Hold Me Close (Azucarera Series #3)

Wakas

This is the Epilogue of Hold Me Close, Azucarera Series #3, and the end of Azucarera Series. Thank you so much for reading. Hope to see you all again on my next series, and other on going series. For further announcements, please take time to visit my website every now and then. www.jonaxxstories.com

---

Wakas

"Tara na, Alvaro! Sus! Hayaan mo na 'yang batang 'yan!"

"Bilin ni Sir, e," sambit ko pero nag-isip.

May pagkababaero ang Kuya Gilbert ko noong highschool. Kaya naman, maaga rin akong nakuryoso. Malaki ang impluwensiya niya sa akin at kung hindi lang talaga dahil sa mga pangaral nina Mama at Papa, baka nga kinalimutan ko na ang ibang mga importanteng gawain.

"Mamaya na. Susunod na lang ako!" sabi ko kay Daniel nang nakapagdesisyon.

Dahil ako ang bunso, ako rin ang inaasahang magbabantay o makakasalamuha sa anak ng pinakamayamang asyendero sa buong Altagracia, at maaring sa Negros. May isang anak si Enrique Valiente. Babae at mas bata sa akin ng ilang taon. Dahil marami ang galit sa mga Valiente, hindi rin naging madali sa babaeng anak ang makipagkaibigan sa iba.

Ate Gen is also her friend. Pero dahil masyadong malaki ang agwat ng edad nila, hindi gaanong interesado si Yohan Valiente sa kanya.

"Yohan, aalis ako, e..." I said trying my best to make it appear urgent even if it really wasn't.

At wala rin naman talaga akong magandang dahilan. Gusto ko lang manood sa Bailes de Luces. Laging maraming magagandang sumasali roon. Pati ang muse na nananalo, walang tapon. Iyon ang festival na ginagawa sa bayan na ito at inaabangan naman talaga ng lahat.

"Saan ka pupunta?" malungkot niyang sinabi.

"Ah. Mamumulot kami ni Ate ng Gmelina para ibenta," palusot ko.

"Ibenta? Bakit?"

Pansamantala akong natigilan sa tanong na iyon.

Nakakatawa at medyo nakakalungkot. Magkaibang-magkaiba talaga ang estado ng mayayaman at mahihirap sa bayan na ito. Kahit na alibi ko lang naman ang sinabi, pero totoong namumulot ngayon si Ate Gen ng Gmelina. Ganoon din ako minsan para maibenta namin. May iilang bumibili para itanim sa kani kanilang lupain. Mga dayo at mga napapadaan lang. Matagal man tumubo, pero hindi na rin masama kung ibenta ang kahoy na makukuha rito kalaunan.

Yohan Valiente didn't know about that. Lahat ng nakakausap ko, tuwing binabanggit ko iyon, wala ni isang nagtanong kung bakit ibebenta ang prutas ng Gmelina. Alam ng lahat na kikita roon, kaunti man pero hindi na masama. For a Valiente, like Yohan, who grew up rich it's a trivial matter. She didn't know or understand.

"Para magkaroon ng notebook sa pasukan, Yohan," sabay tawa ko. "Sige na, ah. Alis na ako," sambit ko.

"Tutulong ako sa pamumulot ng G-Gmelina!"

I laughed awkwardly at that. Bago ko pa mabago ang isipan niya, nagtawag na siya ng driver at yaya niya at pinaalam na na mamumulot siya ng Gmelina kasama ko.

Wala tuloy akong nagawa. Pagagalitan ako nina Mama at Papa kung tinanggihan ko si Yohan. Lalo na kapag nalaman nila na gusto ko lang naman talaga manood ng Bailes. Kaya nagkunwari na lang ako.

Pinarada ang sasakyan sa kung saan namumulot si Ate Gen at mga kaibigan niya ng Gmelina. Ginawa ko naman kahit na hindi ko naman talaga sadya iyon.

"Oh, ginagawa mo rito? Ang sabi ni Daniel, manonood kayo ng Bailes?" si Ate nang nakita ako at naroon na rin si Yohan, ginagaya ang ginagawa ng mga kaibigan ni Ate.