek ve babetleride  giydim. Gerçekten güzel ve rahatdı.   Babetlerde çok tatlış ve rahattı.

Benim beden ölçümü nerden biliyordu ki... aldıkları tam üstümeydi.

Saçlarımı toplayıb aşağı indim.

Yürürken ayaklarım acıyordu. Ama dayana bilirim.

Son merdiveni de inib mutfağa gittim..

Beyefendi  hala uyuyordu galiba.  Kahvaltı hazırlamaya başladım. Güzel bir sofrayla üzgün olduğumu bildire bilirdim sanırım... hazırladıktan sonra kendi kendime şaşdım. Çok güzel hazırlamıştım yaa.. böyle yeteneklerim varmıydı ki... oturub  bir kaç şey atıştırdım.

Pencereye yaslanıb düşünmeye başladım..Aslında olanlarda benim de hatam var. Bence o iyi biri.  O kötü adamları izliyordu. Onları yakalamak istiyordu sanırım. Ben de işine karıştım.  Belkide o olmasaydı şimdi cesedimi bir hayvan yiyordu.   Ona borçluyum..  Ama onun da hatası var. Beni kaçırıb zorla tutmasaydı böyle olmazdı da...Neyse bir özür dilesem ölmem ki.. belki acır bana serbest bırakır. Onunla iyi davransam dediklerini yapsam beni bırakır mı.. ben kendi hayatıma geri dönmek istiyorum. Ama o gıcık bunu yaparmı? Hiç umudum yok ama neyse.. deneyelim bakalım.  Ailemi özledim. Hemde çok...

Düşüncelere dalıb giderken  birden aşağı indiğini duydum.  Mutfağa geçib  sofraya ve bana bakmaya başladı.. ve hemen sofraya daldı. Öküz işte  nolcak Yaklaşıb kahvesini verirken bana bakıb başdan ayağa  süzdü.  Sonradan tekrar yemeğine döndü... neye bakıyor ki ya..

Boğazımı temizleyib konuşmaya başladım. Saygılı konuşmaya çalıştım. Belki kızgın olmaz ve bende istediğimi söyleye bilirim.

"Günaydın... Şey sofra nasıl? İlk günüm de belki hoşlanmadığınız yiyecek vardır..."

Gözlerimi kapadım..  derin nefes aldım evet bunu yapa bilirdim... sanırım...

"Eee şey birde ki teşekkür ederim"

Ağzındakini yutub bana baktı...